سلام و رحمت خداى تعالى هميشه و مستمر ماداميكه من زنده باشم و شب و روز پاينده باشد از من به همه شما باد
شرح
عليكم خبر مقدم ، سلام الله مبتدا مؤ خر منى ظرف لغو متعلق به عامل مقدر، جميعا حامل از براى ضيمر جمع .
اين چند جمله مقام دوستى و محبت شخص زائر را نسبت به امام حسين و شهداء دشت كربلا ميرساند و ميگويد: حسين جان سلام و رحمت خدا بر شما و اصحاب و يارانت باد هميشه تا ماداميكه اين شب و روز برقرار است ، يعنى اگر خدا عمرى بمن بدهد تا آخر دنيا هميشه در شب و روز از خدا طلب رحمت و درود براى شما مينمايم . ازين عبارت معلوم ميشود كه شيعه و سنى دوست اهلبيت نبايد زيارت آنحضرت را ترك كند بايد هر شب و روزى خدمت آنحضرت و يارانش سلام بنمايد.
كسيكه آنحضرت را زيارت نكند ناقص الايمان است
در ((كامل الزياره )) از امام صادق (ع ) روايت ميكند فرمود: هر كسى بميرد و قبر حسين عليه السلام را زيارت نكند ناقص الدين و ناقص الايمان از دنيا رفته و هر گاه بهشت رود درجه او پائين درجه مؤ منين خواهد بود. و در خبر ديگر است كه ، كسيكه آنحضرت را زيارت نكند اگر اهل بهشت باشد از مهمانان اهل بهشت خواهد بود.
((دربندى )) در ((اسرارالشهاده )) از ((منصور بن هازم )) نقل ميكند كه گفت از امام صادق (ع ) شنيدم كه ميفرمود هر كه سالى بر او بگذرد و بزيارت قبر حسين (ع ) نرود خدايتعالى يكسال از عمر او كم ميكند و اگر بگويم كه از شماها كسى هست كه سى سال قبل از اجل خود ميميرد راست گفته ام زيرا زيارت قبر حسين (ع ) را ترك ميكند پس زيارت آنحضرت را ترك نكنيد تا خدا عمر شما را طولانى كند و روزى شما را زياد فرمايد. الخبر
فضيلت زيارت حسين عليه السلام در شب جمعه
((طريحى )) در منتخب از ((سليمان ابن اعمش )) نقل ميكند كه گفت من در كوفه منزل داشتم و در همسايگى من شخصى بود كه با او ماءنوس بودم و نزد او ميرفتم و با وى صحبت ميكردم ، يك شب جمعه بمنزل او رفتم و در بين حرفها و صحبتها باو گفتم چه ميگويى در خصوص زيارت حسين (ع ) جوابداد كه بدعت است و هر بدعت ضلالت و هر پيرو و ضلالت در آتش خواهد بود. ((سليمان )) گويد من غضبناك شدم و از نزد او برخاسته و بيرون آمدم و با خود گفتم كه وقت صبح ميروم و او را قدرى نصيحت ميكنم و از فضايل زيارت حسين (ع ) براى او نقل ميكنم اگر قبول نكرد و بر اعتقاد خود باقى ماند او را ميكشم .
