روايت است كه اميرالمؤمنين(ع)با جمعي از اصحاب نمازمي‌خواند.فقيري به مسجد آمد وتقاضاي كمك كرد.ولي كسي به او كمك‌نكرد.ناگاه اميرالمؤمنين(ع) كه درحال ركوع بود به فقير اشاره كرد كه انگشتراورا درآورده وببرد.ودراين مورد آية زير نازل شد.
«انّما وليّكم الله ورسولُه و الذين آمنوا الذين يقيمون الصلاة ويُؤتون الزكاة وهم راكعون»همانا ولي‌ّ شما در مرتبه اول خداست‌وبعدرسول خدا(ص) وسوم آن كسي است كه اقامة نماز مي‌كند ودرحال‌ركوع زكات مي‌دهد.
اين آيه خيلي روشن بر امامت علي(ع) دلالت مي‌كند.واين براي اهل‌عدالت وپيروان حق روشن است.اما افسوس عده‌اي كورند.
داستاني درباره انگشتري كه حضرت به فقير داد نقل مي‌كنند كه مردفقيربا اينكه گرسنه بود ولي دلش نيامدآن را بفروشد تا اينكه بناچار انگشتر را به‌نانوا داد ودر مقابل‌نان خواست.نانوا انگشتر را درترازو قرار داد ودركفه‌ديگر تعدادي نان ريخت اما كفة‌انگشتر همچنان پايين بود.نانوا تعجب كردوسيلي به فقير زده وانگشتر را براي خود برداشت.سپس آن را به زرگردادواز او مقداري پول گرفت.فقير ماجرا را براي اميرالمؤمنين(ع)تعريف‌كرد.حضرت باتفاق او نزد نانوا رفتند.ونانوا گفت كه انگشتر نزد زرگراست.نزد زرگر رفتند وحضرت فرمود اين انگشتر مال توست؟گفت‌آري.حضرت فرمود پس اگر مي‌تواني آن را خراب كن ودوباره بساز.زرگرانگشتر را درآتش گذاشت ولي هرچه با چكش برآن زد اثري نداشت!او بامشاهدة اين معجزه مسلمان شد.
------------------------------
محمد تقی صرفی
آيه ولايت
(زمان خواندن: 1 - 2 دقیقه)
- بازدید: 4120
