داعى: خيلى تعجب مى‏ كنم از مثل شما شخص عالمى، در حضور اين همه شاهد حاضر در مجلس، چنين نسبتى به داعى بدهيد، كدام وقت آقايان دليلى كه مطابقه با علم و عقل و منطق نمايد، اقامه نموديد كه داعى لجاج نموده و قبول ننمودم تا مورد سرزنش شما قرار گيرم؟ از حول و قوه پروردگار بيرون روم اگر در وجود من ذره ‏اى لجاج و عناد و تعصب جاهلانه باشد يا با آقايان برادران اهل‏ تسنن عموما و خصوصا نظر عداوتى داشته باشم!
خدا را شاهد و گواه مى‏ گيرم كه در مناظرات با يهود و نصارا و هنود و براهمه و بهايى ‏هاى بى‏ قابليت در ايران و قاديانى‏ ها در هندوستان و يا با ارباب ماده و طبيعت و ساير منحرفين، لجاجى در كار نبوده [و] در همه ‏جا و همه وقت، خدا را در نظر گرفته و پيوسته هدف من حق و ابراز حقيقت روى قواعد علم و عقل و منطق و انصاف بوده.
با مردمان كافر و مرتد و نجس، لجاجت ننموده ‏ام تا چه رسد به شما كه برادران مسلمان ما هستيد. همه اهل يك ملت و شريعت و يك قبله و يك كتاب و تابع احكام يك پيغمبر مى ‏باشيم. منتها يك اشتباهاتى از اول در مغز و دماغ شماها وارد و روى عادت طبيعت ثانوى شده بايد با مروحه منطق و انصاف برطرف شود. بحمداللّه‏ شما عالم هستيد. فقط اگر مختصرى از عادت و پيروى اسلاف و تعصب دور شويد و در دايره انصاف وارد گرديد، به نتيجه كامل مى ‏رسيم.
شيخ : ما طريقه مناظرات شما را با هنود و براهمه در شهر لاهور در روزنامه ‏ها و مجلات هفتگى خوانديم و خيلى هم مسرور شديم و هنوز به ملاقات شما نايل نشده، در خود علاقه قلبى به شما احساس نموديم. اميد است خداوند به شما توفيق دهد تا حق و حقيقت آشكار شود. ما معتقديم چنان‏چه در اخبار خدشه ‏اى باشد، به فرموده خودتان بايد مراجعه به قرآن كريم نمود. اگر در فضيلت خليفه ابى‏ بكر ـ رضى‏ اللّه‏ عنه ـ و طريقه خلافت خلفاى راشدين ـ رضى‏ اللّه‏ عنهم ـ احاديث را مخدوش بدانيد، آيا در دلايل از آيات قرآن كريم هم شما خدشه وارد خواهيد نمود؟
داعى : خدا نياورد آن روزى را كه داعى خدشه در دلايل قرآنى و يا احاديث صحيحه بنمايم؛ فقط چيزى كه هست با هر فرقه و قومى حتى منحرفين و مرتدين از دين هم وقتى رو به‏ رو شديم، [براى] حقانيت خود استدلال به آيات قرآن مجيد مى‏ نمودند؛ چه آن كه آيات قرآن مجيد ذومعانى مى‏ باشد. لذا خاتم ‏الانبياء براى جلوگيرى از زياده‏ روى‏ هاى اشخاص و غلط ‏اندازى‏ هاى آن ها، قرآن را تنها وديعه ميان امت نگذارد، بلكه به اتفاق علماى فريقين (شيعه و سنى) چنان‏چه شب‏ هاى قبل عرض كردم، فرمود: انى تارك فيكم الثقلين كتاب‏ اللّه‏ و عترتى ما ان تمسكتم بهما فقد نجوتم و در بعضی از روايات فرمود: لن تضلوا ابدا (1) به همين جهت معنا و حقيقت و شأن نزول قرآن را بايد از خود رسول‏ اللّه‏ صلى ‏الله‏ عليه ‏و‏ آله كه مبين حقيقى قرآن است و بعد از آن حضرت از عديل قرآن كه عترت و اهل‏ بيت آن حضرتند سؤال نمود. لذا در آيه 7 سوره 21 (انبياء) فرموده است: «فَسْئَلُوا أَهْلَ الذِّكْرِ إِنْ كُنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ».(2)
*************************
1-«به درستى كه من مى‏ گذارم در ميان شما دو چيز بزرگ را: كتاب خدا و عترت من. اگر تمسك جستيد به اين هر دو كتاب و عترت نجات يافته و هرگز گم‏راه نخواهيد شد.» (مراجعه شود در (جلسه سوم) همين كتاب).
2-(اى رسول ما به امت بگو) كه شما خود اگر نمى‏ دانيد، برويد از اهل ذكر و دانش‏مندان امت (يعنى آل‏ محمد كه اعلم از همه بودند) سؤال كنيد.

نوشتن دیدگاه