((سليمان )) گويد: وقت صبح بخانه او آمدم دق الباب نمودم و او را صدا كردم زوجه اش جوابداد كه ديشب عازم زيارت كربلا شد و بزيارت آنحضرت رفت ، سليمان گويد منهم عازم زيارت حسين گشتم و وقتى كه بزيارت قبر مطهر مشرف شدم ديدم همان شخص ‍ سر بسجده گذاشته و در سجده اش گريه ميكند و دعا مينمايد و از خدا طلب مغفرت مينمايد بعد از مدتى كه سر از سجده برداشت مرا نزد خود ديد، گفتم اى شيخ ديشب تو ميگفتى زيارت حسين (ع ) بدعت است و هر بدعت ضلالت و هر پيرو ضلالت در آتش ‍ خواهد بود و حال خودت آنحضرت را زيارت ميكنى ؟ گفت اى سليمان مرا ملامت مكن ، شب گذشته در خواب شخص ‍ جليل القدرى را در كمال بزرگى و جلال و كمال و بهاء ديدم كه قادر به وصف او ينستم دور او را جماعتى گرفته بودند و با سرعت او را مياورند و در پيش روى او سوارى بود كه تاجى بر سر نهاده بود كه چهار ركن داشت و در هر ركن جواهرى بود كه از مسافت سه روزه ميدرخشيد، بيكى از خدام او گفتم اين شخص كيست ؟ گفت محمد مصطفى صلى الله عليه و آله و سلم گفتم اين ديگرى كيست ؟ گفت على مرتضى عليه السلام وصى رسول خدا، پس از آن نگاه كردم شترى از نور ديدم كه در او هودجى از نور بود و در ميان وى دو نفر نشسته و آن ناقه ميان زمين و آسمان طيران ميكرد پرسيدم اين شتر از براى كيست ؟ گفت از براى خديجه كبرى و فاطمه زهرا(س ) گفتم اين جوان كيست ؟ گفت حسن بن على عليه السلام ، پس از آن نزد هودج فاطمه زهرا(س ) رفته ديدم كه رقعه هايى نوشته شده از آسمان نازل ميشود، پرسيدم اينها چيست ؟ گفت اين رقعه هايى است كه در آنها برات آزادى از آتش براى كسى كه حسين (ع ) را در شب جمعه زيارت كند نوشته شده است ، منهم رقعه اى طلب نمودم ، بمن گفتند تو ميگويى زيارت حسين (ع ) بدعت است تا تو بزيارت آنحضرت مشرف نشوى ازين رقعه ها بتو نميرسد، پس از خواب بيدار شدم و در همانساعت عازم زيارت قبر آنحضرت شدم و ازين قبر جدا نمى شوم تا جان از تنم بيرون رود.
زيارت كردن موسى بن عمران حضرت سيدالشهداء را
در كتاب ((كامل الزيارة )) از ((ابى حمزه ثمالى )) نقل ميكند در پايان زمان دولت ((بنى مروان )) قصد زيارت قبر حسين بن على (ع ) را نمودم ، مخفى از اهل شام رفتم تا به كربلا رسيدم و در گوشه اى پنهان شدم تا نصف شب گذشت ، طرف قبر آمدم چون نزديك قبر رسيدم مردى بطرف من آمد و گفت برگرد كه به قبر مطهر نميرسى ، من خوفناك برگشتم تا نزديك صبح شد باز قصد قبر مطهر را نمودم تا به قبر نزديك شدم همان مرد نزد من آمد و بمن گفت اى مرد نميتوانى بزيارت قبر برسى گفتم خدا ترا عافيت بدهد چرا نمى توانم بزيارت قبر مشرف شوم با اينكه از كوفه بقصد زيارت اين قبر آمده ام مانع من مباش ميترسم صبح شود و اهل شام مرا ديده بكشند، جوابداد قبرى صبر كن موسى بن عمران از خدا اذن خواسته كه بزيارت حسين (ع ) مشرف شود خدا هم به وى اذن داده با هفتاد هزار ملك از آسمان نازل شده اند و انتظار طلوع صبح را دارند كه تا به آسمان عروج كنند گفتم تو كيستى ؟ گفت من از آن ملائكه اى هستم كه بحفظ قبر حسين (ع ) ماءمور شده ام و براى زوار او استغفار مينمايم ، پس برگشتم و چون صبح شد بسوى قبر آمدم و كسى مانع من نشد زيارت كردم و نماز صبح خواندم با تعجيل تمام برگشتم تا كسى از اهل شام مرا نبيند.
تارك زيارت حسين (ع ) عاق رسول (ص )
در ((اسرارالشهاده )) از ((عبدالرحمن ابن كثير)) از حضرت صادق (ع ) روايت كرده كه فرمود اگر يكى از شما تمام عمر خود را حج كند و بزيارت حسين (ع ) مشرف نشود حقى از حقوق رسول خدا (ص ) را ترك كرده زيرا كه حق حسين (ع ) از جانب خدا بر هر مسلمى فريضه است .
((حلبى )) گويد كه خدمت حضرت صادق (ع ) عرض كردم چه ميفرمائيد در حق كسيكه قدرت داشته و ترك زيارت حسين (ع ) را كرد فرمود او عاق رسول خدا گشته است .
اخباريكه دلالت بر وجوب زيارت دارد
اخبار زيادى وجود دارد كه دلالت بر وجوب زيارت سيدالشهداء دارد و ما بعضى از آنها را ذكر مى كنيم .
