وَاعْلَمْ أَنَّ الَّذي بِيَدِهِ خَزائِنُ السَّماواتِ وَالأَرْضِ قَدْ أَذِنَ لَكَ فِي الدُّعاءِ وَتَكَفَّلَ لَكَ بِالاْءِجابَةِ ، وَأَمَرَكَ أَنْ تَسْأَلَهُ لِيُعْطِيَكَ ، وَتَسْتَرْحِمَهُ لِيَرْحَمَكَ ، وَلَمْ يَجْعَلْ بَيْنَكَ وَبَيْنَهُ مَنْ يَحْجُبُهُ عَنْكَ[1] وَلَمْ يُلْجِئْكَ إِلى مَنْ يَشْفَعُ لَكَ إِلَيْهِ ، وَلَمْ يَمْنَعْكَ إِنْ أَسَأْتَ مِنَ التَّوْبَةِ ، وَلَمْ يُعاجِلْكَ بِالنِّقْمَةِ[2] وَلَمْ يَفْضَحْكَ حَيْثُ الْفَضيحَةُ بِكَ أَوْلَى ، وَلَمْ يُشَدِّدْ عَلَيْكَ فِي قَبُولِ الاْءِنابَةِ ، وَلَمْ يُناقِشْكَ بِالْجَرِيمَةِ ، وَلَمْ يُؤْيِسْكَ مِنَ الرَّحْمَةِ ؛ بَلْ جَعَلَ نُزُوعَكَ عَنِ الذَّنْبِ حَسَنَةً ، وَحَسَبَ سَيِّئَتَكَ واحِدَةً ، وَحَسَبَ حَسَنَتَكَ عَشْراً ، وَفَتَحَ لَكَ بابَ الْمَتابِ وَبابَ الاْسْتِعْتابِ ، فَإِذا نادَيْتَهُ سَمِعَ نَداكَ ، وَإِذا ناجَيْتَهُ عَلِمَ نَجْواكَ ، فَأَفْضَيْتَ إِلَيْهِ بِحاجَتِكَ ، وَأَبْثَثْتَهُ ذاتَ نَفْسِكَ ، وَشَكَوْتَ إِلَيْهِ هُمُومَكَ ، وَاسْتَكْشَفْتَهُ كُرُوبَكَ ، وَاسْتَعَنْتَهُ عَلى أُمُورِكَ ، وَسَأَلْتَهُ مِنْ خَزائِنٍ رَحْمَتِهِ ما لا يَقْدِرُ عَلى إِعْطائِهِ غَيْرُهُ مِنْ : زِيادَةِ الأَعْمارِ ، وَصِحَّةِ الأَبْدانِ ، وَسَعَةِ الأَرْزاقِ .

وبدان آن كس كه گنجينه‏هاى آسمان‏ها و زمين در قدرت او مى‏باشد ، تو را اجازه درخواست و دعا داده و خود نيز پذيرش آن‏را ضمانت كرده است . تو را فرمان داده از او درخواست كنى تا به تو عطا كند ، و از وى رحمت و آمرزش بطلبى ، تا به تو رحم نمايد . او ميان تو و خود كسى را نگماشته ، تا او را از تو پنهان دارد و تو را مجبور نساخته ، تا به كسى روى آورى ، كه تو را شفاعت كند . اگر گناه كردى تو را از توبه منع نفرموده . در دشمنى و كيفرش درمورد تو شتاب نورزيده و هنگام بازگشت به او تو را مورد سرزنش قرار نداده ، در جايى كه سزاوار رسوايى باشى تو را رسوا نساخته و در قبول توبه‏ات ، بر تو سخت نگرفته در رسيدگى به گناهت ، تو را در تنگنا نمى‏اندازد ، و تو را از رحمت خود نا اميد نكرده است ؛ بلكه بازگشت تو را از گناه ، حسنه به حساب آورده هر كار بدت را يك گناه ، ولى هر كار نيكت را ده برابر شمرده است . درِ توبه و بازگشت را براى تو گشوده است ؛ پس هرگاه او را بخوانى‏ناله‏ات را مى‏شنود و چون با وى به رازگويى بنشينى ، از راز دلت آگاه است . پس نياز خود را نزد او عرضه مى‏كنى و حالت خويش را در برابر او آشكار مى‏سازى و آنچه در دل دارى براى او برملا مى‏نمايى و برطرف شدن ناراحتى‏ها و گرفتارى‏هايت را از وى مى‏طلبى و براى كارهايت از او يارى مى‏جويى ؛ و چيزهايى را كه جز خدا هيچ كس قدرت عطا كردن آنها را ندارد ـ مانند طول عمر ، سلامتى ووسعت روزى ـ از وى مى‏خواهى .
----------------------------------------------
[1] .  ص : يَحجُبُكَ عَنه .
[2] .  ص : ولم يعيّرك بالانابة .

نوشتن دیدگاه