خیالش بر لبم باز شعری بی اختیار آورد
که اوصافِ علی طبعِ مرا اینگونه بار آورد
نوشتم خادمش هستم عجب وهم و خیالاتی
نوشتم بی علی هیچم چه توضیحِ اضافاتی
نوشتم شمس، دیدم گنبدش زیباتر از آن است
نوشتم کعبه وُ دیدم نجف بالاتر از آن است
به قرآن سر زدم دیدم علی گویاتر از آن است
نوشتم عرش دیدم مرتضی اعلی تر از آن است
لو أَنَّ اَلرِّيَاضَ أَقْلاَمٌ وَ اَلْبَحْرَ مِدَادٌ وَ اَلْجِنَّ حُسَّابٌ وَ اَلْإِنْسَ كُتَّابٌ مَا أَحْصَوْا فَضَائِلَ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ عَلیهِ السَّلام
شبیهِ جبرئیل از درک این اوصاف درماندم
صد و ده بار امشب قل هواللهُ احد خواندم
من از شوقش زمین خوردم، ولی مولا بلندم کرد
همیشه یا علی گفتم، علی از جا بلندم کرد
سَر و سِرّ مرا با او، کسی جز او نمی داند
علی نادیده می بیند، علی ننوشته می خواند
چه بهتر از همین اول بگویم حرفِ آخر را
کسی از ابتدا تا انتها نشناخت حیدر را
کسی نشناخت حیدر را به غیر از مصطفی وقتی
گره زَد دست خود را سخت در دست خدا وقتی
به چشمِ حاجیان شور تماشا می‌ رسید آن روز
کنارِ برکه ای دریا به دریا می رسید آن روز
نگاهِ نافذِ احمد، زمین را در تصرف داشت
زمان هم از نبی انگار دستور توقف داشت
نفس ها حبس شد، در سینه‌ها خوف و رجا افتاد
بدون همهمه زنگِ شترها از صدا افتاد
زمینِ گرمِ صحرا از پریشانی سراسر بود
همه با خویش می گفتند آیا حج آخر بود
نبی فرمود بسم الله، ای ارض و سما بشنو
گواهی باش ای تاریخ  پیغامِ مرا بشنو
نبی همدوش مولا آسمان ها را هوایی کرد
خدا از شاهکار آفرینش رو نمایی کرد
نبی فریاد زد ، بر عالم و آدم مسلّم شد
علیّ بن ابی طالب ، ولیُ اللهِ اعظم شد
بیقرارم , بیقرارم , مرتضی حق باشد و من حق مدارم
بیقرارم , بیقرارم , تا علی را دوست دارم من رستگارم
بیقرارم , بیقرارم , دشمنی با دشمنش شد اعتبارم
أَشِدّاءُ عَلَى الكُفّار, قتّالُ العرَب یعنی
جهان از شوکتش فریاد زد , یا لَلعَجب یعنی
خدا وقتِ تماشایش , دلِ بی طاقتی دارد
خوشا قنبر برای خود چه اَعلی حضرتی دارد
سری ندیدم در این حوالی که خاکِ پای علی نباشد
که خاکِ چسبیده بر عبایش، دگر جدای علی نباشد
قسم به مالک قسم به قنبر "ولی" فقط حیدر است حیدر
موالیِ هیچکس نباشم , اگر ولای علی نباشد
علی ز موسی و آدم اکمل علی ز عیسی و نوح افضل
بگو برادر مکن معطل، عدو که جای علی نباشد
علی علی علی علی ,علی علی علی علی
جز گوشه ی ایوان تو دلبر ندارد ندارد ندارد
صَد شُکر دلم غیرِ تو دلبر ندارد ندارد ندارد
با یک مژه ات صید نمودی دل مارا ,دل مارا
صیاد چونین تیرِ هدفمند ندارد ندارد ندارد
ای موعظه از آن لب تو قند مکرٌر
شیرینی گفتارِ تو را قند ندارد
هنگامه خلقِ تو ، «تبارک»‌ به خودش گفت
بهتر ز تو ‌در خَلقْ ، خداوند ندارد
در وقت دعا گفت نبی هم «بعلیٍ»
او ‌پیش خدا غیر تو سوگند ندارد
اللهُم اِنّی اَسئَلُکَ بِحَقِّ روحِ وَلیکَ عَلی بنِ اَبی طالِب اَن تُعَجِّلَ فَرَجَ وَلیکَ صاحبِ الزمان
غیر از تو هرچی , دلدادگی بود
از بَچگی بود و از سادگی بود
از بد بیاری ,هرچی بگی بود
بی تو مگه زندگی , زندگی بود
لحظه به لحظه , عمر تباهم
آلودگی بود و آلودگی بود
با دعای فاطمه , به تو مبتلا شدم
تو کشوندی قلبمو تا که سر به راه شدم
من پایِ اومدن تو , با مادرت ندبه میکنم
جَونیمَم رفت ندیدمت , تا جون دارک گریه میکنم
بیا آقا جان , آقاجان , آقا جان