ثقة الاسلام کلینی (علیه الرحمة والرضوان) از اکابر علما و محدثین امامیه به سند صحیح روایت می‌کند:
محمد بن يحيی، عن محمد بن الحسين، عن صفوان بن يحيی، عن العلاء بن رزين عن محمد بن مسلم قال : سمعت أبا جعفر عليه السلام يقول : كل من دان الله عز وجل بعبادة يجهد فيها نفسه ولا إمام له من الله فسعيه غير مقبول، وهو ضال متحير والله شانئ لاعماله، ومثله كمثل شاة ضلت عن راعيها وقطيعها، فهجمت ذاهبة وجائية يومها، فلما جنها الليل بصرت بقطيع غنم مع راعيها، فحنت إليها واغترت بها، فباتت معها في مربضها فلما أن ساق الراعي قطيعه أنكرت راعيها وقطيعها، فهجمت متحيرة تطلب راعيها وقطيعها، فبصرت بغنم مع راعيها فحنت إليها واغترت بها فصاح بها الراعي: الحقي براعيك، وقطيعك فأنت تائهة متحيرة عن راعيك وقطيعك، فهجمت ذعرة، متحيرة، تائهة، لا راعي لها يرشدها إلی مرعاها أو يردها، فبينا هي كذلك إذا اغتنم الذئب ضيعتها، فأكلها، وكذلك والله يا محمد من أصبح من هذه الأمة لا إمام له من الله عز وجل ظاهر عادل، أصبح ضالا تائها، وإن مات علی هذه الحالة مات ميتة كفر ونفاق، واعلم يا محمد أن أئمة الجور وأتباعهم لمعزولون عن دين الله قد ضلوا وأضلوا فأعمالهم التي يعملونها كرماد اشتدت به الريح في يوم عاصف، لا يقدرون مما كسبوا علی شئ، ذلك هو الضلال البعيد.

محمد بن مسلم می‌گوید: شنیدم امام باقر (علیه السّلام) می‏‌فرمودند:
هر که با پرستش برای خدای عزوجل دینداری کند و گرچه خود را در آن به سختی و کوشش وادارد ولی پیشوایی از طرف خدای برای او نباشد، کوشش او پذیرفته نیست، او گمراه و سرگردان است و خدا کردار او را بد شمارد، او به مانند گوسفندی است که از چوپان و گله خود گمشده و تمام روز را می‌‏دود و می‌‏رود و می‌‏آید و شب هنگام گله‌‏ای را می‌‏بیند با چوپانش بدان دل می‏‌دهد و فریب می‏‌خورد و شب را در خوابگاه آن بسر می‌‏برد و چون بامداد چوپان گله خود را می‏‌راند، آن گوسفند گمشده نه چوپان را می‌‏شناسد و نه گله را و سرگردان می‏دود به دنبال چوپان و گله خودش، باز گله گوسفندی را با چوپانش می‌‏بیند و بدان دل می‏‌دهد و فریب می‌خورد ولی چوپان بر وی فریاد می‌‏کند که: به دنبال چوپان و گله خود برو، تو از چوپان و گله‏‌ات گم شده‌ای و سرگردانی، و او هراسان، سرگردان و گم می‌‏دود و چوپانی ندارد که او را به چراگاه خود راهنمائی کند و برگرداند، در این میان که سرگردان است گرگ از گم‏‌شدنش فرصت را غنیمت می‌‏شمارد و او را می‌‏خورد. به خدا ای محمد، هر که صبح کند از این امت و امامی از طرف خدا عزوجل که هم امامت او روشن و عادل باشد نداشته باشد چنین است که صبح کرده گمراه، و گم شده و اگر بر این حالت بمیرد در حال کفر و نفاق مرده است. ای محمد، بدان که پیشوایان جور و پیروانشان از دین خدا بر کنارند، گمراهند و گمراه‏کننده، و هر کرداری کنند چون خاکستری است که باد سخت در روز طوفانی به آن تاخته و از آنچه کردند نیروی سود بردن ندارند، و این گمراهی هویدا است.

منبع : الکافی، تألیف ثقة الاسلام کلینی، جلد ۱، صفحه ۱۰۷، منشورات الفجر

تصحیح سند روایت فوق توسط حضرت آیت الله العظمی سیّد ابوالقاسم موسوی خوئی (علیه الرحمة والرضوان):
كصحيحة محمّد بن مسلم، قال: سمعت أبا جعفر -عليه السّلام- يقول: «كل من دان لله عزّ وجلّ بعبادة يجهد فيها نفسه ولا إمام له من الله فسعيه غير مقبول، وهو ضالّ متحيّر، والله شانئ لأعماله» إلخ
المستند فی شرح العروة الوثقی، تقریر مباحث امام خوئی توسط آیت الله مرتضی بروجردی، ج۲۱، ص۴۵۳، نشر مؤسسه الخوئی الاسلامیة

نوشتن دیدگاه