274   «الَّذِينَ يُنْفِقُونَ أَمْوالَهُمْ بِاللَّيْلِ وَالنَّهارِ سِرّا وَعَلانِيَةً فَلَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَلا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلا هُمْ يَحْزَنُونَ»
ترجمه[1]:
[شأن نزول آيه در مدح اميرالمؤمنين عليه ‏السلام]
اخبار زيادى از طرق خاصه و عامه كه در برهان و غير آن نقل كرده‏ اند كه اين آيه شريفه در مدح اميرالمؤمنين على عليه ‏السلام نازل شد كه آن حضرت چهار درهم نقره داشت و بيش از اين نداشت، يكى را شب انفاق فرمود و يكى روز، يكى سرّا يكى علانيه[2] و اين آيه شريفه در مقام ترغيب و تحريص بر انفاق است كه هر نحوى باشد، شب باشد يا روز، سرّى باشد يا علانيه، اجر آن نزد خداوند محفوظ است و فرداى قيامت نه خوف از عذاب دارند نه حزن از نرسيدن به ثواب، خداوند آن‏ها را به مثوبات خود نايل مى ‏فرمايد و از عذاب خود نجات مى ‏دهد و ايمن مى‏ گرداند با شرايط مذكوره در آيات سابقه.
----------------------------------------------------
[1] .  كسانى كه اموال خود را شب و روز، و نهان و آشكارا، انفاق مى‏ كنند، پاداش آنان نزد پرورگارشان براى آنان خواهد بود؛ و نه بيمى بر آنان است و نه اندوهگين مى ‏شوند.
[2] .  تفسير البرهان: ج1، ص566 ، ح4، وص567، ح9؛ تفسير عياشى: ج1، ص171، ح503 و مجمع البيان: ج2، ص667.

نوشتن دیدگاه