عن الصادق(ع) قال: له كنز بطالقان ما هو بذهب و لافضة، و راية لم تنشر مذطويت، و رجال كأن قلوبهم زبرالحديد لايشوبها شك في ذات الله أشد من الحجر، لو حملواعلي الجبال لأزالوها، لايقصدون براياتهم بلدة إلا خربوها، كأنّ علي خيولهم العقبان، يتمسحون بسرج الإمام(ع) يطلبون بذلك البركة و يحفّون به، يقونه بأنفسهم في الحروب و يكفونه ما يريد، فيهم رجال لاينامون الليل، لهم دويّ في صلاتهم كدويّ النحل، يبيتون قياماً علي أطرافهم و يصبحون علي خيولهم، رهبان الليل ليوث بالنهار، هم أطوع له من الأمة لسيدها ... و هم من خشية الله مشفقون، يدعون الشهادة و يتمنون أن يقتلوا في سبيل الله شعارهم: «يالثارات الحسين(ع)» إذا ساروا يسيرا الرعب أمامهم مسيرة شهر[1]...
امام صادق(ع) فرمود:
براي حضرت مهدي(عج) گنجي [ذخيره شده] است در طالقان كه از جنس طلا و نقره نيست و پرچمي كه از هنگامي كه پيچيده شده، باز نشده است و مرداني كه قلبهايشان مانند قطعه‌هاي ضخيم آهن است و ذره‌اي شك در ذات خداوند با آن مخلوط نمي‌شود و از سنگ مستحكم‌تر است.
اگر آن مردان بر كوهها حمله‌ور شوند، آنها را از جا خواهند كَند. با پرچمهاي خود به شهر و دياري [از سرزمين ظالمان] رو نمي‌آورند مگر آنكه آن را ويران كنند. مانند آن است كه عقابها بر روي اسبان آنها هستند. آنان [دست و صورت] خود را بر زين اسب حضرت مي‌مالند و با اين كار بركت مي‌جويند و گرداگرد حضرت را مي‌گيرند. در جنگها با جان خود از او محافظت مي‌نمايند و هرچه را اراده كند،‌ براي او آماده مي‌كنند.
در بين آنان مرداني هستند كه شبها به خواب نمي‌روند و در نماز خود زمزمه‌هايي دارند مانند صداي زنبوران. شبها را بر روي اعضاي خود قيام مي‌كنند و به عبادت مي‌پردازند و صبح را بر روي اسبهاي خود آغاز مي‌كنند. راهبان شب و شيران روز هستند. آنان نسبت به حضرت از كنيزي كه مطيع ارباب خودش است، مطيع‌تر و فرمان‌بردارتر هستند...
و آنان از خشيت خداوند ترسان هستند. براي شهادت دعا مي‌كنند و آرزو دارند كه در راه خدا كشته شوند.
شعار آنان «يا لثارات الحسين(ع)» است [يعني ما طلب‌كنندگان انتقامها، در مقابل خون حسين(ع) هستيم]. هنگامي كه حركت مي‌كنند. رعب و وحشت پيشاپيش آنان ـ تا محدوده‌ي يك ماه پيمودن راه ـ در حركت است [و هنوز به شهري نرسيده‌اند، رعب و وحشت از آنان بر دل ظالمان آن ديار چيره مي‌شود].
-----------------------------------------
[1] ـ نورالابصار، في أحول الأئمـ］ التسعـ］ الأبرار (العلامـ］ الشيخ محمدمهدي الحائري المازندراني;. انتشارات الشريف الرضي;. قم. 1420 هـ . ق) صفحه 440.
--------------------------------
سید علیرضا شاهرودی

نوشتن دیدگاه