داعى : گرچه در كلمه من موصوله كس و ناكس راه ندارد، ولى در معناى فارسى كس و ناكس مى ‏آيد، لذا عرض مى ‏كنم كس، مؤمنى را گويند كه موحد و خداپرست باشد، اصول عقايد را استدلالاً يا به نحو يقين دارا و معتقد به نبوت انبياى عظام من آدم ‏الى الخاتم باشد و خود را ملزم به دستورات آخرين انبيا خاتم ‏الانبياء صلى ‏الله‏ عليه ‏و ‏آله بداند و به معاد جسمانى و وجود بهشت و دوزخ و ولايت آل محمد صلى ‏الله‏ عليه ‏و ‏آله و عترت طاهره عليهم ‏السلام آن حضرت عقيده داشته، على عليه‏ السلام و يازده فرزند بزرگ‏وارش عليهم‏ السلام را عباد صالحين و امام بر حق و نايب مناب‏ رسول‏ اللّه‏ صلى ‏الله‏ عليه ‏و ‏آله بداند و يازدهمين فرزند على عليه‏ السلام كه دوازدهمين وصى پيغمبر خاتم است، زنده و موجود و زمام‏دار عالم بداند و قرآن مجيد را بعد از اعتقاد به كتب سماويه، حق و از جانب خدا بداند و به مندرجات آن معتقد و به دستورات و اوامر و مناهى آن عامل باشد.
و ناكس، مسلمانى را گويند كه صورتا و اسما مسلمان و به تمام دستورات قائل [باشد] ولى در مقام عمل صالح نباشد يا تارك محض باشد يا به بعض از آنها عمل [نمايد] و از بعض ديگر روى ‏گردان باشد يا مرتكب بعض كباير از قبيل قتل نفس يا شراب ‏خوارى و يا زنا و لواط‏ كارى يا رباخوارى و كم ‏فروشى و امثال اينها گردد. چنين آدمى هر قدر هم گريه كند، براى او نتيجه‏ اى ندارد و جبران ترك واجبات از قبيل نماز و روزه و حج و خمس و زكات و غيره را نمى‏ نمايد، مگر آن كه توبه كند از اعمال زشت و مصمم گردد به جبران مافات و حق‏ الناس را به صاحبانش برگرداند و ترضيه [رضايت]خاطر آنها و يا اگر مرده‏ اند، وراث آنها را فراهم نمايد؛ آن‏گاه به وسيله گريه و محبت خاندان رسالت عليهم ‏السلام جبران مافات و عقب‏ ماندگى‏ هاى او گردد. والا اگر مثلاً نماز نخوانده يا روزه نگرفته يا مستطيع شده، حج بيت ‏اللّه‏ نرفته يا مشمول خمس و يا زكات گرديده، اداى وظيفه ننموده، آن‏گاه گريه كند، يا زنا و لواط كند و گريه كند، يا ربا بخورد و مال مردم را به حرام ببرد و معاملات ربوى بنمايد و يا كم ‏فروشى بنمايد و گريه كند، ظلم و تعدى و آدم‏ كشى كند و گريه كند، به خيال آن كه اعمال زشت او به وسيله گريه عفو مى‏ شود، اشتباه رفته. آل‏ محمد عليهم‏ السلام از چنين اشخاصى بيزارند. گريه براى اين اشخاص نفع و نتيجه‏ اى ندارد؛ چنان كه ما مكرر در منابر و مجالس درس و مجامع دينى اين معانى را مشروحا گوشزد جامعه نموده ‏ايم.
والا اگر اين عقيده غلط صحيح باشد كه آدمى هر عمل زشتى بنمايد و گناهان كبيره از او صادر شود و يا ترك واجبات بنمايد، خيال كند گريه و يا زيارت آل‏ محمد عليهم ‏السلام جبران مافات مى‏ كند و او را نجات مى ‏دهد، بايد دشمنان آل‏ محمد عليهم ‏السلام همگى بهشتى باشند، چون غالبا بر مظلوميت آل‏ محمد عليهم‏ السلام گريه كردند.
چنان‏چه ارباب مقاتل در وقعه كربلا نوشته ‏اند: واللّه‏ بكت وابكت كل عدوّ وصديق.(1) دوست و دشمن در آن مصيبت عظمى گريستند. پسر پيغمبر و اصحاب و احفادش حتى اطفال صغير و شيرخوارش را كشتند، ولى در ديدن مصائب اهل بيتش گريه هم كردند. پس قطع بدانيد گريه براى اين نوع مسلمان ناكس كه صورت دارند ولى سيرت ندارند، نفع و نتيجه‏ اى ندارد [و] تا مؤمن نگردند، گريه براى آنها نتيجه نخواهد داد.
حافظ : اگر فرد مسلمانى معتقد به اصول عقايد و عامل به دستورات شرعيه باشد، خود اهل نجات است، پس گريه براى او چه اثر دارد و تشكيل مجالس گريه براى چه و چه نتيجه بر او متصور است كه هر سال مبالغ گزافى خرج اين نوع از مجالس بشود كه مؤمنين گريه كنند؟
*************************
1-به خدا سوگند! [حضرت زينب عليها السلام] گريه مى‏ كردند و با گريه ايشان دوست و دشمن گريان شده بودند. (تاريخ طبرى، ج 4، ص 349 ـ بحارالانوار، ج 45، ص 59).

نوشتن دیدگاه