بسند معتبر از حضرت موسى بن جعفر علیه السّلام منقول است که : بشیعیان خود فرمود، که اى گروه شیعه گردنهاى خود را ذلیل مکنید بترک اطاعت پادشاه خود، پس اگر عادل باشد از خدا بطلبید که او را باقى بدارد، اگر ظالم و ستمکار باشد از خدا بطلبید که او را باصلاح آورد که صلاح شما در صلاح پادشاه شما است ، پادشاه عادل بمنزله پدر مهربان است و از براى او بخواهید آنچه از براى خود مى خواهید، و از براى او مخواهید آنچه از براى خود نمى خواهید.
بسند معتبر از حضرت رسول صلّى اللّه علیه وآله وسلّم منقول است که : خدا رحمت کند کسى را که یارى کند پادشاه خود را بر نیکى کردن به او.
از حضرت صادق علیه السّلام منقول است که : هر که متعرض پادشاه ظالمى شود واز او آزارى بیابد، خدا او را بر آن آزار ثواب ندهد و صبر او را روزى نکند.
از حضرت رسول صلّى اللّه علیه وآله وسلّم منقول است که : هر که مدح کند پادشاه ظالمى را و نزد او شکستگى و تذلّل کند، براى طمع دنیا قرین او باشد، در جهنم زیرا که حقتعالى میفرماید وَلا تَرْکَنُوا اِلَى الَّذینَ ظَلَمُوا فَتَمَسَّکُمُ النّارُ یعنى به دل میل مکنید بسوى آنها که ظلم میکنند، پس مس میکند شما را آتش و فرمود هر که راهنمائى کند ظالمى را بر ظلم در جهنم باهامان وزیر فرعون باشد و هر که از جانب ظالمى خصومت کند، یا یارى او نماید در آن حصومت چون ملک الموت نزد او آید بگوید، بشارت باد ترا بلعنت خدا و آتش جهنم و هر که تازیانه در دست گرفته گرداند از آتش جهنم که درازاى آن هفتاد ذرع باشد و مسلط گرداند آنرا بر او درجهنم و نهى فرمود از حاضر شدن بر سر سفره فاسقان .
حضرت امیرالمؤ منین علیه السّلام در وقت فوت وصیت فرمود به حضرت امام حسن علیه السّلام که دوست دار صالحان را براى صلاح ایشان ، مدارا کن بظاهر با فاسقان و در دل دشمن ایشان باش .
در حدیث دیگر فرمود که حضرت عیسى با بنى اسرائیل علیه السّلام میگفت ، که یارى نکنید ظالم را بر ظلمش که فضل شما باطل میشود.
از حضرت رسول صلّى اللّه علیه وآله وسلّم منقول است که : سه چیز است که دل را فاسد میکند، ونفاق را در دل میرویاند چنانچه آب درخت را میرویاند، شنیدن سازها و خوانندگیها و فحش گفتن ، وبدر خانه پادشاه رفتن و از پى شکار رفتن .
از حضرت صادق منقول است که : نگاه دارید و حفظ کنید دین خود را بپرهیزکارى از محرمات و قوت دهید دین خود را بتقیه کردن از مخالفان و مستغنى شدن بخدا از طلب کردن حوائج از پادشاهان ، بدانید هر مؤ منى که خضوع وشکستگى کند، نزد صاحب سلطنتى یا کسى که مخالف او باشد در دینش از براى طلب آن دنیائیکه در دست او است خدا او را گمنام کند، دشمن دارد او را و او را بخود بگذارد، و اگر چیزى از دنیاى او بدستش بیاید خدا برکت را از آن بردارد، و او را ثواب ندهد اگر خرج کند در حج یا عمره یابنده آزاد کردن .
در حدیث معتبر از حضرت رسول صلّى اللّه علیه وآله وسلّم منقول است که : چون روز قیامت شود منادى از جانب حق تعالى نداکند، که کجایند ظالمان و مددکاران ایشان و آنانکه دوات ایشان را لیقه گذاشته اند، یا سر کیسه براى ایشان بسته اند یا مد قلمى بایشان داده اند آنها را هم با ظالمان محشور کنند.
