ولادت با سعادت سرور زنان اهل بهشت، حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها)

در بیستم جمادی ‌الثانی سال پنجم بعثت، حضرت حورای انسیه، فاطمـه زهرا(سلام الله علیها)، مادر یازده اخـتر تـابناك امـامت و ولایت در مكه مكرّمه چشم به جهان گشود و هستی را به نور جمالش منوّر ساخت.
چنین نقل شده است كه در شب معراج خداوند سیبی به پیامبر گرامی اش هدیه داد كه از بو و رنگ آن ملایكه تعجب كردند. خداوند امر فرمودند تا پیامبر (صلی الله علیه و آله) آن را میل كنند. هنگامی كه آن حضرت سیب را شكافت، نوری از آن درخشید. جبرئیل گفت: «بخور یا رسول الله‌، كه این نور فاطمه، دختری است كه از صلب تو خارج می‌شود».
جبرئیل در دهم شعبان سال چهارم بعثت به پیامبر (صلی الله علیه و آله) ابلاغ کرد كه تا چهل روز ـ به عنوان مقدمه حمل حضرت زهرا (سلام الله علیها) ـ از خدیجه كبری (سلام الله علیها) كناره گیری كند. از این رو آن حضرت تا چهل روز روزها را روزه می‌گرفتند و هر شب هنگام افطار به خانه فاطمه بنت اسد (سلام الله علیها) می‌رفتند و با غذاهای بهشتی افطار می‌نمودند تا اینكه در شب چهلم دستور رسید كه به خانه خدیجه (سلام الله علیها) برو كه خداوند به ذات خود سوگند خورده كه امشب از صلب تو ذریه پاك بیافریند؛ پس آن حضرت از جا برخاست و به خانه خدیجه(سلام الله علیها) رفت.

1 ـ دوران حمل
حضرت فاطمه (سلام الله علیها) در دوران حمل ‌از داخل شكم با مادر خویش صحبت می‌فرمودند و او را دلداری می‌دادند و به صبر و پایداری دعوت می‌فرمودند. رسول خدا (صلی الله علیه و آله) به خدیجه ‌فرمودند: «‌جبرئیل به من بشارت داد كه این مولود دختر و وجودی پاك و با بركت است. خداوند متعال نسل مرا از او قرار می‌دهد و از نسل او امامانی در امت قرار خواهد داد كه بعد از پایان یافتن وحی او، جانشینانش در روی زمین باشند». در تاریخ چنین آمده است: هنگامی كه آثار وضع حمل در خدیجه ظاهر شد، سراغ زنان قریش فرستاد، ولی كسی برای كمك او نیامد؛ چرا كه آنها به ازدواج خدیجه با پیامبر(صلی الله علیه و آله) راضی نبودند. خدیجه از این برخورد آنها غمناك شد كه در همین حال چهار زن بلند بالا و سراسر نور بر او وارد شدند و گفتند: «ای خدیجه! غمگین مباش كه ما فرستادگان پروردگارت هستیم؛ ما خواهران توایم. من ساره هستم، و این آسیه دختر مزاحم و همنشین تو در بهشت و این مریم دختر عمران و این صفورا دختر شعیب است؛ خداوند ما را به نزد تو فرستاده تا تو را یاری نماییم».

2 ـ فاطمه به دنیا آمد!
حضرت خدیجه كبری (سلام الله علیها) فاطمه زهرا (سلام الله علیها) را پاك و پاكیزه بر زمین نهاد؛ در این هنگام نوری از وجودش درخشید كه تمام خانه‌های مكه را روشن كرد و این نور در شرق و غرب درخشید. آن زنان كه به یاری خدیجه(سلام الله علیها) آمده بودند، مولود را با آب كوثر شست وشو دادند و در پارچه سفیدی كه بوی مشك و عنبر از آن ساطع بود پیچیدند. هنگامی كه فاطمه لب به سخن گشود، چنین فرمود: « اشهد ان لا اله الا الله و انّ ابی رسول الله سید الانبیاء و ان بعلی سید الاوصیاء و ان ولدی سید الأسباط» . آن گاه به یكایك آن زنان بهشتی با اسمشان سلام کرد. آنان بر چهره او تبسم كردند و در آسمان نوری درخشان پدید آمد كه ملائكه تا آن روز چنان نوری را ندیده بودند؛ لذا نام آن حضرت را «زهرا» گذاشتند .

نوشتن دیدگاه