يكى از اقوام امام سجاد عليه‏السلام ، نزد آن حضرت آمد و شروع به ناسزاگويى كرد .حضرت در جواب او چيزى نفرمودند . وقتى كه آن مرد از مجلس خارج شد حضرت به مهمانان خود فرمودند : « حرف‏هاى اين شخص را شنيديد ؟ اينك دوست دارم كه با من بياييد تا پيش او برويم و دشنام او را پاسخ دهيم » .
آنها خواسته امام را اجابت كردند و گفتند : « دوست داشتيم كه جواب او را مى‏داديد » .
حضرت سجاد عليه‏السلامحركت كردند و اين آيه شريفه را خواندند : آنان كه خشم خود را فرو نشانند و از بدى مردم درگذرند (  نيكو كارند  ) و خدا دوست دار نيكوكاران است[1] .
راوى گفت : « ما از خواندن اين آيه فهميديم كه حضرت به او خوبى خواهد كرد » .
وقتى به منزل آن شخص رسيدند ؛ امام او را صدا زدند و به دربان فرمودند كه به او بگويد على بن الحسين عليه‏السلاماست .
آن شخص همين كه امام را ديد گمان كرد حضرت براى جواب‏گويى آن دشنام‏ها آمده است . حضرت فرمودند : « برادر ، تو پيش من آمدى و مطالبى ناگوار و بد گفتى ، اگر بدى‏هايى كه گفتى واقعاً در من است از خداوند مى‏خواهم كه مرا بيامرزد ، و اگر آنچه گفتى در من نيست ، خداوند تو را بيامرزد » .
آن شخص سخنان امام را شنيد ، ميان چشمان حضرت را بوسيد و گفت : « آنچه من گفتم در تو نيست ، من لايق اين بدى‏ها هستم »[2] .
--------------------------------------
[1] .  آل عمران : 134 «  الَّذِينَ يُنفِقُونَ فِي السَّرَّآءِ وَالضَّرَّآءِ وَالْكَـظِمِينَ الْغَيْظَ وَالْعَافِينَ عَنِ النَّاسِ وَاللّه‏َُ يُحِبُّ الْمُحْسِنِينَ  » .
[2] .  بحار الانوار : ج46 ، ص54 و شرح الاخبار : ج3 ، ص257 .

نوشتن دیدگاه