چنان‏چه همين خبرى را كه شما از بحارالانوار علامه جليل‏ القدر مجلسى نقل نموديد، امام احمد بن حنبل در مسند (1) و خطيب خوارزمى در آخر فصل ششم مناقب (2) و سليمان قندوزى حنفى در باب 42 ينابيع‏ المودة (3) و نيز ضمن كنوز الدقايق شيخ عبدالرؤف المناوى المصرى از مناقب ‏السبعين حديث 49 نقلاً از فردوس ديلمى از معاذ بن جبل و مير سيد على فقيه همدانى شافعى در مودة ششم از موده ‏القربى (4) و امام ‏الحرم شافعى محب ‏الدين ابى‏ جعفر احمد بن عبداللّه‏ طبرى در حديث 59 از هفتاد حديثى كه در فضايل اهل ‏بيت طهارت نقل نموده در ذخائر العقبى (5) و محمد بن طلحه شافعى در مطالب‏ السؤول (6) و محمد بن يوسف گنجى شافعى در كفايه‏ الطالب (7) و ديگران از علماى شما از انس بن مالك و معاذ بن جبل از رسول اكرم صلى ‏الله ‏عليه‏ و‏ آله روايت نموده ‏اند كه فرمود: حبّ علىّ حسنة لا يضرّ سيّئة وبغض على سيّئة لاتنفع معها حسنة.(8)
و نيز امام ‏الحرم احمد بن عبداللّه‏ طبرى شافعى در ذخائر العقبى (9) و ابن ‏حجر نقلاً از ملا و سليمان بلخى حنفى در ينابيع‏ المودة (10) ضمن باب 56 حديث33 از مناقب‏ السبعين از فردوس ديلمى و ابن ‏عساكر در تاريخ (11) خود از نسائى از ابن ‏عباس آورده ‏اند كه رسول اكرم صلى ‏الله ‏عليه‏ و‏ آله فرمود: حب على بن ابى‏ طالب يأكل الذنوب كما تأكل النار الحطب.(12)
ثالثا كسانى كه شمّ فهم اخبار دارند، دقت كامل مى‏ كنند تا كشف حجب شده، معما حل گردد، نه آن كه وقتى خبرى را نفهميدند يا به حقيقت معناى آن نرسيدند، فورى زبان طعن باز كنند و نسبت جعل بدهند. منفى ‏بافى كار آسانى است، ولى خدا را بايد پيوسته در نظر گرفت. قرآن مجيد در آيه 7 سوره 21 (انبياء) به ما دستور كافى داده كه:
«فَسْئَلُوا أَهْلَ الذِّكْرِ إِنْ كُنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ».(13)
و اما معناى اين خبر كه مجمع ‏عليه فريقين است و به نظر شما و بسيارى از مردمان سطحى، معما آمده، اتفاقا بسيار سهل و آسان است حل آن؛ زيرا وقتى مراجعه به قرآن مجيد مى ‏كنيم، مى‏ بينيم گناهان را به دو قسمت تقسيم نموده: كبيره و صغيره و از صغيره در مقابل كبيره در بعض آيات تعبير به سيئه مى ‏نمايند؛ چنان‏چه در آيه 31 سوره 4 (نساء) صريحا فرمايد: «إِنْ تَجْتَنِبُوا كَبائِرَ ما تُنْهَوْنَ عَنْهُ نُكَفِّرْ عَنْكُمْ سَيِّئاتِكُمْ وَ نُدْخِلْكُمْ مُدْخَلاً كَرِيما».(14)
پس به حكم همين آيه، اگر بنده از كباير گناهان دورى نمايد و مرتكب آنها نشود، از سيئات و گناهان كوچكش غمض‏ عين و چشم‏ پوشى مى‏ شود و مى‏ آمرزد او را.
در اين حديث هم مى‏ فرمايد: دوستى على عليه‏ السلام يك حسنه و ثوابى است كه هيچ سيئه و گناه كوچكى به آن ضرر نمى‏ رساند.
حافظ : مگر نه اين است كه خداوند صريحا مى‏ فرمايد: «إِنَّ اللّه‏َ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعا».(15) هر بنده عاصى و گنه كار خواه عمل او كبيره باشد يا صغيره وقتى نادم و بازگشت به سوى خدا نمود قطعا آمرزيده مى‏ شود. پس فرقى مابين كبيره يا صغيره نمى ‏باشد.
*************************
1-مسند احمد، ج 1، ص 128.
2-مناقب، ص 76، ح 56.
3-ينابيع‏ المودة، ج 1، ص 375، ح 6.
4-موده ‏القربى، مودة ششم، ص 20.
5-ذخائرالعقبى، ص 91.
6-مطالب‏ السؤول، ص 84 ـ 108.
7-كفايه‏ الطالب، ص 324.
8-دوستى على عليه‏ السلام حسنه و ثوابى است كه هيچ سيئه و گناهى به او ضرر نمى ‏رساند و دشمنى على گناهى است كه با وجودن آن هيچ عمل خيرى نفع نمى‏ رساند.
9-ذخائرالعقبى، ص 92.
10-ينابيع ‏المودة، ج 2، ص 15، باب 56، ح 56.
11-تاريخ دمشق، ج 13، ص 52.
12-دوستى على بن ابى‏ طالب عليه‏ السلام مى‏ خورد گناهان را هم‏چنان كه آتش هيزم را مى‏ خورد.
13-سؤال كنيد اهل ذكر را (مراد از ذكر قرآن يا رسول ‏اللّه‏ مى‏ باشد) اگر شما نمى‏ دانيد.
14-اگر شما دورى كنيد از گناهان بزرگى كه نهى كرده شديد از آن، ما از گناهان ديگر شما كه كوچك است در گذريم و شما را به مقامى نيكو و بلند برسانيم.
15-به درستى كه خداوند مى ‏آمرزد جميع گناهان را. (سوره زمر، آيه 53).

نوشتن دیدگاه