((محمد بن مسلم )) از حضرت باقر (ع ) روايت كرده كه فرمود: شيعيان ما را بزيارت قبر حسين (ع ) امر كنيد زيرا زيارت آنحضرت بر هر مؤ منى كه اقرار به امامت آنحضرت دارد واجبست .
و در خبر ديگر فرمود: زيارت آنحضرت روزى را زياد ميكند و عمر طولانى و بلا را دفع ميكند و هر مؤ منى كه اقرار به امامت آنحضرت دارد زيارت آنحضرت بر او واجبست در ارشاد مفيد از امام صادق (ع ) روايت نموده كه فرمود: زيارة الحسين ابن على عليهماالسلام واجبة على كل مؤ من تقر للحسين عليه السلام بالامامة من الله عز و جل .
مرحوم ((دربندى )) در ((اسرارالشهاده )) پس از نقل اخبار وجوب ميفرمايد: اگر چه سند اين اخبار به اصطلاح متاءخرين صحيح نيست ولى صاحب وسايل ايندسته اخبار را از كتب معتبرى جمع كرده كه نزد متقدمين و متوسطين علماى ما معتبر است و همچنين نزد جمعى از متاءخيرين نظر به قواعد رجاليه سند بعضى ازين اخبار از درجه اعتبار ساقط نيست ، گذشته از اينمطالب ما علم و يقين داريم كه در بين اخبار وجوب ممكنست يكى از آنها از معصوم صادر شده باشد و همچنين در بين اخباريكه بعنوان منطوق يا فحوى بر حرمت ترك زيارت در همه عمر دلالت دارد يك خبر آن اقلا از امام صادر شده باشد و همين ما كفايت ميكند.
بعد ميفرمايد: قائل به وجوب و حرمت هم در بين علماء بوده اند مانند صاحب وسائل و مرحوم مجلسى و والد ايشان و كسانيكه قريب العصر آنها بوده اند بعد ميفرمايد: اقوى در نزد من حرمت ترك كلى زيارت است براى كسانيكه توانايى رفتن داشته باشد.
زيارت در حال خوف و امن فرق ندارد
اخبارى وارد شده بر اينكه زيارت حضرت سيدالشهداء (ع ) در حالت امن و خوف فرق نميكند. در روايتى از زراره وارد شده كه ميگويد: خدمت امام باقر (ع ) عرض كردم ما تقول فيمن زار ابائك على خوف قال يوميه الله يوم الفزع الاكبر و تلقاه الملائكة بالبشارة و يقال له لاتخف لاتحزن هذا يومك الذى فيه فوزك .
چه ميفرمائيد درباره كسى كه با حالت خوف پدران تو را زيارت كند؟ حضرت فرمود: خداوند او را از عذاب روز قيامت امان ميدهد و ملائكه او را ملاقات ميكنند در حالتى كه به او بشارت ميدهند كه مترس و محزون مباش ، اين همانروزيست كه در آن رستگار خواهى شد.
((ابن كثير)) ميگويد خدمت امام صادق (ع ) عرض كردم كه ميلى قلبى مرا بزيارت قبر پدرت حركت ميدهد از وقتى كه بيرون ميآيم تا وقت مراجعت از سلطان و از اطرافيان او دلم خائف است ، حضرت فرمود: يابن بكير آيا دوست نميدارى كه خدا ترا در راه ما ترسان ببيند؟ آيا نميدانى كسى كه در راه ما به او ترسى روى دهد خدا او را در سايه عرش جاى دهد و در زير عرش با حضرت حسين (ع ) مصاحب شود و از فزعهاى روز قيامت در امان باشد و اگر خوفى به او روى دهد ملائكه به او تسكين قلب و بشارت دهند.
((محمد بن مسلم )) ميگويد حضرت صادق بمن فرمود: آيا قبر حسين (ع ) را زيارت ميكنى ؟ عرض كردم بلى با ترس و خوف . حضرت فرمود: هر قدر سختتر باشد ثوابش بقدر خوفست هر كس در راه او خوفى ببيند در روز قيامت خائف نميشود و خدا او را امان ميدهد و بر ميگردد و در حالتى كه گناهان او بخشيده شده و ملائكه بر او سلام و پيغمبر او را زيارت ميكند.
