مقاله ها

بدان كه اخبارى كه در باب زيارت آن حضرت وارد شده از حدّ حصر و احصا بيرون است. و احاديث كثيره روايت شده كه دلالت دارد بر وجوب زيارت آن مظلوم(عليه السلام) و از دسته اى از اخبار ظاهر مى شود كه هركه ترك كند آن را، ترك كرده حقّ خدا و رسول(صلى الله عليه وآله) را، و ترك آن باعث عقوق پيغمبر و ائمّه(عليهم السلام)است، و سبب نقصان ايمان شخص تارك است، و در خبرى است هركه ترك كند جفا كرده بر آن حضرت. و در روايت ديگر هركه ترك زيارت آن حضرت كند تا بميرد و گمان كند كه شيعه ما است از شيعه ما نيست، و اگر او از اهل بهشت باشد مهمان است بر اهل آن.
و از حضرت صادق(عليه السلام) منقول است كه از او سؤال كردند از حال كسى كه ترك كند زيارت امام حسين(عليه السلام) را. فرمود: «او فردى است از اهل جهنّم».
و وارد شده كه آن حضرت به ابان بن تغلب فرمود كه: «چند گاه است كه زيارت امام حسين(عليه السلام)نكرده اى؟» گفت: مدّتى است. حضرت فرمود كه: «سبحان اللّه العظيم، تو از سركرده هاى شيعيانى و ترك زيارت آن حضرت مى كنى؟»
و به اسانيد صحيحه و معتبره وارد شده كه حق و لازم است بر مالدار كه هر سال دو مرتبه به زيارت آن حضرت برود، و بر فقير آن كه سالى يك مرتبه برود. و به سندهاى صحيح ديگر وارد است كه: «برويد به زيارت قبر حسين(عليه السلام)هر سالى يك مرتبه».
و از اين احاديث و غيرها ظاهر مى شود وجوب زيارت آن حضرت و معارض ظاهرى ندارد، و لكن مشهور ميان علما  ـ رضوان اللّه عليهم ـ  آن است كه سنّت مؤكّد است. و علاّمه مجلسى(رحمه الله)در تحفه فرموده كه: به حسب احاديث وجوب زيارت آن حضرت در عمرى يك مرتبه نهايت قوّت دارد، و شيعه كه بر اين تهديدات و تاكيدات مطّلع شود و با قدرت ترك كند، در غايت ضعف ايمان خواهد بود. و احوط آن است كه در زيارت آن حضرت و حضرت رسول(عليهما السلام)بلكه در زيارت هر امامى در مرتبه اوّل قصد سنّت نكند، بلكه به قصد قربت تنها به عمل آورد. و نيز در مقام ديگر بعد از ذكر اخبار كثيره در اين باب فرموده كه موافق اين اخبار معتبره احوط آن است آن ها كه نزديك اند مثل اهل بغداد و حلّه و نجف اشرف هر ماه يك مرتبه به زيارت بروند اگر خوفى نباشد، و اقلّش هر چهار ماه يك مرتبه، و با خوف سالى يك مرتبه، واگر دور باشند هر سه سال يك مرتبه، و اگر بسيار دور باشند هر چهار سال يك مرتبه به زيارت روند يا آن كه اغنياى متوسّط الحال هر چهار سال يك مرتبه، و اغنياى بسيار مال دار هر سه سال يك مرتبه بروند، انتهى.
وامّا ثواب زيارت آن حضرت، پس از حيطه بيان بيرون است، و حدّ معيّنى براى آن نيست.