در حدیث معتبر دیگر فرمود که هیچ بنده بپادشاهى نزدیک نمیشود، مگر آنکه از خدا دور میشود، هیچ بنده مالش زیاد نمیشود، مگر آنکه حسابش دشوارتر میشود و هیچ بنده اتباعش بیشتر نمیشود، مگر آنکه شیاطین او بیشتر میشوند، و فرمود زینهار که احتراز کنید از در خانه پادشاهان و آنها که با پادشاهان میباشند، که نزدیکترین شما بآنها دورترین شمایند از خدا پادشاهان و آنها که با پادشاهان میباشند، که نزدیکترین شما بآنها دورترین شمایند از خدا و هر که پادشاه را بر خدا اختیار کند خدا پرهیزکارى را از او بردارد، او را حیران گرداند.
در حدیث صحیح از حضرت صادق علیه السّلام منقول است که : هر که معذور دارد ظالمى را در ظلم او خدا مسلط گرداند بر او کسى را که ظلم بر او کند، پس اگر دعا کند دعایش مستجاب نشود و خدا اورا بر آن ستم که میکند ثواب ندهد.
در حدیث صحیح دیگر فرمود که هر که یارى دهد ظالمى را بر مظلومى پیوسته حق تعالى بر او خشمناک باشد، تا دست از آن یارى بردارد.
در حدیث دیگر فرمود که در زمان حضرت موسى علیه السّلام پادشاهى ظالمى بود که حاجت مؤ منى را بشفاعت بنده صالحى برآورد، پس ‍ پادشاه و آن مرد صالح هر دو در یک روز مردند و همگى بر جنازه آن پادشاه جمع شدند، درهاى بازارها را بستند براى مردن او تا سه روز، آن مرد صالح در خانه خود ماند تا کرمهاى زمین رویش را خوردند، پس حضرت موسى بعد از سه روز مرده آنمرد صالح را بآنحال مشاهده کرد و گفت پروردگارا آن دشمن تو بود که با آن اعزاز و اکرام او را برداشتند، و این دوست تست و باین حال مانده است ، حق تعالى وحى فرستاد باو که یا موسى این دوست من از آن جبار حاجتى سئوال کرد، آن را برآورد او را مکافات دادم براى بر آوردن حاجت این مؤ من و کرمهاى زمین را بر روى این مؤ من مسلط کردم براى سئوالى که از آن جبار کرد.
در حدیث دیگر منقول است که : سلیمان جعفرى به حضرت امام رضا علیه السّلام عرض کرد، که چه میفرمائید در کارهائى که مردم متکفل میشوند، ازجانب پادشاهان حضرت فرمود که داخل شدن در اعمال ایشان و یارى ایشان کردن و سعى در حوائج ایشان نمودن ، معادل کفر است و عمدا نظر بسوى ایشان کردن ، گناه کبیره است .
از حضرت امیرالمؤ منین علیه السّلام منقول است که : هر که برود نزد توانگرى و بنزد او شکستگى کند براى توانگرى او دو ثلث دینش ‍ میرود.
