توصیف حـدیـث سِـلسِـلَةُ‌الذَّهَب ، حدیث قدسـی منقول از امام رضا علیه ‌السلام
جمله در راه نوشتند، و با نام خدا عشق در این راه سرشتند
همان عشق که شد سلسه‌ی نور، همان گوهر نایاب، همان زیور زرتاب
ز لب های پر از شور، فرود آمده از طور، امان نامه‌ای از آتش مقدور
در رَهِ طوس غریب الغربا، خسرو اقلیم وفا، معنی والشمس ضحی، ترجمه بدر دجا، ثامن اسرار خدا
قبله ارباب صفا، گوهر دریای ولا، مردمک چشم حیا، شاه‌فلک جاه رضا، گشت زِ مامون دغا، از وطن خویش جدا، در ره تسلیم و رضا؛
چون به قدمگاه رسیدند، اهالیّ نِشابور همه گرد رخ ماه دویدند
بگفتند که ای حضرت سلطان، بفشان لولوء و مرجان ، دم رفتن به خراسان، چو غریبان
نوشتند که آقا سر خود را ز پس پرده‌ی مرکب چو عیان کرد غم و غصه‌ی انظار نهان کرد
زمین گوش شد و بر سخنش اشک، روان کرددلِ پیر ، جوان کرد
همان دم که بیان کرد :
شنیدم زِ پدر باب حوائج ، شنید از پدرش حجتِ ناطق، که شنید از دو لب باقر هر علم و حقایق، که شنید از پدرش حضرت سجاد همان زاهد عابد
و رسیده است بدو این سخن از سید و سالار شهیدان که شنید از پدرش حیدر کرار -علی -آن شَه مردان که شنیدم زِ رسول دو جهان خواجه لولاک که فرمود خداوند تبارک و تعالی به کلامی؛
منی که خالق دنیا و خالق محشر، بگوش این سخنم تا امان بری آخر
كه قلعه‌ای ست مرا لا اله لا الله ، حصين و زَفت و مُشَيَّد بَديع و خوش منظر
هر آن‌كه قائل اين قول گشت و داخل شد ، در اين حصار بود ايمن از عذاب و خطر
دو دفعه شد متكلم به اين كلام متين ، كه قول حی جلی را شروطی هست دگر
به محض اينكه برون آمد اين حديث شريف ، ز لفظ آن شه هشتم امام جن و بشر
به يك روايتی هجده هزار يا افزون ، قلم، دوات مرصع به دانه‌‌های گهر
مسلم است كه شرط قبول توحیدت ، شرايطی است یکی‌شان منم چو سكه به زر
رضا رضا …
ای شرط لا الا الا الله ، ای پاره‌ی تن رسول الله
علی بن موسی بن جعفر بن محمد ، ابن علی بن حسین بن علی ولی الله
ایمان من / علی بن موسی ، جانان من / علی بن موسی
اعلی حضرت / علی بن موسی ، سلطان من / علی بن موسی
لطف کارت / علی بن موسی،  با زوارت / علی بن موسی
راهم دادی / علی بن موسی ، تو دربارت / علی بن موسی
سلام ای طبیب طبیبان سلام ، سلام ای غریب غریبان سلام
الا ماه‌تاب شبستان طوس ، الا حضرت نور شمس الشموس
تو این خاک را رنگ و بو داده‌ای ، به ایران من آبرو داده ای
من از عطر نامت بهاری شدم ، تو را دیدم و … علی‌بن موسی الرضایی شدم
منی که درمونده شدم ، از این و اون رونده شدم
بگو بیام کنار توو ، تو که عزیز مادری
غم دلم رو میبری ، پناهمه مزار تو
به تو میگم همه کَسم ، تویی دلیلِ نفسم
بهشتمه دیار تو ...
امام مهربونم ، درد و بلات به جونم
یه شعریه که من از ، بچگیام میخونم
پنجره فولاد رضا ، برات کربلا میده
هر کی میره کرببلا ، از حرم رضا میره
دعوتم کن ، به حرم ببرم آقا
داغ دوری ، چی آوردِ سرم آقا
کاری کن که ، برسه یار منتظرم آقا
به نگاهِ تو دل بستم، تا کربلا نیام خستم، پدرم
امام رضا گرفت دستم، که چشم به راه تو هستم، پدرم
تو این روزای دشواری، هوای قلبمو داری، مگه نه
اسممو تو حرم بردی، منو کربلا آوردی، مگه نه
مگه نه …
الهی بحق الحسین …عجل فرجه …(علیهم السلام)