سبکبار بال میزنی، تا دورتر از دسترس همه پرنده ها و فرشته ها. اما چه بهارها و اردیبهشت ها در حسرت دیدن تو از راه خواهند آمد، ای بهشتی ترین!
پیامبری ات باران مهربانی بود که تا دورترین نقطه تشنگی خاک رسید. عطر رسالتت، هوایی بود که همه خاکیان را به هوای نفس کشیدن در دامنه اسلام کشاند.
پس از تو، آوازهای ابوجهل را هیچ حنجره ای صیقل نداد.
به یمن پیامبری تو، زیتون ها و انجیرها در برابر نخلها، قرآن تلاوت میکنند و نخلها به رسالت جهانی تو سوگند میخورند.
همه پرنده های جهان، اذان می گویند تا کوه ها به امامت تو نماز کنند
منبع : مجله اشارات ،اسفند 1385 ،شماره 94