مرحوم ((دربندى )) پس از ذكر اين رويات ميفرمايد: عموم اخباريكه گذشت اطلاق آنها به همه اقسام خوف شامل است ، مثل خوف شماتت دشمنان و ناسزا گفتن آنها به زوار و غارت كردن اموال و انواع اذيت كردن از چوب زدن و حبس نمودن و همچنين از جهت ناامنى راهها از دزدان و راهزنان و امثال اينها، پس همه اين خوفها را شامل ميشود.
و همچنين اخبار شامل است باينكه خوف مظنون به هر نوع ظن باشد يا نباشد و آيا اين حكم شامل يقين به خوف از اينگونه اموريكه اشاره بآنها شد، ميشود يا خير؟ ظاهرا اخبار هم شمول دارد بلى ممكن است گفته شود در صورتيكه خوف بمرتبه يقين رسيد اخبار شامل آن صورت نيست و آيا خوف تلف بعضى از اعضا مثل چشم و گوش و دست و پا و امثال اينها حكم هلاكت نفس را دارد يا نه ؟ در آن اشكال است و حكم به عدم الحاق و اجراى حكم اطلاق اخبار در نظر اقوى ميباشد.
و مؤ يد گفته ما است آنچه در زمانهاى دولت بنى اميه و دولت بنى عباس واقع مى گشت مخصوصا در عهد متوكل عباسى كه بحكم آنملعون دست و پاى زوار را قطع ميكردند و چشمهاى ايشانرا در ميآوردند با وجود اين امام عليه السلام و وكلا اومناى او مردم را ازين عمل منع نميكردند.
اغنياء بايد همه ساله بزيارت بروند
اخباريكه درباره اغنياء وارد شده اينست كه سالى دو مرتبه يا چهار ماه يكمرتبه بروند ولى فقراء سالى يك مرتبه را ترك نكنند.
امام صادق (ع ) فرمود بمن خبر رسيده كه بعضى از شيعيان ما يكسال و دوسال بر آنها ميگذرد كه بزيارت امام حسين (ع ) نميروند، بخدا قسم كه به نصيب خودشان خطا كرده اند و از ثواب خدا بيميل شده اند و از جوار پيغمبر دور افتاده اند، عرض كردم در چه مدت بايد آنحضرت را زيارت نمود؟ فرمود: هر گاه مقدر بشود در هر ماه يك مرتبه آنحضرت را زيارت كن ، عرض كردم دستم نميرسد زيرا كارگرى هستم كه بايد با دسترنج خود نان بخورم و يك روز هم نميتوانم كارم را ترك كنم ؟ حضرت فرمود تو و امثال تو معذورند قصه من آن كسانى بود كه با دسترنج خودكار نميكنند و اگر بخواهند هر جمعه به زيارت آنحضرت بروند و براى آنها سهل است از براى چنين كسى كه در روز جزا نزد خدا و رسولش عذرى نيست .
جامع بودن زيارت آنحضرت
خداوند تبارك و تعالى روى حكم و مصالحى اعمالى از وجوب و مستحب و حرام و مكروه بر بندگان خود تكليف فرمود و از براى هر يك از آنها اثرات خاصى قرار داد مانند اغذيه كه هر كدام اثر مخصوص براى بدن دارد و بايد همه آنها براى سلامتى بدن استفاده كنيم ، پس همانطور كه بجهت سلامتى مزاج بايد از همه غذاهاى دنيا استفاده كرد، همچنين براى سلامتى روح هم بايد از همه اعمال واجب و مستحب استفاده كرده و از حرام و مكروه پرهيز نمود.
امروز مى بينيم كه بعضى قرص و شربتها درست كرده اند كه اثر تمام ويتامينها در آنها يافت ميشود و اگر از آنها بخوريم از خوردن بسيارى از قرصها و شربتها مستغنى ميگرديم .
درست است كه خداى متعال بجهت هر عملى اثرى در روح و انسانى قرار داده ولى در بين اعمال عملى قرار داده كه اثر تمام اعمال در آن موجود است و آن زيارت حضرت حسين (ع ) ميباشد.
شرح بيان مطلب
اول ركن دين اسلام نمازست كه فرق بين مسلمان و كافر همين است كه فرمود: من ترك الصلوة متعمدا فقد كفر. زيارت حضرت سيدالشهداء (ع ) ثواب نماز به اين مهمى را دارد.
