قيام و انقلاب نوراني و حركت عظيم بقيـة الله الاعظم(عج) امتداد و استمرار و بارور شدن و به ثمر رسيدن قيام حسيني و حركت اصلاحي ثارالله، حضرت اباعبدالله الحسين(ع) است. اين دو برگ از تاريخ، روز اول و روز دوم يك واقعه است و ما اكنون در فاصله و فترت بين اين دو روز هستيم.
ظالمان و حق ستيزان نگذاشتند امير و سردار لشكر هفتاد و دو نفري، پرچم حق و عدالت را در كوفه به اهتزار درآورد و از آنجا حكومت الهي و عدل و داد را در جهان بسط دهد، اما اكنون آخرين معصوم از فرزندان او بي صبرانه منتظر است كه افراد لشكرش اعلام آمادگي كنند و از لحاظ عِدّه، خصوصيات فردي و عدد لازم و عُدّه و پشتوانه‌ي كافي به مرز آمادگي برسند، تا او با اعتماد به آنان حركت خود را آغاز كند. گروهي كه با فداكاري و جانبازي كامل از جان امام خود دفاع كنند و از همه چيز خود در راه هدف او بگذرند و نگذارند اين آخرين ذخيره الهي غريبانه به شهادت برسد.
افرادي كه چنان كينه و برائتي از دشمنان و قاتلان اهل بيت داشته باشند كه براي انتقام از ظلمهايي كه به ساحت مقدس اهل بيت: وارد شده در كنار قائم اهل بيت: در سختيها و دشواري هاي جنگ با ظلم و گمراهي مقاومت كنند.
لشكرياني كه اردوگاه آمادگي آنان و محل تربيت و آماده سازي آنان مجالس عزاداري بر مصائب اهل بيت بوده است و در همانجا خوبان و برگزيدگان الهي و معيار حق و حقيقت به آنها معرفي شده و دشمنان حقيقت و عدالت را شناخته اند و در آنجا دلباخته و عاشق حق و راستي و دشمن بدي و پليدي شده اند.
سربازاني كه در همان كلاس تربيتي، درس شناخت خدا و فناي در رضايت الهي، وفاداري به ولي خدا و امام معصوم، ايثار و جانبازي در راه او و اطاعت و تسليم در برابر او و صبر و شكيبائي را از بزرگترين اساتيد بشريت يعني سيد و سالار شهيدان(ع) و برادر باوفايش حضرت اباالفضل العباس(ع) و خواهر غمديده و صبورش حضرت زينب كبري(س) و اهل بيت و اصحاب امام حسين(ع) فراگرفته‌اند.
كساني كه در عشق و معرفت آن محبوب الهي، خود و خواستها و نيازهاي خود و رفاه و سعادت خود را فراموش كرده‌اند و تنها هم و غمشان كم كردن از بار غمهاي امامشان است. خواسته آن حضرت خواسته ايشان است و آنچه آن حضرت را نگران و ناراحت مي‌كند مايه‌ي نگراني و ناراحتي آنهاست و هدف و مقصود آن حضرت هدف و مقصود ايشان است. با تمام وجود از امام خود دفاع مي‌كنند و بر دشمن خدا و پيامبر(ص) و اهل بيت: يورش مي‌برند.
اينها همان ياراني هستند كه وقتي صداي آخرين حجت الهي را مي‌شنوند كه گريه مي‌كند و مي‌گويد: )ألا يا أهل العالم إن جدي الحسين(ع) قتلوه عطشاناً( زير لب زمزمه مي‌كنند: )لبيك داعي الله لبيك( و پروانه‌وار گرد پرچم امام خود جمع مي‌شوند و با تمام وجود فرياد )يا لثارات الحسين(ع)( سر مي‌دهند.
آري بقيـة الله الاعظم مهدي منتظر(عج)، منتظر روزي است كه اين عده و گروه از شيعيانش با تعداد و خصوصيات لازم جمع شوند و آنروز لحظه اي قيام خود را به تأخير نخواهد انداخت و صد البته فراهم آمدن اين عده و شرايط به معجزه و اعمال قدرت تكويني موكول نشده بلكه به اختيار و انتخاب شيعيان بستگي دارد!
... شايد امروز ياران آنحضرت در ميان مؤمنين زياد باشند و براي رسيدن به تعداد مطلوب فقط يكي دو نفري لازم باشد و چه بسا من و تو آخرين حلقه هاي اين رشته آسماني باشيم!
به اميد روز پايان غمهاي اهل بيت(ع) و روزي كه خداوند سرور اهل بيت و برطرف شدن سختيها را از ايشان به ما نشان دهد. أسئلُ الله أن يُريَنا فيكم السُّرورَ و الفَرَج.
«اللهم وصل علي ولي أمرك القائم المؤمل ... اللهم أظهر به دينك و سّنة نبيك، حتي لايستخفي بشيء من الحق مخافة أحد من الخلق، اللهم إنا نرغب إليك في دولة كريمة، تعزّ بها الإسلام و أهله و تذلّ بها النفاق و أهله، و تجعلنا فيها من الدعاة إلي طاعتك و القادة إلي سبيلك، و ترزقنا بها كرامة الدنيا و الآخره».
« اللهم ربَّ الحسين(ع) اشفِ صَدرَ الحُسين(ع)، اللهم ربَّ الحُسين(ع) اطلُب بدَم الحُسين(ع) اللهم ربَّ الحُسين(ع) انتَقم ممّن رَضيَ بقَتل الحُسين(ع) اللهم ربَّ الحُسين(ع) انتَقم ممَّن خالَفَ الحُسين(ع) اللهم رَبّ الحُسين(ع) انتقم ممن فرح بِقَتل الحُسَين(ع)».
--------------------------------
سید علیرضا شاهرودی
سخن پاياني
(زمان خواندن: 2 - 4 دقیقه)
- بازدید: 2401
