«وَيُطعِمون الطعام َ علي' حُبِّه مِسكيناً ويتيماً واسيراً.اِنَّمانُطعِمُكم لِوَجه‌ِ الله لانُريد مِنكم جزاءً ولاشَكوراً»آنان در راه‌دوستي خدا به فقير ويتيم واسير غذا مي‌دهند ومي گويند ما فقط براي‌رضاي خدا به شما غذا مي‌دهيم واز شما انتظار پاداشي نداريم.
«فاطمه(س)وحسن(ع) وحسين(ع) وفضه سه روز روزه نذري داشتند. روزاول فاطمه(س)تعدادي نان تهيه كرد.امّا موقع افطار ناگاه مسكيني درخانه رابصدا درآورد وتقاضاي غذا نمود.اهل خانه همه افطاري خودرا به او دادندوخود با آب افطار كردند وبراي روز بعد روزه گرفتند.روز دوم بازفاطمه(س)مقداري نان تهيه كردامّا موقع افطار يتيمي درخانه را بصدا درآوردتقاضاي غذا نمود.اهل خانه مجدداً نانهاي خودرا به او دادند وبا آب‌افطار نمودند.روز سوم نيزفاطمه(س)مقداري نان تهيه كرد.ولي موقع افطاراسيري درخانه اهلبيت(ع)را بصدا درآورد وتقاضاي غذا نمود.اهل خانه‌غذاي خودرا به او دادند وخود با آب افطار نمودند.روز چهارم وقتي پيامبربديدار آنها آمد ومشاهده كرد كه رنگ برصورن حسن وحسين نمانده واهل‌خانه دچار ضعف شدند، دستهارا بدها برداشت.ناگاه آيات سوره هل اتي‌نازل شد وخدا از ايثار آنان تعريف نمود.
------------------------------
محمد تقی صرفی
آيه اطعام
(زمان خواندن: 1 - 2 دقیقه)
- بازدید: 5028