در حدیث معتبر از حضرت امام محمد باقر علیه السّلام منقول است که : هر که برود بسوى پادشاه ظالمى و او را بپرهیزکارى بکند، و پند و نصیحت بگوید او را مثل ثواب جن و انس بوده باشد، از على بن حمزه منقول است که : گفت من دوستى داشتم از نویسندگان بنى امیه با من بخدمت حضرت صادق علیه السّلام آمد، عرض کرد که من در دیوان بنى امیه کار میکردم و مال بسیار بهم رسانیدم ، حضرت فرمود که اگر نه این بود که مردم براى بنى امیه کتابت میکنند، و غنیمت براى ایشان جمع میکنند، از براى ایشان جنگ میکنند، و نزد ایشان حاضر میشوند هر آینه حق ما را غصب نمیکردند، آن شخص گفت که آیا مرا چاره اى هست حضرت فرمود اگر بگویم خواهى کرد؟ گفت میکنم فرمود که هر چه کسب کرده در دیوان ایشان آنچه صاحبش را مى شناسى پس ده و آنچه نمى شناسى تصدق کن و اگر چنین کنى من ضامن بهشت میشوم براى تو، آن شخص ساعتى سر در زیر افکند پس گفت چنین میکنم ، على بن ابى حمزه گفت که آن جوان با ما بکوفه آمد و تمام مال خود را داد حتى آن جامه هائى که پوشیده بود و ما در میان خود مالى جمع کردیم و جامه ها براى او خریدیم و خرجى براى او فرستادیم ، بعد از چند ماهى بیمار شد چون من بدیدنش رفتم در حال جان کندن بود پس چشم گشود و گفت حضرت صادق علیه السّلام بضامنى خود وفا کرد این را گفت ومرد، او را فن کردیم و در سال دیگر بخدمت آنحضرت رفتم چون نظر آنحضرت بر من افتاد فرمود واللّه که براى رفیق تو بضامنى خود وفا کردیم .
ازمفضل بن مزید که نویسنده خلفا بود وشیعه بود منقول است : که بخدمت حضرت صادق علیه السّلام عرض کرد، که میدانید خدماتى که من نزد این خلفا میکنم ، حضرت فرمود که آنچه بهم میرسانى بشیعیان بده حق تعالى میفرماید، که حسنات گناهان و سیئات را میبرد.
در حدیث معتبر منقول است که : صفوان شتردار بخدمت حضرت امام موسى آمد حضرت فرمود که همه چیز تو خوبست بغیر از آنکه شترهاى خود را بهارون الرشید کرایه میدهى ، صفوان گفت واللّه که من شتر خود را باو کرایه نداده ام براى کاربدى یا شکارى یا لهوى ولیکن از براى راه مکه باو کرایه دادم ، من خود با او نمیروم نوکران و غلامان خود را میفرستم حضرت فرمود آیا میخواهى آنقدر زنده باشند که کرایه تورا بدهند، گفت بلى فرمود هر که زندگى ایشان را خواهد از ایشان است ، هر که از ایشان است از اهل جهنم است .
در حدیث دیگر منقول است که : عبدالغفار بن القسم از حضرت امام محمد باقر و حضرت صادق علیه السّلام پرسید که چه میفرمائید درباب رفتن بنزد پادشاه فرمود، که خوب نمیدانم براى تو گفت بسیار است که بشام میروم و مرا بنزد ابراهیم پسر ولید میبرند، حضرت فرمود که رفتن بنزد شاه و حکام باعث سه چیزبد میشود، اول محبت دنیا دویم فراموشى مرگ سیم راضى نبودن آنچه خداتو را روزى کرده است ، گفت یابن رسول اللّه من مرد عیال بارم و بتجارت میروم بآنجا براى منفعت حضرت تجویز این فرمود.
از حضرت امیرالمؤ منین علیه السّلام منقول است که : هر که راضى باشد بحکم پادشاه ظالمى و اعانت او کند، از دوستان او خواهد بود.
از حضرت رسول صلّى اللّه علیه وآله وسلّم منقول است که : دو صنفند از امت من که صلاح ایشان موجب صلاح تمام امت است ، فساد ایشان موجب فساد امت ، فقیهان و پادشاهان .
حضرت صادق علیه السّلام فرمود که امید نجات دارم براى هر که اعتقاد بامامت ما داشته باشد از این امت مگر سه کس صاحب استیلائیکه ظلم کند بر رعیت خود و کسیکه در دین بدعت کند و کسیکه علانیه فسق کند، فرمود سه کسند که هر که با ایشان منازعه کند ذلیل و بیمقدار میشود پدر و پادشاه و قرض خواه .
