داعى : حافظ ابونعيم اصفهانى احمد بن عبداللّه‏ كه از اجله علماى عظام و محدثين فخام و محققين كرام شما مى ‏باشد كه ابن‏ خلكان در وفيات‏ الاعيان (1) تعريف او را كرده است كه از اكابر حفاظ ثقات و اعلم محدثين است و مجلدات عشره كتاب حليه‏ الاولياء او از احسن كتب است و صلاح ‏الدين خليل بن ايبك الصفدى در وافى بالوفيات (2) درباره او گويد: «تاج ‏المحدثين حافظ ابونعيم كه امام در علم و زهد و ديانت بوده و در نقل و فهم روايات و قوه حفظ و درايت مقام عالى اعلا داشته و از مصنفات بسيار زيباى او ده جلد حليه ‏الاولياء مى‏ باشد كه مستخرج از صحيحين است كه علاوه بر احاديث بخارى و مسلم، احاديث بسيارى نقل نموده كانه به گوش خود شنيده.»
و محمد بن عبداللّه‏ الخطيب در رجال مشكوه ‏المصابيح (3) در تعريف او گويد: هو من مشايخ الحديث الثقاة المعمول بحديثهم، المرجوع الى قولهم كبير القدر و له من العمر ست و تسعون سنة.(4) خلاصه يك همچو عالم حافظ محدث 96 ساله‏ اى كه محل وثوق و مفخر علماى شماست، در كتاب معتبرش حلية ‏الاولياء روايت مى‏ كند به اسناد خودش از ابن‏ عباس (حِبر امت) كه چون نازل شد آيه 7 از سوره 98 (البينه) «إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصّالِحاتِ أُولئِكَ هُمْ خَيْرُ الْبَرِيَّةِ* جَزاؤُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ جَنّاتُ عَدْنٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدِينَ فِيها أَبَدا رَضِيَ اللّه‏ُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ» (5) رسول اكرم صلى ‏الله‏ عليه‏ و‏ آله خطاب كرد به على بن ابى‏ طالب عليه‏ السلام و فرمود: يا على هو انت و شيعتك تاتى انت و شيعتك يوم‏ القيمة راضين مرضيين.(6)
ابوالمؤيد موفق بن احمد خوارزمى در فصل هفدهم مناقب (7) و حاكم ابوالقاسم عبيداللّه‏ بن عبداللّه‏ الحسكانى كه از فحول اعلام مفسرين بزرگ شماست در كتاب شواهدالتنزيل فى قواعد التفصيل (8) و محمد بن يوسف گنجى شافعى در كفاية ‏الطالب (9) و سبط ابن‏ جوزى در تذكرة خواص ‏الامة فى معرفة ‏الائمة (10) (به حذف آيه) و منذر بن محمد بن منذر و مخصوصا حاكم روايت نموده كه حاكم ابو عبداللّه‏ حافظ ـ كه از اكابر علماى شما مى ‏باشد، خبر داد ما را با اسناد مرفوع به يزيد بن شراحيل انصارى كاتب حضرت اميرالمؤمنين على بن ابى ‏طالب ـ كرم ‏اللّه‏ وجهه ـ كه گفت، شنيدم از آن حضرت فرمود: «وقت رحلت خاتم ‏الانبياء صلى ‏الله‏ عليه‏ و‏ آله پشت مباركش به سينه من بود [و] فرمودند: يا على الم تسمع قول اللّه‏ تعالى «إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصّالِحاتِ أُولئِكَ هُمْ خَيْرُ الْبَرِيَّةِ» ـ الخ ـ هم شيعتك و موعدى و موعدكم الحوض إذا اجتمعت الامم للحساب تدعون غرا محجلين.» (11)
و نيز جلال‏ الدين سيوطى كه از مفاخر علماى شماست و در قرن نهم هجرى او را مجدد طريقه سنت و جماعت دانسته ‏اند (چنان‏چه صاحب فتح ‏المقال نوشته) در تفسير خود درالمنثور فى التفسيرالمأثور (12) از ابوالقاسم على بن الحسن معروف به ابن‏ عساكر دمشقى كه از فضلاى دهر و محل وثوق رجال علماى شما مى‏ باشد ـ چنان‏چه ابن‏ خلّكان در وفيات ‏الاعيان (13) و ذهبى در تذكره‏ الحفاظ (14) و خوارزمى در رجال مسند ابى‏ حنيفه و در طبقات شافعيه و حافظ ابوسعيد در تاريخ (15) خود او را تعريف و توثيق نموده ‏اند كه ابن ‏عساكر فخر شافعيه و در زمان خود، امام اهل حديث بوده كثيرالعلم و غريزالفضل، ثقه و باتقوا و در سال 550 هجرى در ميان علماى سنت و جماعت علم بوده ـ از جابر بن عبداللّه‏ انصارى كه از كبار صحابه خاتم ‏الانبياء صلى ‏الله‏ عليه‏ و‏ آله بوده نقل مى ‏نمايد كه گفت: «در خدمت رسول اكرم صلى ‏الله‏ عليه‏ و‏ آله بوديم كه على بن ابى‏ طالب عليه ‏السلام وارد شد، پيغمبر فرمود: والذى نفسى بيده ان هذا و شيعته لهم الفائزون يوم القيمة فنزل «إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصّالِحاتِ أُولئِكَ هُمْ خَيْرُ الْبَرِيَّةِ».» (16)