شيخ عالم كامل جعفر بن قولويه(رحمه الله) در كامل الزّياره به سند معتبر از محمّد بن مسلم ثقفى روايت كرده كه آن جناب از حضرت امام محمّد باقر(عليه السلام) نقل كرده كه فرمود: «اگر مردم بدانند كه چه فضيلت در زيارت امام حسين(عليه السلام) هست، هرآينه بميرند از اشتياق و جان هاى ايشان پاره پاره شود از حسرت». محمّد بن مسلم عرض كرد كه: چه فضيلت دارد؟ فرمود: «هركه به زيارت آن حضرت برود از روى نهايت شوق، بنويسد حق تعالى از براى او ثواب هزار حجّ مقبول، و هزار عمره مقبوله، و اجر هزار شهيد از شهداى بدر، و مزد هزار روزه دار، و اجر هزار صدقه مقبوله، و ثواب آزاد كردن هزار بنده از براى خدا، و تا يك سال محفوظ باشد از هر آفتى خصوصاً از شيطان، و موكّل گرداند حق تعالى ملكى را بر او كه او را نگاه دارد از پيش رو و از پشت سر و از جانب راست و از جانب چپ و از بالاى سر و از پايين پاى او، و اگر در آن سال بميرد حاضر شوند فرشتگان رحمت نزد غسل دادن و كفن كردن او و طلب آمرزش كنند از براى او و مشايعت نمايند او را تا قبر او و از براى او در راه استغفار كنند، و فراخ كنند قبر او را آن قدر كه ديده او بيند، و ايمن گرداند خدا او را از فشردن قبر و از ترس منكر و نكير، و بگشايند درى از براى او به سوى بهشت و در قيامت نامه اش را به دست راستش دهند، و حق تعالى نورى به او عطا كند كه روشن گرداند مابين مشرق و مغرب را و منادى ندا كند كه: اين، از آن ها است كه زيارت قبر امام حسين(عليه السلام)كرده اند از روى شوق و خواهش. پس نماند احدى در قيامت مگر آن كه آرزو كند كه از زيارت كنندگان آن حضرت باشد».
و در اخبار بسيار وارد شده كه زيارت آن حضرت معادل حج و عمره مقبوله، و برابر جهاد در راه خدا، و آزاد كردن بنده، و موجب مغفرت گناهان، و سبكى حساب، و رفع درجات و اجابت دعوات و افضل اعمال است، و كمتر ثوابى كه به زائر رسد آن است كه گناهان گذشته و آينده اش آمرزيده مى شود، و به زياده از صد سند معتبر از ائمّه(عليهم السلام)منقول است كه زيارت آن حضرت موجب آمرزش گناهان گذشته و آينده است. و در روايات معادل بيست حج و بيست عمره و مقابل هشتاد حج مقبول و مقابل صد حج با رسول خدا(صلى الله عليه وآله) به اختلاف وارد شده. و در روايت استعجاب عايشه، به نود حج از حج هاى حضرت رسول(صلى الله عليه وآله)كه هر حج با عمره باشد معادل شده، بلكه روايت شده كه مطلق زيارت آن حضرت بهتر است از بيست حج، و در روز عرفه معادل هزار هزار حجّه مقبوله، و هزار هزار عمره مقبوله، وهزار هزار غزوه با پيغمبر يا امام است در حالى كه زائر به حقّ آن حضرت عارف باشد.
و غير اين ها از اخبار ديگر به اختلاف رسيده و محتمل است وجه اختلاف در ثواب زيارت آن حضرت اختلاف اشخاص در زيارات و تفاوت طرق و حالات و مراتب اخلاص و نيّت ها باشد، يا سبب آن تفاوت حج ها و عمره باشد يا غير اين ها، كه مقام را گنجايش بسط آن نيست.
و به اسانيد معتبر بسيار از حضرت صادق(عليه السلام) مروى است كه: «زيارت امام حسين(عليه السلام)بهترين اعمال و محبوب ترين عبادات است». و از احاديث كثيره ظاهر مى شود، كه زيارت آن حضرت موجب طول عمر و حفظ بدن و مال، و زيادتى روزى و برآمدن حاجات است و آنچه خرج مى كنند به اضعاف آن عوض مى يابند، و پيغمبران و اوصياى ايشان و ائمّه معصومين و ملائكه(عليهم السلام)به زيارت آن حضرت مى آيند، و دعا از براى زوّار آن حضرت مى كنند، و ايشان را بشارت ها مى دهند، و از براى انفاق در زيارت آن حضرت ثواب هاى عظيم وارد شده، بلكه روايت شده كه هر درهمى معادل ده هزار درهم است.
و از براى نماز در روضه مقدّسه و حوالى آن نيز فضل عظيم روايت شده، و از حضرت امام محمّد باقر(عليه السلام)مروى است كه «نماز واجبى نزد آن حضرت برابر است با حج و نماز نافله با عمره». بلكه منقول است كه حضرت صادق(عليه السلام)به مفضّل فرمود كه: «هر گاه يك ركعت نماز كه نزد حضرت امام حسين(عليه السلام)بكنى ثوابش مثل ثواب كسى است، كه هزار حج، و هزار عمره كرده باشد، و هزار بنده آزاد كرده باشد، و هزار مرتبه با پيغمبر مرسل به جهاد فى سبيل اللّه رفته باشد».

نوشتن دیدگاه