از حضرت رسول صلّى اللّه علیه وآله وسلّم منقول است که : بیوفاتر و کم دوست تر از همه کس پادشاهانند.
در حدیث حسن از آن حضرت منقول است که : هر که حکومت مردم اختیار کند وعدالت کند و در خانه خود را بگشاید، پرده بردارد که همه کس راه باو داشته باشد، باحوال همه مردم برسد بر خدا لازم است که ترس او را در قیامت بایمنى مبدل گرداند، او را داخل بهشت کند.
در حدیث دیگر فرمود که چون حق تعالى خیر رعیت را خواهد پادشاه مهربانى بر ایشان مسلط مى گرداند، براى او وزیر عادلى میسر مى گرداند، وبسند معتبر از حضرت رسول صلّى اللّه علیه وآله وسلّم منقول است که : خداوند عالمیان میفرماید که منم پروردگارى که بجز من خداوندى نیست آفریده ام پادشاهان را و دلهاى ایشان بدست من است پس هر گروهى که طاعت من بکنند، دلهاى پادشاهانرا بر ایشان رحمت مى گردانم ، پس مشغول مگردانید خود را بدشنام دادن پادشاهان و توبه کنید بسوى من تا دلهاى ایشان را بر شما مهربان بگردانم .
در حدیث دیگر فرمود که چون حق تعالى بهشت را خلق نمود فرمود ببزرگوارى خود سوگند میخورم که داخل بهشت نمیکنم ، کسى را که همیشه شراب خورد، سخن چینان را و دویت را چوبکیان ظالمان را و شکافندگان قبرها را و تمقاچیان را که عشور از مردم میگیرند وقطع کننده رحم را و کسیکه بجبر قائل باشد.
در حدیث دیگر فرمود هر که بناحق سر کرده جماعتى شود، بر ایشان استیلا یابد حق تعالى او را در کنار جهنم بازاى هر روزى هزار سال بدارد، چون محشور شود دستهایش در گردنش بسته باشد، پس اگر بامر خدا در میان ایشان عمل کرده باشد خدا او را رها کند، اگر ظلم بر ایشان کرده باشد، او را بجهنم اندازد.
از حضرت صادق علیه السّلام منقول است که : هر که والى مسلمانان شود و ایشان را ضایع گذارد وباحوال ایشان نپردازد خدا او را ضایع بگذارد، رحمت خود را از او بازگیرد.
از حضرت امیرالمؤ منین علیه السّلام منقول است که : هر والى که مردم را ممنوع سازد از آنکه کارهاى خود را باو عرض کنند، حق تعالى در قیامت حاجت او را برنیاورد و اگر چیزى برسم هدیه بگیرد چنانست که از غنیمت دزدى کرده است که بدترین دزدى هاست و اگر رشوه بگیرد چنان است که به خدا شرک آورده باشد و در حدیث معتبر از حضرت صادق علیه السّلام منقول است که : حق تعالى وحى فرمود بسوى پیغمبرى از پیغمبران که درمملکت پادشاه جبارى بود که برو و بآن پادشاه بگو که من ترا پادشاه نکرده ام که خون مردم را بریزى و مالهاى ایشان را بگیرى براى این تو را پادشاه کرده ام که صداهاى مظلومان را از من بازگیرى ، بدرستى که من ترک بازخواست ستمها که برایشان شود، نمیکنم هر چند کافر باشند.
از حضرت امام محمد باقر علیه السّلام منقول است که : در جهنم کوهى هست که آن را سعدا میگویند و در آن کوه وادى هست که آن را سقر میگویند، در آن وادى چاهى هست که آن را هبهب گویند هر گاه که پرده آن چاه را برمیاندازند اهل جهنم از گرمى آن بفریاد میآیند و آنچاه جاى جباران است .
