بدان كه احاديث بسيار در فضل زيارت آن حضرت در نصف شعبان وارد شده است و ذكر تمام آن ها منافى با اختصار است، لكن به جهت تيمّن و تبرّك به ذكر چند حديث اكتفا مى كنيم:
به چندين سند معتبر از حضرت امام زين العابدين و امام جعفر صادق(عليهما السلام)منقول است كه: «هركه خواهد مصافحه كند با او روح صد و بيست و چهار هزار پيغمبر(عليهم السلام) پس بايد كه زيارت كند قبر ابى عبداللّه الحسين(عليه السلام) را در نيمه شعبان، به درستى كه ملائكه و ارواح پيغمبران رخصت مى طلبند و به زيارت آن حضرت مى آيند، پس خوشا به حال آن كه مصافحه كند با ايشان، و ايشان مصافحه كنند با او، و با ايشانند پنج پيغمبر اولوالعزم: نوح و ابراهيم و موسى و عيسى و محمّد صلوات اللّه عليهم».
راوى گفت: پرسيدم كه به چه سبب ايشان را اولوالعزم مى نامند؟ فرمود: «به جهت آن كه ايشان مبعوث شده اند به مشرق و مغرب و جنّ و انس».
و در حديث معتبر از حضرت صادق(عليه السلام)منقول است كه فرمودند: «هركه زيارت قبر آن حضرت بكند در شب نيمه شعبان و غرض او محض رضاى خدا باشد و غير از حق تعالى كسى منظورش نباشد، خداى تعالى در آن شب گناهانش را بيامرزد هر چند به عدد موى بزهاى قبيله كُليب باشد»، راوى تعجّب كرد كه همه گناهانش آمرزيده مى شود، فرمود كه: «آيا اين ثواب را از براى زيارت كننده حسين(عليه السلام)بسيار مى دانى؟ چگونه خدا او را نيامرزد و حال آن كه او به منزله كسى است كه خدا را در عرش زيارت كرده باشد».
و سيّد ابن طاووس(رحمه الله) از شيخ جليل محمّد بن احمد بن داود قمّى روايت كرده كه او به سند خود روايت كرده از يونس بن يعقوب كه حضرت صادق(عليه السلام)فرمود: «اى يونس، آمرزيده مى شود گناهان گذشته و آينده هر مؤمنى كه زيارت كند حضرت امام حسين(عليه السلام) را در شب نيمه شعبان، و به او مى گويند كه عمل خود را از سرگير». يونس گفت كه به خدمت آن حضرت عرض كردم كه اين همه براى كسى است كه زيارت آن حضرت كند در شب نيمه شعبان؟ فرمود: «يا يونس، لو خَبّرْتُ  النّاسَ  بِما  فِيها  لِمَن  زارَ  الحسين(عليه السلام)  لَقامَتْ  ذُكُورُ  الرِّجالِ  عَلَى الخَشَبِ».
حاصل معنى به طور احتمال و طريق اجمال آن كه: بدان اى يونس كه اگر من خبر دهم مردم را به آن چيزهائى كه در شب نيمه شعبان است از براى زائر حسين(عليه السلام) هر آينه باعث شود كه فحول مردان كشيده شوند بدار، يعنى از جهت عظمت و كثرت فضيلت و ثواب زيارت آن حضرت در اين شب مردان مرد طاقت نياورند و مبادرت كنند به زيارت آن حضرت بدون تقيّه، پس ائمّه جور و ضلال آن ها را گرفته و بدار كشند. چنانچه نظير اين مطلب واقع شد از براى سحره از فرعون، هنگامى كه به حضرت موسى(عليه السلام)ايمان آوردند و به تهديدات و تخويفات فرعون اعتنائى ننمودند و گفتند: (لاَ ضَيْرَ  إِنّا  إلى  رَبِّنَا  مُنْقَلِبُوْنَ).
و سيّد ابن طاووس(رحمه الله)فرموده كه: شايد معنى اين باشد كه ايشان را بدار كشند از جهت عظمت آنچه كه اين جماعت نقل و روايت مى كنند در فضيلت زيارت آن حضرت در اين شب، و معانى ديگر نيز شده است كه ذكرش مناسب نيست.
