محمد آتومانى در جزرالقمر  به سال 1961 ميلادى در خانواده ‏اى با گرايش شافعى مذهب متولد شده و در آن پرورش يافت. مراحل تحصيل را يكى پس از ديگرى طى نمود تا از دبيرستان با مدرك ديپلم عمومى فارغ‏ التحصيل شد. او در سال 1995 ميلادى در شهر مادگاسكار به مذهب اهل ‏بيت عليهم‏ السلام گرويد.
اولين ديدار با شيعيان
محمد آتومانى به سخنرانان و گفته ‏هاى آنان كه در مساجد و مناسبت‏ ها ايراد مى ‏شد بسيار گوش مى‏ داد و اين امر باعث شد تا سطح فرهنگى و علمى ـ دينى او بالا برود، و نوعى ذهنيت باز در برابر مسائل فكرى داشته باشد. تا آن‏جا كه به علت اين امر اطلاعات ناب و فراوانى در زمينه مسائل دينى به دست آورد و نيز دوستان زيادى را [با بينش دينى بالايى] براى خود فراهم نمود. كه در بالا بردن توان انديشه شخصى و دينى او مؤثر باشند و به همين خاطر بود كه به بحث و تحقيق علاقه ‏مند شد.
استعداد سرشار او باعث شد تا با مسائل انديشه ‏اى و باورهاى اعتقادى با نوع ژرف ‏نگرى خاص مواجه شود. بدان معنى كه مسائل را تا نهايت بحث دنبال مى ‏نمود تا به نتيجه مطلوب برسد و هنگام رسيدن به نتيجه، ديدگاه خود را معين مى‏ ساخت.
محمد آتومانى مى ‏گويد : روزى از روزها شنيدم مذهبى با نام تشيع وجود دارد، حس كنجكاويم مرا بر آن داشت تا با عده‏ اى از پيروان اين مذهب، آشنا شوم.
به يكى از مساجد شيعيان واقع در مادگاسكار رفتم، اين مسجد به هندى‏ ها و پاكستانى‏ هاى مقيم مادگاسكار تعلق داشت كه ملقب به (خواجه) بود. در ورود به مسجد به‏ طور ناگهانى اولين‏ بار چيزهايى را مشاهده كردم كه با آنچه كه در مساجد خودمان برايم مأنوس بود مغايرت داشت. از آن جمله چگونگى اداى فريضه اذان. ديدم پس از ذكر گواهى پيامبر اكرم صلى‏ الله‏ عليه‏ و ‏آله گواهى ديگرى گفته مى‏ شود، كه در آن به امامت على بن ابى‏ طالب اميرالمؤمنان عليهم‏ السلام گواهى داده مى‏ شود. اين مسأله مرا به شگفت آورد، تصميم گرفتم حقيقت اين امر را كشف كنم. تا بفهمم چه چيزى باعث شد آنها به گفتن اين گواهى در اذان اقرار كنند، و علت تشويق به گفتن آن چيست؟
اهميت گفت‏ وگوى آرام
آتومانى مى‏ گويد : استادى در مسائل دينى داشتم كه مرا بسيار يارى مى‏ كرد، و من تمام مسائل دينى خود را از او مى ‏پرسيدم، تا آن حد كه اگر شبهه‏ اى برايم پيش مى ‏آمد به او پناه مى ‏آوردم. زيرا كه او را فردى فاضل و ژرف نگردر مسائل دينى مى‏ دانستم، از ويژگى‏ هاى استاد، فرصت ‏دادن او به من براى بحث و بررسى و گفت‏ وگوى و خوددارى وى از ترش ‏رويى دربرابر شخص مقابل بود. او معتقد بود كه ويژگى هاى بحث و بررسى ازسرى امور طبيعى هر انسان پژوهش‏گرى هستند.
برخى جوينده را با خشم و ترشرويى مقابله مى‏ كردند و او را متهم به كفر و گمراهى مى ‏نمودند و تمام گفته‏ هايش را ناشى از انحراف و برگرفته از انديشه گروه‏ هاى منحرف مى‏ دانستند و در اثر اين، جوينده حقيقت از ترس اتهام وارده از طرح سؤال يا اشكال خوددارى مى ‏كرد و گرنه به انحراف متهم مى‏ شد. ولى استادم اين‏ چنين نبود. نزد او رفتم و در مورد مسأله اذان سؤال كردم، و اين كه چرا شيعيان با ما در اين مورد اختلاف ‏نظر دارند؟ استادم حقايق مربوط به سؤالات را يكى پس از ديگرى برايم شرح داد.

درك روح تشيع
بدين شكل پس از بحث و بررسى محمد آتومانى مى ‏گويد : خيلى از حقايق برايم روشن شد، و ديدم كه بيشترين فعاليت ‏هاى مخالفين تشيع لوده و ناخوش‏آيند، و با منش گفت ‏وگوى علمى فاصله بسيار دارد. فهميدم كه بحث در مسائل علمى اگر به دور از حالت انفعال و تشنّج باشد. خيلى از حقايق پنهان را بر پژوهش گر حقيقت روشن مى ‏كند، و روح لطيف تشيع را با خرد خود درك كند و احساس نمايد، وخود اين باعث مى‏ شود تا شيعه شود. و به همين خاطر من و استادم به تشيع روى آورديم و شيعه شديم.

*********************************************************
1. جزرالقمر در جنوب شرق آفريقا واقع در اقيانوس هند، و در شرق سواحل موزامبيك و شمال مادگاسكار واقع است. داراى چهار جزيره كوچك با جمعيتى حدود نيم ميليون نفر كه اغلب آنها مسلمان، و جز اندك 2% نيز مسيحى هستند. مسلمانان آن را شافعى‏ هاى دوستدار شيعيان تشكيل مى‏ دهند. شيعيان به صورت قابل ‏توجهى در جزرالقمر به‏ سر مى ‏برند.

نوشتن دیدگاه