در روايت است كه خداوند هفتاد هزار ملك قرار داده كه اطراف قبر حسين (ع ) نماز ميخوانند و نماز هر يك از آنها معادل نماز هزار نفر از آدميان ميباشد، خداوند ثواب نماز آن ملائكه را براى زائرين قبر حسين (ع ) قرار ميدهد.
پس زيارت حسين (ع ) ثواب و خاصيت نماز را دارد، آنهم نمازيكه ملائكه بخوانند، آنهم نمازيكه معادل يك ميليون نماز بشر است .
يكى از اركان دين اسلام روزه است كه اهميت زيادى در اسلام دارد و فقها در كتب فقهى خود دستوراتى براى آن ذكر كرده اند، زيارت حضرت سيدالشهداء ثواب روزه را دارد در روايت وارد شده كه زيارت آنحضرت ثواب هزار صائم و روزه دار را دارد.
يكى ديگر از اركان اسلام جهاد است كه زيارت حسين (ع ) ثواب جهاد را هم دارا ميباشد، در روايت است كه فضل زيارت آنحضرت اجر هزار شهداى بدر خواهد بود، بلكه ثواب آن شهيدى را باو ميدهند كه در راه خدا بخون آغشته شده باشد، ناگفته نماند كه بعد از شهداء كربلا به هيچيك از شهداء مقام شهداء بدر را ندادند اگر بتاريخ جنگ بدر مراجعه شود مطلب معلوم ميگردد.
يكى ديگر از اركان اسلام زكوة است كه به زيارت حضرت حسين (ع ) ثواب زكوة را هم دارد، در روايت وارد شده كه زائر حسينى در هر زيارتش ثواب هزار زكوة مقبوله در نامه عملش ثبت ميگردد.
يكى ديگر از اركان اسلام حج است كه بسيار در اسلام تاكيد در آن شده كه فرمودند تارك آن يا يهودى و يا نصرانى از دنيا خواهد رفت ، زيارت حضرت حسين (ع ) ثواب حج و عمره را دارد، آنهم نه يكى بلكه بيش از هفتاد هزار حج و عمره .
در بعضى از اخبار است كه زيارت حضرت امام حسين (ع ) معادل يك حج و يك عمره است ، در بعضى ديگر معادل دوازده حج و بعضى بيست و دو حج و بعضى بيست و هشت حج و بعضى هشتاد و بعضى صد حج و در بعضى از روايات ثواب هر قدم زائر حسينى ثواب يك حج و يك عمره ميباشد.
در روايت بيشتر دهان در خصوص زيارت روز عرفه است كه ميفرمايد: ان الرجل منكم لنعتيسل على شاطى الفرات ثم ياتى قبرالحسين عارفا بحقه فيعطيه الله بكل قدم يرفغها و يضعها ماءة حجة مقبولة و ماءة عمرة مبرورة .
مردى از شما غسل ميكند در نهر فرات بعد مشرف ميشود به زيارت قبر حسين (ع ) در حالتى كه عارف است بحق آنحضرت ، خداوند عطا ميفرمايد به هر قدمى كه بر زمين ميگذارد و بر ميدارد ثواب صد حج مقبوله و صد عمره مبروره .
در بعضى از روايات اضافه از اينهم وارد شده كه ثواب حجى ميدهند كه با رسول خدا بجا آورده باشد و در بعضى ديگر است : حجة مع الرسول مقبولة راكيه . يعنى ثواب حجى ميدهند كه با رسول خدا بجا آورده و قبول و پاكيزه باشد.
مهمتر از همه اينها در يكدسته از روايات فضيلت زيارت آنحضرت را به ثواب حج پيغمبر ميرساند كه خود آنجناب كرده باشد، نه اينكه با او بجا آورده باشند، آنهم نه ثواب يك حج از حجهاى آنحضرت بلكه زياد ميكند تا ميفرمايد: من زاره كتب الله تسعين حجة من حجى باعمارها.
يعنى هر كس زيارت كند آن مظلوم را خداى تعالى مينويسد براى وى ثواب نود حج از حجهاى من با عمره هايش و اين اختلافات روايات در ثواب زيارت آنحضرت محمولست بر اختلاف بمراتب معرفت و ايمان زيارت كنندگان و محبت آنان نسبت به خاندان عصمت و طهارت .
