فَلْيَضْحَكُواْ قَلِيلاً وَلْيَبْكُواْ كَثِيراً[1] ؛ كم بخندند و بسيار گريه كنند . افراط در شوخى و بذله گويى مذموم ، و در شريعت از آن نهى شده است ؛ زيرا باعث سبكى و كم وقارى مى‏شود و هيبت آدمى را مى‏كاهد . دل را مى‏ميراند و باعث غفلت از آخرت مى‏شود و چه بسا موجب دشمنى و دل‏آزردگى و حتى خوارى مى گردد .
گفتنى است كه خنده مذموم و نكوهيده قهقه است ، اما تبسم و گشاده رويى نه تنها مذموم نيست بلكه پسنديده است و تبسم ولبخندهاى پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله‏وسلم معروف است .
رسول اللّه‏ صلى‏الله‏عليه‏و‏آله‏وسلم مى‏فرمايند : كِثْرَةُ المزاحِ تُذْهِبُ بِماءِ الوَجهِ وَكِثرَةُ الضِحكِ تَمْحُونَ الاِيمانِ[2] ؛ زيادى شوخى و مزاح ، آبرو را مى‏برد و زياد خنديدن ايمان را .
-----------------------------------------
[1] .  توبه : 82 .
[2] .  بحار الانوار : ج73 ، ص58 .

نوشتن دیدگاه