سرنوشت مأمون و علماى طرف مناظره و ابن عبد ربّه

اكنون با توجه به ترجمه اين مناظره كه به نظر خوانندگان ارجمند رسيد ، مى گوئيم :تنها بر اساس همين مناظره كه بطور واضح مثبت و بيانگر بيراهه روى اهل تسنن است (از روى قصور يا تقصير) در شناخت خلفاى راستين و امامان بر حق وشايسته بعد از پيغمبر(ص) ، شكى نيست كه:
مثل مأمون الرشيد عباسى (با طرح و شالوده ريزى يك چنين بحث و مناظره جالب و منطقى ــ كه در افضليّت و حق تقدم همه جانبه على(ع) خلاصه شده و در عين حال راه گشاى شناخت امامان و خلفاى واجد شرايط امامت وخلافت بعد از على(ع) است ، كه چه افرادى بر مبناى چه ضوابطى مى توانند متصدى مقام امامت و خلافت شوند ــ ).
و همانند علماى حاضر در مجلس مأمون بر حسب متن شيخ صدوق (كه خود عهده دار طرف مناظره بودند ـ يا دست كم طبق متن ابن عبد ربه شاهد وشنواى حرفهاى مأمون و إسحاق بودند و حقانيت على در امر خلافت بعد ازپيغمبر بر آنها ثابت و مسلّم شد).
و درمرحله بعد ، ابن عبد ربه (كه قبل از همه علماى سنى و شيعه به ثبت و ضبط اين مناظره مدلّل و منطقى پرداخته و در درازاى حدود يازده قرن يك چنين اثر ارزنده اى را بيادگار گذارده).
و در مرحله چهارم ديگرافرادى از قبيل نامبردگان (كه كتابهاى فراوان علمى و حديثى وتاريخى پيرامون فضائل على و مظلوميّت آن بزرگ مظلوم تاريخ نوشتند و در عين حال خود از پيروى على و گرايش به تشيع او سرباز زدند و شانه خالى كردند).
همه و همه در روز قيامت ودر صحنه حسابرسى ـ قبل از همه قاصرين و مقصرين وبيش از همه بيراهه روان ـ دست به گريبان مجـازات و كيفر حق كـشى خلفاى بر حق بعد از پيغمبر و امامان معصوم و واجد شرايط خواهند بود.
ناگفته پيداست كه اين سرنوشت شوم و غير قابل انكار نامبردگان ، بدليل گفتن و شنيدن ونوشتن و آگاهى بر حقايقى است كه خود عملا آنها رابدست فراموشى و بى تفاوتى و غرض ورزى و تعصب سپرده و ترتيب اثر عقيدتى و عملى بدانها ندادند.
و مزيد بر علّت ، ديگران هم فريب آنها را خوردند و به بيراهه روى مبتلا و بدان ادامه داده و مى دهند.
اكنون بنگريد قرآن مجيد در اين زمينه چه مى گويد.
قرآن مجيد فرمايد:
(يَوْمَ تُقَلَّبُ وُجُوهَهُمْ فِى النَّارِ يَقُولُونَ يَـلَيْتَنَآ أَطَعْنَا اللهَ وَ أَطَعْنَا الرَسوُلاَْ وَ قَالُوا رَبَّنَآ إِنَّآ أَطَعْنَا سَادَتَنَا وَ كُبَرَآءَنَا فَأَضَلُّونَا السَّبِيلا َْ رَبَّنَا ءَاتِهِمْ ضِعْفَيْنِ مِنَ الْعَذَابِ وَ الْعَنْهُمْ لَعْنًا كَبِيرًا)(31)
«در آنروز كه صورتهاى آنها در آتش دوزخ دگرگون مى شود(از كار خود پشيمان خواهند شد) و گويند:اى كاش خدا و پيامبر را اطاعت كرده بوديم. و مى گويند: پروردگارا ما از رؤسا و بزرگان خود اطاعت نموديم پس ما را گمراه ساختند; پروردگارا آنها را از عذاب دو چندان ده و آنها را لعنت فرما ، لعنتى بزرگ.»
البته همچنانكه از آيه قبل استفاده مى شود ظاهراين آيات گوياى سرنوشت كفار است ولى افراد و گروههاى بظاهر مسلمان هم طبق مضمون آيه اول و دوم (بر اثر سرپيچى از دستورات خدا و پيامبرش و پيروى بيجا از رؤسا و رهبران دروغين خود)مشمول كلام الهى واقع خواهند شد.
والسّلام عَلى مَن اتَّبع الهُدى
م ـ فقيه ايمانى
______________________________________________
31ــ سوره احزاب 33/66 ـ 68 .

نوشتن دیدگاه