قرآن را بوسیدم، گلبرگ های یاس، از لابه لای ورق ها فرو ریخت. یاس ها چقدر شبیه تواند، فاطمه! ای گمگشته بقیع! کدام گمشده به تو پناه آورد و پیدایش نکردی؟!
ای بهشت گمشده پهلو شکسته، کدام شکسته! از تو التیام جست و مرهم نگذاشتی؟! تو، آن سوی خودت بودی و همیشه بهترین را برای دیگران میخواستی و این است شیوه عشق، که از پدر به تو رسیده بود.
بانوی مهربانی و آیینه ها، سلام!... اما چه زود وقت خداحافظی رسید.
رزیتا نعمتی
مقاله ها
متن ادبی « چه زود رفتی »
- بازدید: 9042