67  « وَ مِنْ ثَمَراتِ النَّخِيلِ وَ الْأَعْنابِ تَتَّخِذُونَ مِنْهُ سَكَراً وَ رِزْقاً حَسَناً إِنَّ فِى ذلِكَ لاَيَةً لِقَوْمٍ يَعْقِلُونَ »
ترجمه :
67. و از ميوه‏هاى درخت خرما و درخت انگور مى‏گيريد از آن شيرينى‏ها و روزى‏هاى نيك محققاً در اين هر آينه آيتى است براى قومى كه صاحبان عقل هستند.
تفسير :
[ نخل و تاكستان از آيات الهى ]
«وَ مِنْ ثَمَراتِ النَّخِيلِ» از زمانى كه شكوفه دهد و بُسر[1] دهد و رطب شود و تمر حتى هسته خرما «وَ الْأَعْنابِ» از زمان غوره و عنب و زبيب[= كشمش ]«تَتَّخِذُونَ مِنْهُ سَكَراً» شيره خرما و شيره انگور «وَ رِزْقاً حَسَناً» از عنب و زبيب و بالجمله، اقسام مأكولات و مشروبات از اين دو قسم شجره به دست مى‏آيد و اين هم يكى از آيات بزرگ خداوند است، لكن «إِنَّ فِى ذلِكَ لاَيَةً لِقَوْمٍ يَعْقِلُونَ»، كسانى كه داراى عقل هستند و اهل فكر و تدبر و تأمل باشند و آثار قدرت الهى را در آن‏ها مشاهده كنند و اما كسانى كه تمام اين‏ها را مستند به طبيعت مى‏دانند كأنّه عقل ندارند.
-------------------------------------------
[1] .  بُسر: خرماى نارس.

نوشتن دیدگاه