صحابه

صفين، ميدان امتحان

فاطره ذبيح‏زاده
«آيا كسانى كه بر زبان، اقرار بندگى پروردگار را جارى ساختند، گمان مى‏برند خدا بر ادعاى مسلمانى‏شان محك نخواهد زد و در معركه امتحان، حقيقت كفر و ايمانشان را نخواهد آزمود».
بى‏گمان چنين نيست و امروز صفين، پهنه همان آزمون الهى است.
بسيارى از اين چهره‏ها كه در پيشگاه ولايت على عليه‏السلام ، به جاى سينه پرمهر، شمشير و سنان پيش آورده‏اند، تنها به گردش روزگار، رنگ عوض كرده‏اند و ايمان را پشت درهاى بسته دنياطلبى جا گذارده‏اند هر چند اسلام، مرزهاى شرك را يكايك از جغرافياى خاك‏ها برچيده است، در قلب منافقان صفين، هنوز «هُبل» روزهاى جاهلى پرستش مى‏شود و «لات» و «عزّا»ى نفس، خدايى مى‏كند.
رنج عمار
سينه عمار از هجوم اين همه فتنه به تنگ آمده است و تخته سنگ داغ ابوجهل‏هاى امت، دوباره بر قلبش سنگينى مى‏كند.
چه خوب مى‏شدرسول خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله هنوز در ميان مسلمين بود، تا مترسك‏هاى هزار چهره شرك، بر زمين سبز نمى‏شدند و در كنج دل‏هاى كينه‏جوى‏شان مى‏پوسيدند!
روزگار على عليه‏السلام ، بسى سخت‏تر از زمانى است كه ديدگان عمار، زير آوار شكنجه مشركان، پدرش ياسر را در خضاب خونين مسلمانى‏اش خفته ديد و سينه موّحد مادرش سميه را شكافته!
زمانه مولا پر از صورتك‏هاى رنگ به رنگ است كه به نام دين، گروهى را گرد خويش آورده‏اند. حالا صحنه صفين چقدر شبيه وعده پيامبر شده است كه عمار، به دست گروهى گمراه به شهادت مى‏رسد.
پرواز
ولايت نابى كه در سينه عمار مى‏جوشد، ميان كارزار احد و هم‏نفسى با رسول خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله ، يا ميدان صفين و دوشادوشى على عليه‏السلام ، فرقى نمى‏بيند. هر جا عرصه محبت اولياى خدا باشد، عطر وفادارى مردانى از جنس عمار، ملكوتيان را سرمست مى‏كند و فاصله‏هاى زمانى را از ميان برمى‏دارد.
عمار براى رساندن انوار رسالت، پيكر تكيده‏اش را به ميان هجمه شمشيرهاى بوسفيانى كشانده است تا شايد ايمان آميخته با گوشت و خونش، بر قلب اهالى صفين، تلنگرى بزند؛
تا مگر گروهى كه در حيرانى حق و باطل سر در گم‏اند، با شهادت او، به پايان فصل خزان‏زده ترديد برسند.
هنگام وداعِ ياورى قديمى و دوستى ديرآشنا با چشم‏هاى باران زده على عليه‏السلام است. عمار، آسوده خاطر از تحقق وعده دوست، براى رضوان الهى بى‏تاب است.
________________________________

پیوندها

نوشتن دیدگاه