در روایت دیگر منقول است : از محمدبن اسمعیل بن نوح که حضرت امام رضا علیه السّلام فرمود: که خدا را درپادشاهان جماعتى هست که خدا دین حق را بایشان عطا فرمود، ایشان را استیلا بر شهرها داده است که بسبب ایشان از دوستانش ضررها و ستمها را دفع کند و ببرکت ایشان باصلاح آورد امور مسلمانان را و مؤ منان در حالهاى بد بایشان پناه میبرند، محتاجان و شیعیان ما بایشان متوسل میشوند، مؤ منان بحق و راستى و ایشانند امینان خدا در زمین و نور ایشان روشنى میدهد اهل آسمان را چنانچه ستاره ها روشنى میدهند اهل زمین را و در قیامت نور ایشان عرصه محشر را روشن میکند، ایشان براى بهشت خلق شده اند اگر خواهى که از ایشان باشى شادگردان مؤ منان از شیعیان ما را.
در حدیث صحیح از حضرت امام موسى علیه السّلام و در حدیث معتبر از حضرت رسول صلّى اللّه علیه وآله وسلّم منقول است که : هر که برساند بپادشاهى حاجت کسى که نتواند حاجت خود را باو رساند حقتعالى پاهایش را در قیامت بر صراط ثابت گرداند.
در حدیث معتبر منقول است که : حمیرى عریضه نوشت بخدمت حضرت صاحب الامر، که شخصى هست که متصدى اوقاف است و حلا میداند تصرف در آنها را و بى پروا میگیرد و صرف میکند، من گاهى در ده او وارد میشوم ، اگر طعام او را نخورم با من عداوت میکند، گاهى هدیه هم براى من میفرستد، حضرت در جواب نوشتند که اگر اینمرد مالى و معاشى بغیر آنچه در دست اوست از وقف دارد، طعامش را بخور و احسانش را قبول کن و اگر بغیر آن مال حرام چیزى ندارد، طعامش را مخور و مالش را قبول مکن .
از حضرت صادق علیه السّلام منقول است که : سه دعاست که از درگاه خدا رد نمیشود، دعاى پدر براى فرزند نیکوکار و نفرین او بر فرزندان بد کردار و نفرین مظلوم بر ظالم و دعاى مظلوم براى کسیکه انتقام از ظالم براى او بکشد، دعاى مؤ من براى مؤ منى که از براى دوستى اهل بیت او را بمال خود اعانت کند، و نفرین مؤ من بر کسى که اعانت او نکند با قدرت و احتیاج آن مؤ من به او.
از حضرت رسول صلّى اللّه علیه وآله وسلّم منقول است که : حقتعالى میفرماید، که غضب من سخت وشدید است ، بر ظالمى که ظلم کند، بر کسیکه یاورى بجز من نیابد.
در حدیث دیگر منقول است که : حتقعالى میفرماید که من مستجاب نمیکنم دعاى کسى را که مظلمه از کسى نزد او باشد.
از حضرت امیرالمؤ منین علیه السّلام منقول است : که ظلم کننده و یارى کننده او بر ظلم و کسیکه راضى به آن ظالم باشد، هر سه در گناه شریکند.
از حضرت صادق علیه السّلام منقول است که : هر که ظلمى بر کسى بکند، حقتعالى برانگیزد کسى را که مثل آن ظلم را نسبت باو یا فرزندان او یا فرزندان فرزندان او بکند.
در حدیث دیگر فرمود که هر که حق مؤ منى را حبس کند حقتعالى در قیامت او را پانصد سال بر پا بدارد تا آنکه از عرقش رودخانه ها جارى شود و منادى ندا کند، که این است ظالمى که حق خدا را حبس کرده است پس چهل روز او را سرزنش کنند، پس بفرماید که او را بجهنم برند و از حضرت رسول صلّى اللّه علیه وآله وسلّم منقول است که : بهترین جهادها آنست که چون کسى صبح کند ظلم بر کسى در خاطر نداشته باشد.

نوشتن دیدگاه