وَإِيّاكَ أَنْ تَغْتَرَّ بِما تَرى مِنْ إِخْلادِ أَهْلِ الدُّنْيا إِلَيْها ، وَتَكالُبِهِمْ عَلَيْها ، فَقَدْ نَبَّأَكَ اللّه‏ُ عَنْها ، وَنَعَتْ لَكَ نَفْسِها[1] ، وَتَكَشَّفَتْ لَكَ عَنْ مَساوِيها ، فَإِنَّما أَهْلُها كِلابٌ عاوِيَةٌ ، وَسِباعٌ ضارِيَةٌ ، يَهِرُّ بَعْضُها بَعْضَاً[2] ، وَيَأْكُلُ عَزيزُهَا ذَلِيلَها ، وَيَقْهَرُ كَبِيرُها صَغِيرَها ، نَعَمٌ مُعَقَّلَةٌ ، وَأُخْرى مُهْمَلَةٌ قَدْ أَضَلَّتْ عُقُولَها وَرَكِبَتْ مَجْهُولَها ، سُرُوحُ عاهَةٍ بِوادٍ وَعْثِ ! لَيْسَ لَها راعٍ يُقِيمُها ، وَلا مُسِيمٌ[3] يُسِيمُها ، سَلَكَتْ بِهِمُ الدُّنْيا طَريقَ الْعَمى ، وَأَخَذَتْ بِأَبْصارِهِمْ عَنْ مَنارِ الْهُدى ، فَتاهُوا فِي حَيْرَتِها ، وَغَرِقُوا فِي نِعْمَتِها ، وَاتَّخَذُوها رَبّاً ، فَلَعِبَتْ بِهِمْ وَلَعِبُوا بِها ، وَ نَسُوا ماوَراءَها . رُوَيْداً يُسْفِرُ الظَّلامُ ، كَأَنْ قَدْ وَرَدَتِ الأَظْعانُ ! يُوشِكُ مَنْ أَسْرَعَ أَنْ يَلْحَقَ .
مبادا دلبستگى دنيا پرستان و تهاجم حريصانه آنان به دنيا تو را مغرور كند . چرا كه خداوند تو را از بدى‏هاى دنيا آگاه كرده ، و دنيا نيز خودش را برايت وصف كرده و از زشتى‏هاى روزگار پرده برداشته‏است . دنيا پرستان به مانند سگان پارس كننده و درندگان ، پيوسته در جستجوى شكارند . برخى از آنها بر برخى ديگر هجوم مى‏آورند ، نيرومندشان ، ناتوان را مى‏درد و بزرگ‏ترشان بر كوچك‏ترها چيره مى‏شود . يا مانند شترانى هستند ، كه برخى از آنها پاى بسته و برخى ديگر در بيابان رها شده ، راه گم كرده‏اند و در جاده‏هاى مبهم و پر خطر به كندى در حركتند . نه شتربان و سرپرستى دارند كه به كارشان برسد ، و نه چراننده‏اى كه به چراگاهشان ببرد « 1 » .
دنيا آنها را به كوردلى كشاند و ديدگانشان را از نشانه‏هاى هدايت بپوشاند . در بيراهه دنيا گم شده‏اند و در نعمت‏هاى آن فرو رفته‏اند ، كه نعمت‏ها را خداى خود قرار داده‏اند . هم دنيا آنان را به بازى گرفته و هم آنها با دنيا به بازى پرداخته‏اند ، و آخرت را فراموش كرده‏اند . اندكى مهلت ده و شتاب منما . تاريكى جهل ( با مرگ انسان ) برطرف مى‏شود . ( و حقيقت آشكار مى‏گردد ) گويا مسافران به منزل رسيده‏اند ، و آن كس كه شتاب كند ، به كاروان خواهد رسيد .
توضيحات
1 ـ  مردم از لحاظ پيروى از هواى نفس به دو دسته تقسيم مى‏شوند :
الف : آنها كه از غضب پيروى مى‏كنند ؛ اين دسته به سگان پارس كننده و درندگانِ درپى طعمه ، تشبيه شده‏اند .
ب : آنها كه از شهوت پيروى مى‏كنند ، اين دسته به چهار پايان تشبيه شده‏اند كه همواره غافل‏اند .
---------------------------------------
[1] .  ص : نَعَتْ هي لك عن نفسها . ح : نعتت لك نفسها .
[2] .  ص : بعضها على بعض . ح : على بعض . ع : ببعضها بعضاً .
[3] .  ع : ولا مُقيم .

نوشتن دیدگاه