خانواده

بدون شك غرض اصلى از لباس، پوشش بدن  است و در متون دينى پوشش بدن بانوان به دليل ويژگى‏هاى فيزيكى و ظاهرى آن‏ها، بيش‏تر از پوشش مردان مورد تاكيد قرار گرفته است. ترديدى نيست يكى از عواملى كه به پوشش بيش‏تر بانوان آسيب وارد مى‏كند، استفاده از لباس‏هاى شفاف و نازك است؛ زيرا اين گونه لباسها، سطح بدن را آشكار و نمايان مى‏گرداند و سبب جلب توجه مردان و تحريك جنسى آنان خواهد شد.
در روايتى آمده است كه اسما دختر ابوبكر بر رسول خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله وارد شد، در حالى كه لباس نازكى بر تن داشت پس پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله از او روى گردانيد و فرمود: اى اسما! زن وقتى به سن بلوغ رسيد، شايسته نيست بدن او ديده شود، مگر صورت و دو كف دست.[1]
در برخى از روايات اسلامى پيرامون اين موضوع تعبير «نساءكاسيات عاريات»[2] آمده است كه گوياى اين مطلب مى‏باشد فردى كه لباس نازك و شفاف پوشيده است، گرچه در ظاهر لباس پوشيده، ولى در واقع برهنه است؛ زيرا سطح بدن وى از زير لباس نازك و شفاف آشكار است و تحريك آميزى اين گونه لباس نسبت به غريزه جنسى و افزايش احتمال آسيب‏زايى آن و ابتلا به مفاسد و انحرافات جنسى نيز امرى روشن است.
البته آشكار است كه تاكيد بر عدم استفاده بانوان از لباس‏هاى شفاف و نازك، به معناى اين نيست كه مردان مى‏توانند هر گونه لباس نازك و شفاف را بپوشند، بلكه به معناى اين است كه احتمال آسيب‏زايى اين گونه لباس‏ها در مورد بانوان بيش‏تر است.
به هر حال استفاده از اين گونه لباس‏ها در مورد مرد و زن و به خصوص زن بسيار مذموم و ناشايست است و قطعاً به حجاب و پوشش صحيح آنان ضربه خواهد زد.
در حديثى آمده است: هر فردى كه لباس نازك داشته باشد، دين‏دارى او نيز ضعيف مى‏گردد. پس لباس نبايد نازك و شفاف باشد.[3]
---------------------------------------------------
[1] ـ صحيح مسلم: ج 14، ص 109.
[2] ـ المفصل فى احكام المرأة والبيت المسلم فى الشريعة الاسلامية: ج 3، ص 224.
[3] ـ مستدرك الوسائل: ج 3، ص 211.

نوشتن دیدگاه