وامّا الفاظ زيارت پس ] به [ دو نحو رسيده است:
اوّل:  همان زيارت اوّل رجب است كه شيخ مفيد و ديگران صريحاً فرموده اند، كه آن را در شب نيمه شعبان نيز بخوانند، و سيّد أجل علىّ بن طاووس(رحمه الله) نيز در مصباح الزّائر اين زيارت را در اوّل رجب  در فصل زيارت نيمه شعبان ذكر فرموده است. و امّا زيارت مخصوصه به اين شب، پس به تحقيق كه روايت شده كه آن حضرت را زيارت كنند در اين شب به آن زيارتى كه در اوّل رجب ذكر كرديم. پس از آن جا بگيرند و زيارت كنند. و اين كلام صريح است كه الفاظ آن زيارت و اختصاص آن به اوّل رجب و شب نيمه شعبان هر دو مرويست.
زيارت نيمه شعبان
دوّم: زيارتى است كه شيخ كفعمى در كتاب بلد الامين در زيارت نصف شعبان ذكر كرده و آن را از حضرت صادق(عليه السلام) روايت كرده كه فرمودند: «در زيارت امام حسين(عليه السلام) نزد قبر مى ايستى و مى گويى:
الْحَمْدُ  لِلّهِ  الْعَلِيِّ  الْعَظيمِ * وَالسَّلامُ  عَلَيْكَ  اَيُّهَا  الْعَبْدُ  الصّالِحُ  الزَّكِيُّ  *اُودِعُكَ  شَهادَةً  مِنّي  لَكَ  تُقَرِّبُني  اِلَيْكَ  في  يَوْمِ  شَفاعَتِكَ * اَشْهَدُ  اَنَّكَ  قُتِلْتَ وَلَمْ  تَمُتْ * بَلْ  بِرَجاءِ  حَياتِكَ  حَيِيَتْ  قُلُوبُ  شيعَتِكَ * وَبِضِياءِ  نُورِكَ اهْتَدى الطّالِبُونَ  اِلَيْكَ * وَاَشْهَدُ  اَنَّكَ  نُورُ  اللّهِ  الِّذي  لَمْ  يُطْفَأْ  وَلا  يُطْفَأُ  اَبَداً  *وَاَنَّكَ وَجْهُ  اللّهِ  الَّذي  لَمْ  يَهْلِكْ  وَلا  يُهْلَكُ  اَبَداً * وَاَشْهَدُ  اَنَّ  هذِهِ  التُّرْبَةَ تُرْبَتُكَ وَهذَا  الْحَرَمَ  حَرَمُكَ * وَهَذا  الْمَصْرَعَ  مَصْرَعُ  بَدَنِكَ * لا  ذَليلَ  وَاللّهُ مُعِزُّكَ * وَلا مَغْلُوبَ  وَاللّهُ  ناصِرُكَ * هذِهِ  شَهادَةٌ  لي  عِنْدَكَ  اِلى  يَوْمِ  قَبْضِ رُوحي بِحَضْرَتِكَ * وَالسَّلامُ  عَلَيْكَ  وَرَحْمَةُ  اللّهِ  وَبَرَكاتُهُ».
مؤلّف گويد كه: علاّمه مجلسى(رحمه الله) اين زيارت را در تحفه نقل فرموده و احتمال داده كه از زيارات مطلقه باشد و در بحار نيز فرموده: ظاهر اين است كه اين زيارت مطلقه است يعنى مختص به نيمه شعبان نيست، و لكن كفعمى آن را براى نيمه شعبان نقل كرده و ظاهر آن است كه براى ظهور مذكور محلّى نباشد، زيرا كه هرگز عالمى عمل مطلق را به ميل خود به وقتى معيّن نكند و آن را از وظائف آن وقت نشمرد، پس لابد بايد حمل كرد اين مطلب را بر آن كه در خبر مذكور يا در خبر ديگر تصريح به اختصاص شده كه به نظر شيخ كفعمى(رحمه الله)رسيده، و اللّه العالم.

نوشتن دیدگاه