در شرح قانون مدني ايران تاليف دکتر شايگان،صفحه 362 چنين نوشته شده:
«استقلالي که زن در دارايي خود دارد و فقه شيعه از ابتدا آن را شناخته است،درحقوق يونان و رم و ژاپن و تا چندي پيش هم در حقوق غالب کشورها وجودنداشته;يعني زن مثل صغير و مجنون،محجور و از تصرف در اموال خود ممنوع بوده است.در انگلستان که سابقا شخصيت زن کاملا در شخصيت شوهر محو بوددو قانون،يکي در سال 1870 و ديگري در سال 1882 ميلادي به اسم قانون مالکيت زن شوهردار،از زن رفع حجر نمود.در ايتاليا قانون 1919 ميلادي زن رااز شمار محجورين خارج کرد.در قانون مدني آلمان(1900 ميلادي)و در قانون مدني سويس(1907 ميلادي)زن مثل شوهر خود اهليت دارد.
ولي زن شوهردار در حقوق پرتغال و فرانسه هنوز در عداد محجورين است،گو که قانون 18 فوريه 1938 در فرانسه در حدودي حجر زن شوهردار را تعديل کرده است.»
چنانکه ملاحظه مي فرماييد هنوز يک قرن نمي گذرد از وقتي که اولين قانون استقلال مالي زن در مقابل شوهر(1882 در انگلستان)در اروپا تصويب شد و به اصطلاح از زن شوهردار رفع محجوريت شد.
چرا اروپا ناگهان استقلال مالي داد؟
حالا چطور شد که در يک قرن چنين حادثه مهمي رخ داد؟آيا احساسات انساني مردان اروپايي به غليان آمد و به ظالمانه بودن کار خود پي بردند؟
پاسخ اين پرسش را از ويل دورانت بشنويد.وي در لذات فلسفه صفحه 158 بحثي تحت عنوان «علل »باز کرده است و در آنجا به اصطلاح علل آزادي زن را در اروپاشرح مي دهد.
متاسفانه در آنجا به حقيقت وحشتناکي برمي خوريم.معلوم مي شود زن اروپايي براي آزادي و حق مالکيت خود،از ماشين بايد تشکر کند نه از آدم،و در مقابل چرخهاي عظيم ماشين بايد سر تعظيم فرود آورد نه در مقابل مردان اروپايي. آزمندي و حرص صاحبان کارخانه بود که براي اينکه سود بيشتري ببرند و مزد کمتري بدهندقانون استقلال اقتصادي را در مجلس انگلستان گذراند.
ويل دورانت مي گويد:
«اين واژگوني سريع عادات و رسوم محترم و قديمتر از تاريخ مسيحيت را چگونه تعليل کنيم؟علت عمومي اين تغيير، فراواني و تعدد ماشين آلات است.«آزادي » زن از عوارض انقلاب صنعتي است...
يک قرن پيش در انگلستان کار پيدا کردن بر مردان دشوار گشت.اما اعلانها از آنان مي خواست که زنان و کودکان خود را به کارخانه ها بفرستند.کارفرمايان بايد درانديشه سود و سهام خود باشند و نبايد خاطر خود را با اخلاق و رسوم حکومتهاآشفته سازند.کساني که ناآگاه بر«خانه براندازي »توطئه کردند کارخانه داران وطن دوست قرن نوزدهم انگلستان بودند.
نخستين قدم براي آزادي مادران بزرگ ما قانون 1882 بود.به موجب اين قانون،زنان بريتانياي کبير از آن پس از امتياز بي سابقه اي برخوردار مي شدند و آن اينکه پولي را که به دست مي آوردند حق داشتند براي خود نگه دارند.اين قانون اخلاقي عالي و مسيحي را کارخانه داران مجلس عوام وضع کردند تا بتوانند زنان انگلستان را به کارخانه ها بکشانند.از آن سال تا به امسال سودجويي مقاومت ناپذيري آنان را از بندگي و جان کندن در خانه رهانيده،گرفتار بندگي و جان کندن در مغازه وکارخانه کرده است.»
چنانکه ملاحظه مي فرماييد سرمايه داران و کارخانه داران انگلستان بودند که به خاطر منافع مادي اين قدم را به نفع زن برداشتند.
مجموعه آثار ج19، مطهري،مرتضي؛
خانواده
محجوريت زن فرنگي تا نيمه دوم قرن نوزدهم
- بازدید: 1729