تا اينجا جامعيت زيارت حضرت سيدالشهداء عليه السلام نسبت به واجبات و اركان دين معلوم گشت اينك جامعيت زيارت آنحضرت نسبت به مستحبات بيان ميشود.
در روايت وارد شده كه : من زاره كمن حمل على الف فرس فى سبيل الله مسرجة تلحمة .
يعنى : كسى كه آنحضرت را زيارت نمود مثل كسى است كه هزار راس اسب در راه خدا داده باشد كه همه آنها بازين و لجام باشد.
در روايت ديگر ثواب زيارت آنحضرت ثواب آزاد كردن هزار بنده وارد شده كه همه آنها براى رضاى خدا باشد.
روايت ديگر: انه من زار قبر الحسين عليه السلام ماشيا كتب الله بكل قدم يرفعها و كل قدم يضعها عتق رقبة من ولد اسماعيل .
يعنى : هر كس پياده قبر حسين (ع ) را زيارت كند هر قدميكه بر زمين ميگذارد و بر ميدارد ثواب آزاد كردن يك بنده از اولاد حضرت اسماعيل را دارد.
در خبر است كه : ان الله يخلق من عرق زوار الحسين كل عرفة سبعون الف ملك يسبحون الله و يقدسونه .
يعنى : خدايتعالى از هر قطره عرق زوار حسين (ع ) هفتاد هزار ملك خلق ميفرمايد كه تسبيح و تقديس او را كند.
خواص و فضايل زيارت حضرت سيدالشهداء عليه السلام براى زائر
زيارت ابا عبدالله الحسين ارواح العالمين له الفداء خواص زيادى براى شخص زائر در دنيا و آخرت دارد كه از احاديث صحيح استفاده ميشود و ما به نقل چند خاصيت از آن اكتفا كرده و از بقيه صرفنظر مينمائيم .
اول : امام صادق (ع ) فرمود: زمانيكه زائر قبر حسين (ع ) قصد كرد كه بزيارت آنحضرت رود: ان الله ملائكة موكلين بقبر الحسين (ع ) فاذا اهم الرجل بزيارته اعطاهم الله ذنوبه فاذا خطا محوها ثم خطاضا عفو اله حسناته فلم تزال تضاعف حتى توجب له الجنة .
براى خدا ملائكه هايى هست كه به قبر حسين (ع ) موكلند، پس وقتى شخص زائر زيارت آنحضرت را قصد نمود، حقتعالى گناهانش ‍ را بوى ببخشد و زمانيكه براه افتاد قدم گذاشت گناهانش را محو فرمايد و پس از آنكه قدم ميگذارد مضاعف فرمايد حسنات او را و بقدرى حسنات او را مضاعف فرمايد كه به مقامى رسد كه بهشت براى او واجب ميگردد.
در اين روايت سه مرتبه براى شخص زائر ذكر شده است :
مرتبه اول آنكه چون قصد زيارت كند گناهانش بخشيده شود.
مرتبه دوم چون براه افتاد آنها را محو فرمايد، چه بخشيدن غير از محو شدن است مثل اينكه يك نفر زندانى كه حكم زندانش را دادگاه داده كسى ميآيد از او شفاعت ميكند و او را از زندان نجات ميدهند بعد پرونده او را برداشته پاره ميكند و از بين ميبرد كه يكروزى دست ديگران نيفتد تا بدانند اين شخص زندانى و مقصر بوده و عفوش نموده اند.
پس بعد از آنكه حقتعالى گناهان اين بنده را محو كرد كه از ياد ملائكه هم برود تا نزد آنان خجل و شرمنده نشود، آنگاه بجاى آن گناهان حسنات بنويسد و بقدرى آنها را مضاعف فرمايد تا به مرتبه و مقامى رسد كه بهشت بر او واجب گردد.
دوم : چون زائر حسينى در سفر زيارت خود انفاق نمايد خداوند به هر درهمى كه انفاق نموده بقدر كوه حسنات به او عوض دهد و به هر درهمى كه درين راه مصرف نموده به اضعاف مضاعف عوض دهد و آن بلاهايى كه بر او نازل گرديده و بايد به او برسد از او دور ميگرداند.
در روايت از ابن سنان است كه : يجب لهم بالدرهم الف و الف و الف حتى عد عشرة .
يعنى : واجب ميشود براى آنها بعوض يك درهم هزار و هزار و هزار تا ده مرتبه . بعد فرمود: و رضا الله خير له و دعا محمد و دعا اميرالمؤ منين و دعا الائمة خير له .
