خانواده

اولين حقى كه هم زن و هم مرد بايد رعايت كنند، خوش اخلاقى است، زيرا آنچه كه كانون خانواده به شدت به آن نيازمند است؛ نرمى، ملايمت، سازگارى، گذشت، ايثار، فداكارى، صفا و صميميت است و محبت و عشق و علاقه از همين روحيات به وجود مى‏آيد.
همان طور كه بدن انسان براى سلامت و تندرستى به خون نيازمند است تا همه اعضا به تحرك و فعاليت درآيند. در كانون خانوادگى هم آنچه كه به افراد خانواده توان و قدرت كار و كوشش مى‏دهد، خوش اخلاقى است.
اساساً اگر در هر محيطى، اخلاق حاكم نباشد، زندگى در آنجا از لذت و صفا برخوردار نخواهد بود.
رسول خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله مى‏فرمايند: «من به همسران خود از همه مهربان‏تر هستم هر كه بخواهد به من نزديك‏تر باشد بايد با خانواده خود مهربان باشد».[1]
مرد مى‏بايست به همسر خود، به خصوص در حضور ديگران احترام بگذارد. اين احترام بايد توأم با صميميت و مهربانى باشد. زن نيازمند دريافت محبت و احترام از شوهر است. مخصوصاً در حضور دوستان و آشنايان اين امر باعث مى‏شود كه زن از داشتن شوهر، احساس افتخار و سربلندى كند و اين احساس، شوق او را به زندگى زناشويى و آمادگى وى را براى گذشت و بردبارى در برابر محروميت‏ها و سختى‏هاى احتمالى بيشتر مى‏كند.
البته طبق فطرت الهى، خداوند مودت و محبت را از ابتدا بين زن و شوهر قرار داده است. اما معمولا انسانها با اشتباهاتشان، به اين محبت ضربه مى‏زنند. اگر منفى بافيها، بدبينى‏ها، زخم زبانها در زندگى راه پيدا كند، محبت خدادادى رخت بر مى‏بندد.
از اين رو در اسلام به مردان سفارش شده است كه به زنان خود اظهار دوستى و محبت كنيد چنانكه رسول خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله مى‏فرمايند: سخن مرد به همسرش كه «تو را دوست دارم» هيچگاه از قلب او زدوده نخواهد شد».[2]
مرد بايد در ايجاد يك محيط آرام، صميمى ، اطمينان بخش در خانواده خود بكوشد. تا همسر و فرزندانش تحت تأثير محبت ظاهرى و لفظى افراد خارج از محيط خانواده قرار نگيرند. بداخلاقى و عدم تفاهم شوهر و همسر در خانواده، باعث دلزدگى خواهد شد.
«اِءنَّ الْخَاسِرِينَ الَّذِينَ خَسِرُوا أَنفُسَهُمْ وَأَهْلِيهِمْ يَوْمَ الْقِيَامَهِ أَلاَ ذَلِكَ هُوَ الْخُسْرَانُ الْمُبِينُ؛ همانا ورشكسته‏ترين افراد، كسانى هستند كه خود و خانواده خود را (در اثر سوء تربيت يا كوتاهى در تعليم و تربيت) در روز قيامت به زيان انداختند، هان! اين همان خسران و زيان آشكار است».[3]
پس بايد دانست كه چگونه كانون خانواده را گرم و با معنويت نگه داشت و از بى‏روح شدن و به سردى گراييدن آن، پيشگيرى كرد تا فرزندان‏مان با عقده‏هاى روانى و افسردگى، كه از لوازم حتمى اين‏گونه كانونهاى خانوادگى است پا به اجتماع نگذارند كه بدون ترديد اين آغاز بزهكارى و دل‏مردگى اجتماع است.
به طور كلى براى آنكه كانون خانواده از هم پاشيده نشود بايد ارضاى غرائز جنسى  را از محيط سالم خانواده و از چارچوب ازدواج خارج ننمائيم؛ زيرا هم خانواده را تباه مى‏كند و هم محيط كار انسان را به فساد و تباهى مى‏كشاند. اگر زندگى متزلزل باشد، كاخها و خانه‏هاى مجلل هم بى‏روح و پوچ است. و اگر زندگى استوار و مستحكم باشد، خانه گلين هم پر از روح و نشاط است.
جلوه‏گرى زن در محيط خانه و براى شوهر از ارزشهاى والاست. و در مقابل جلوه گريهاى او در محيط خارج و براى مردان بيگانه از ضد ارزشهاى شوم است  زيرا اين جلوه‏گرى‏ها با بى‏بندوبارى  و هرزگى زن در خارج از خانه و در محيط كار و اجتماع همراه است و بدون شك در بعد مادرى، او را ناموفق مى‏سازد و در نتيجه فرزندانى ناصالح و ناسالم به جامعه ارائه خواهد داد.
-----------------------------------------------
[1] ـ سفينة البحار: ماده «رفق».
[2] ـ وسائل الشيعة: ج 14، ص 10.
[3] ـ سوره زمر: آيه 15.

نوشتن دیدگاه