علی جان، پنجره دلم را به روی صحن وجود آسمانی ‏ات می‏گشایم و خویش را اسیر کمند شوق ‏آفرین عشقت می‏کنم، ای هم ‏زبانِ بهترین دقایق حیات، با تو سخن آغاز می‏کنم که پیاله حیاتم را، ساقی بزم شورانگیز خیال تو لبریز ساخته، و خاکستر وجودم را آتش عشق تو بر باد داده است. علی جان، درخشش طلیعه با شکوه وجود تو از پشت کوهسار چشمان همیشه مشتاق ما، شکوفایی گل‏ های آفرینش را برایمان به ارمغان می ‏آورد، آن‏گاه که نم نم باران لطیف مهر تو بر صفحه دلمان جاری می‏شود. نسیم مهرورزی با تو، در آسمان قلبمان وزشی آرام از سر می‏گیرد و عطر دل ‏انگیز کوچه باغ‏ های آرام اندیشه مطهّرت را به ما هدیه می‏کند. علی جان، در کلاس مهر تو، گل‏ های سرخ باغ دل‏بستگی شکوفا می‏شود و عطر بنفش سادگی و خلوصت، هم‏دم نفس ‏های زندگی، به روح پرتلاطم انسانی ‏ات آرامش می ‏بخشد.
-------------------------------
ماهنامه  گلبرگ 42

نوشتن دیدگاه