يعنى : رضا و خشنودى خدايتعالى براى او خير است و دعاى محمد (ص ) و دعاى اميرالمؤ منين (ع ) و دعاى ساير ائمه صلوات الله عليهم اجمعين براى او خير است .
سوم : چون شخص زائر حسينى از منزل خود بيرون آيد ششصد ملك از شش جهت او را مشايعت كنند و چون آفتاب بر او بتابد گناهانش را محو كند همچنانكه آتش هيزم را محو سازد.
و چون از حرارت هوا و يا زحمت راه عرق كند خداوند از هر قطره عرق او هفتاد هزار ملك خلق كند كه همه خدا را تسبيح ميكنند و زوار حسين (ع ) طلب مغفرت ميكنند.
چهارم : چون زائر حسينى به كربلا نزديك شود چند صف از ملائكه او را استقبال كنند كه از جمله آنها چهار هزار ملكى است كه براى يارى آنحضرت روز عاشورا به كربلا آمدند و پس از شهادت آنحضرت رسيدند و ماءمور شدند كه مجاورت قبر آنحضرت را اختيار كنند.
و چون آنحضرت را زيارت نمود آنحضرت نظر مرحمت بسوى او كند و براى او دعا فرمايد و از جد بزرگوار و پدر عاليمقام خود مسئلت نمايد كه از براى وى طلب مغفرت نمايند و پس از آنهمه انبياء و رسل براى او دعا كنند و ملائكه با او مصافحه كنند و چون از كربلا به وطن خود مراجعت نمايد ملائكه او را مشايعت كنند و مخصوصا ميكائيل و جبرائيل و اسرافيل در مشايعت او باشند و اگر در آنسال و يا در سال بعد از دنيا برود همان ملائكه بر سر جنازه او حاضر شوند و براى او طلب مغفرت نمايند و در روايت وارد شده كه آنحضرت فرمود:
من زار نى زرته بعد موته يعنى هر كس مرا زيارت كند منهم او را بعد از موتش زيارت ميكنم .
عمل خير اثراتى دارد اگر موانعى در پيش نباشد
اقتضاى ثوابهائيكه براى جميع اعمال خير ذكر شده اينست كه موانعى پيش نيايد و آن اثر ثواب را از بين نبرد مثلا اثر سكنجبين قطع كردن صفراست و براى كسيكه صفرا در بدن او زياد است بايد سكنجبين بخورد تا دفع صفرا بشود و چه زن باشد يا مرد، كوچك باشد يا بزرگ ، پس اگر كسى اين سكنجبين را خورد و صفرا قطع نشد مسلما مانعى در بين بوده كه اگر نگذاشته آن سكنجبين اثر و خاصيت خود را بدهد شايد قبلا و يا بعدا چيزى خورده كه مانع از اثر آن شده و يا بجهت انقلابى كه در مزاج بوده اثر آنرا از بين برده ، پس اين عوارض منافات ندارد و با اينكه سكنجبين قاطع صفراست .
پس از ذكر اين مقدمه كوتاه ميگوئيم آنچه در اثرات ادعيه و اذكار و اعمال وارد شده اثر آنها تا وقتى كه مانعى در پيش نباشد ولى اگر مانع يا موانعى پيش آمد عمل اثرى نخواهد داشت البته اين نه از باب آنست كه اثر عمل من از بين رفته و يا نخواسته اند مزد عمل مرا به من بدهند بلكه بواسطه آن مانعى است كه در بين آمد و اثر عمل مرا از بين برد.
مثلا فرداى قيامت نامه عمل بنده اى را بدستش بدهند چون در آن نظر كند اعمال بدى ببيند كه در جميع مرتكب آن نشده بود و ضمنا اعمال خوبى كه در دوران زندگى انجام داده بود در نامه عمل خود نمى بيند ميگويد خدايا نامه عمل من نيست و اشتباه شده ، خطاب رسد اى بنده من اشتباه در كار ما نيست نامه عمل تست ولى بواسطه آن غيبت نهايى كه در پشت سر برادران دينى خود نمودى اعمال خير تو در ديوان عمل آنها منتقل شد و اعمال بد آنان به ديوان عمل تو.
