داعى : اين بيانات جناب‏عالى اثر دست و پاهاى بى‏ جايى است كه متأخرين از متعصبين علماى شما، براى پرده ‏پوشى اعمال گذشتگان به كار برده ‏اند والا بيرون ‏كردن جناب ابى ‏ذر را به جبر و اكراه، مسلم عندالعموم است. براى نمونه به يك خبر اكتفا مى‏ نمايم كه امام احمد حنبل در مسند (1) و ابن ‏ابى ‏الحديد در شرح نهج (2) و واقدى در تاريخ خود از ابوالاسود دوئلى (كه در نزد علماى رجال شما از ثقات است) نقل نموده ‏اند كه گفت: «ميل داشتم ابى‏ ذر را در ربذه ملاقات نمايم و از علت خروجش سؤال كنم، فلذا رفتم و از او سؤال نموده، گفت: مرا اجبارا اخراج نمودند به اين صحراى بى ‏آب و علف و اين خبر را رسول خدا صلى ‏الله ‏عليه‏ و آله به من داد، روزى كه در مسجد خوابم برده بود. آن حضرت تشريف آورد با پا به من زد كه چرا در مسجد خوابيده‏ ام. عرض كردم بى ‏اختيار خوابم برد. آن‏گاه فرمود: چه خواهى كرد وقتى تو را از مدينه اخراج نمايند؟ عرض كردم: مى‏ روم به زمين مقدس شام. فرمود، چه خواهى كرد وقتى از آن‏جا هم اخراجت كنند؟ عرض كردم: بر مى‏ گردم به سوى مسجد. فرمود: چه خواهى كرد وقتى از اين جا هم اخراج شوى؟ عرض كردم: شمشير مى‏ كشم و جنگ مى‏ كنم. فرمود: آيا دلالت بكنم تو را در چيزى كه خير تو در آن باشد؟ عرض كردم: بلى. فرمود: انسق معهم حيث ساقوك وتسمع وتطيع.(3) پس شنيدم و اطاعت نمودم.» آن‏گاه گفت: واللّه‏ ليلقين اللّه‏ عثمان وهو آثم فى جنبى؛ يعنى به خدا قسم عثمان خدا را ملاقات مى ‏كند در حالتى كه گنه‏كار است در نزد من.
*************************
1-مسند احمد، ج 5، ص 156.
2-شرح نهج ‏البلاغة، ج 3، ص 58.
3-[يعنى همان سمتى كه تو را مى ‏رانند حركت كن و بشنو و اطاعت كن]

نوشتن دیدگاه