علی علیه ‏السلام بی‏کرانِ عروجِ کمال انسان تا اوج عرش خداوندی است. او آغاز حیرت آدمی است؛ حیرتی عاجزانه و فقیرانه که روح ‏های بزرگ را در برابر عظمت خود به زانو در می‏ آورد. علی، سرفرازترین قله معرفت است که آفتاب جمالش به جویندگان دانایی و عشق، نور می‏دهد و از سخاوت آسمانی ‏اش بر دل‏ های مردمان باران رحمت می‏ بارد.
علی، شکوه اقیانوسی است که از هم ‏آمیختن دریاهایی از ایمان و ایثار و شجاعتی از جنس اخلاص و تقوا، بنیان گرفته و غواصان حکمت و معنا را به تحیر واداشته است. اینک ما همان «گدایان مسکین» ایم که در پی «نگین پادشاهی» بر در خانه خورشید گرد آمده ‏ایم، و با اشارتِ حال، مشتاق نَمی ازیم لطف اوییم تا با بذلِ نگاهش، ضمیر خشک وجودمان را سرشارِ بزمی از شور و شوق و شعف الاهی سازد که هنوز فروغ فروزانش از پس قرن، دست‏گیر شیفتگان است.
--------------------------------
ماهنامه گلبرگ 54

نوشتن دیدگاه