پس عمل خوب اثر خود را دارد ولى وقتى كه غيبت آمد اثر آنرا نابود ميكند پس ما نبايد بگوئيم اعمال خوب اثر ندارد بلكه بايد بگوئيم اثرات آنها محو ميشود.
تنها عمل خيرى كه اثر آن از بين نميرود زيارت حضرت سيدالشهدا (ع ) است چه اگر از يك طرف برود از جهات ديگر باقى ميماند و لذا قبلا گفتيم تنها عملى كه جامع همه ثوابها ميباشد زيارت آنحضرت است و مانند دارويى است كه داراى صد خاصيت است اگر موانع در وجود من باشد كه صد مانع نيست و ممكن است پنجاه يا شصت مانع باشد كه جلوى پنجاه يا شصت خاصيت را بگيرد غيرممكنست كه صد مانع در بدن من باشد كه اثر صدخاصيت را از بين ببرد.
دليل بر اينكه اثرات زيارت حضرت سيدالشهداء (ع ) بكلى از بين نميرود فرمايش جابر بن عبدالله انصارى است در روز اربعين بر سر قبر حسين (ع ) كه فرمود: انه اذا زلت قدم محبيه و زائره من الذنوب فى مقام ثبت له قدم آخر فى مقام آخر .
يعنى : هر گاه قدم محب و زائر آنحضرت از گناهان لغزيد براى وى قدم ديگر در مقام ديگر ثابت ميشود. ما ميگوئيم كه اگر خداى نخواسته گناهان ما مانع شد كه اثر زيارت آنحضرت بما برسد از راههاى ديگرى اميد نجات براى ما خواهد بود، گيرم ثواب حج و نماز و روزه و زكوة و تسبيح و صدقه بما ندادند ولى مشمول اين روايت خواهيم شد كه فرداى قيامت منادى حق ندا ميكند: اين شيعة آل محمد، كجايند شيعيان آل محمد؟ پس جمع كثيرى كه عدد آنها را جز خدا نداند برخيزند پس از آن ندا كنند: اين زوار الحسين بن على كجايند زائران قبر حسين (ع ) پس جمعى بايستند و به آنها گفته شود كه دست هر كسى را كه دوست داريد بگيريد و داخل بهشت كنيد، پس شخص زائر دست دوستان خود را گرفته داخل بهشت كند تا اينكه كسى به او ميگويد كه من در فلان روز بجهت تو عملى نمودم ، دست او را هم ميگيرد و داخل بهشت ميگرداند.
ممكن است بگويد كه شايد ما جز، ايندسته نباشيم و عمل بد ما مانع شد كه صداى اين منادى بما برسد، جواب گوئيم در روايت وارد شده كه بر پيشانى زائر حسين (ع ) در قيامت نوشته ميشود: هذا زائر قبر خير الشهداء
امام صادق (ع ) فرمود كه در روز قيامت منادى حق ندا كند كه كجايند زوار حسين بن على (ع ) پس جماعتى بر ميخيزند كه عدد آنها را جز خدا كسى نداند، بعد بآنها گويند چه چيز باعث شد كه شما آنحضرت را زيارت كرديد؟ گويند پروردگارا دوستى برسول خدا و على و فاطمه و ترحمى كه به آنحضرت داشتيم بسبب مصايبى كه بآنحضرت وارد آمده بود، پس به آنها ميگويند: اينها محمد و على و فاطمه و حسن و حسين صلوات الله عليهم اجمعين هستند به آنها ملحق شويد شما با آنها هم درجه هستيد و به لواى رسول خدا الا حق شويد، پس ميروند در زير لوايى كه در دست على (ع ) ميباشد.
نتيجه
اگر تمام اعمال ما مردود شود و گناهان ما نگذارد كه ثوابهاى زائر حسينى را ببريم آيا چيزى پيدا ميشود كه جلوى دوستى را بگيرد، وقتى ما بگوئيم خدايا دوستى اين خانواده ما را به قبر آنحضرت كشانيد مانع از اين دوستى چه خواهد شد؟ فرمود: حب على حسنة لا يضر معها سيئة پس هيچ گناهى نمى تواند دوستى را از بين ببرد و كسى هم نميتواند در قيامت بگويد اين شخص دوست اين خانواده نيست بلكه ميگويد دوست گنه كار است .
---------------------------
حضرت آيت الله حاج سيداحمد ميرخانى (ره )

نوشتن دیدگاه