پرسش : ملاقات با خداوند و لقاى پروردگار چه مفهومى دارد؟
پاسخ: تعبير «لقاء الله» در قرآن مجيد بسيار آمده و بديهى است منظور از «لقا» و «ملاقات خداوند»، رويارويى با او و ملاقات حسى، مانند ملاقات افراد بشر با يكديگر نيست; چون خداوند نه جسم است و نه رنگ و مكان دارد كه با چشم ظاهر ديده شود،( )بلكه منظور مشاهده آثار قدرت او در صحنه قيامت و پاداش ها و كيفرها و نعمت ها و عذاب هاى اوست و چون در آن جا هر اراده و اختيارى بدون اراده و اختيار او سركوب و خاموش است، ظهور و بروز ملك و قدرت خداوند براى بندگان روشن تر و واضح تر است و چون آثار قدرت و ملك، همه مستقيماً به او بر مى گردد و نشانه او براى همه روشن است، مانند آن است كه خود او را مى بينند. بدين جهت «لقا» به معنى يك نوع شهود باطنى و قلبى است; زيرا انسان گاه به جاى مى رسد كه گويى خداوند را با چشم در برابر خود مشاهده مى كند، به طورى كه هيچ گونه ترديدى براى او باقى نمى ماند. گرچه بعضى از دانشمند نمايان خرافى از اين گونه آيات چنين استفاده كرده اند كه او را در جهان ديگر مى توان ديد، و ملاقات را به معنى ملاقات حسى تفسير نموده اند، بديهى است كه ملاقات حسى لازمه اش جسميت، و جسميت لازمه اش محدوديت، نيازمندى و فناپذيرى است، و هر عاقلى مى داند ذات مقدس خداوند از اين اوصاف، پاك و منزه است.
بنابراين انسان در قيامت چون آثار خداوند را بيشتر و بهتر از هر زمان مشاهده مى كند، او را با چشم دل آشكار مى بيند و ايمانش يك ايمان شهودى مى شود، به همين دليل طبق آيات قرآن، حتى لجوج ترين منكران خداوند در قيامت زبان به اعتراف مى گشايند چرا كه راهى براى انكار نمى بينند:
(قالُوا رَبَّنا غَلَبَتْ عَلَيْنا شِقْوَتُنا وَ كُنّا قَوْماً ضالِّينَ).( )
«مى گويند: پروردگارا! شقاوتمان بر ما چيره شد و ما قوم گمراهى بوديم».