و نيز در همان تفسير از ابن‏ عدى از ابن‏ عباس (حِبر امت) روايت نموده كه چون آيه مذكور نازل گرديد، رسول اكرم صلى ‏الله‏ عليه‏ و‏ آله به اميرالمؤمنين على عليه ‏السلام فرمود: تأتى انت و شيعتك يوم القيمة راضين مرضين.(17)
و در فصل نهم مناقب خوارزمى مسندا از جابر بن ‏عبداللّه‏ نقل نموده كه گفت: «خدمت رسول خدا  صلى‏ الله‏ عليه‏ و ‏آله بوديم. على عليه ‏السلام رو به ما آمد. حضرت فرمود: قد اتاكم اخى؛ يعنى رو به شما آمد برادر من ـ على. آن‏گاه ملتفت شد به سمت كعبه و دست على عليه ‏السلام را گرفت و فرمود: والذى نفسى بيده ان هذا و شيعته هم الفائزون يوم القيمة.» (18)
سپس فرمود: «اين على اول از همه شما ايمان آورد و با وفاترين شماها مى ‏باشد به عهد خدا و عادل‏ ترين شماهاست در ميان رعيت و تقسيم ‏كننده ‏تر از همه شما بالسويه و مرتبه ‏اش از همه شماها در نزد پروردگار بزرگ‏تر است.»
در همان وقت آيه مذكوره نازل گرديد. از آن به بعد هرگاه على  عليه ‏السلام در ميان قومى ظاهر مى‏ شد اصحاب پيغمبر مى‏ گفتند: جاء خير البرية؛ يعنى آمد بهترين مردم.
و نيز ابن‏ حجر در صواعق (19) و ابن ‏اثير در نهايه (20) همين خبر را در نزول آيه شريفه نقل نموده ‏اند.
و نيز ابن‏ حجر در صواعق از حافظ جمال ‏الدين محمد بن يوسف زرندى مدنى كه از فحول فقها و علماى شما مى‏ باشد، نقل نموده كه چون آيه مذكوره نازل گرديد، رسول اكرم صلى ‏الله ‏عليه‏ و‏ آله به على عليه ‏السلام فرمود: يا على انت و شيعتك خير البرية تاتى يوم القيمة انت و شيعتك راضين مرضين و ياتى عدوك غضبانا مقمحين فقال و من عدوى؟ قال من تبرء منك و لعنك.(21)
و نيز علامه سمهودى در جواهر العقدين (22) نقلاً از حافظ جمال ‏الدين زرندى مدنى و نورالدين على بن محمد بن احمد مالكى مكى مشهور به ابن‏ صباغ كه از اكابر علما و فحول فقهاى شماست در فصول‏ المهمه از ابن‏ عباس نقل مى‏ نمايند كه چون آيه مذكوره نازل شد، رسول اكرم صلى ‏الله‏ عليه ‏و ‏آله به على عليه ‏السلام فرمود: هو انت و شيعتك تاتى يوم القيمة انت و هم راضين مرضين و ياتى اعداءك غضبانا مقمحين.(23)
و نيز مير سيد على همدانى شافعى كه از موثقين علماى شماست در كتاب مودة ‏القربى و ابن ‏حجر متعصب در صواعق محرقه از ام‏ سلمه ام‏ المؤمنين زوجه محترمه رسول اكرم صلى ‏الله ‏عليه ‏و‏ آله نقل نموده ‏اند كه آن حضرت فرمود: يا على انت و اصحابك فى الجنة انت و شيعتك فى الجنة.(24)
و موفق‏ بن‏ احمد اخطب ‏الخطباى خوارزم در فصل نوزدهم مناقب (25) مسندا نقل مى ‏نمايد از رسول اكرم صلى ‏الله‏ عليه ‏و‏ آله كه به على عليه ‏السلام فرمودند: مثلك فى امتى مثل المسيح عيسى بن مريم؛ يعنى مثل تو در امت من مثل عيسى‏ بن ‏مريم حضرت مسيح است كه قوم او سه فرقه شدند؛ فرقه ‏اى مؤمنين و آنها حواريون بودند و فرقه ‏اى دشمنان او و آنها يهود بودند؛ فرقه‏ اى غلات كه درباره آن جناب غلو نمودند (يعنى او را خدا و شريك خدا قرار دادند)؛ و امت من هم درباره تو سه فرقه مى‏ شوند: فرقه شيعتك و هم المؤمنون؛ يعنى فرقه ‏اى شيعيان تو هستند و آنها مؤمنينند، و فرقه ‏اى دشمنان تو هستند و آنها ناكثين و شكنندگان عهد و بيعت تو مى ‏باشند، و فرقه ‏اى غلوكنندگان درباره تو مى ‏باشند و آنها جاحدين و گم‏راهانند. فانت يا على و شيعتك فى الجنة و محبّوا شيعتك فى الجنة و عدوك و الغالى فيك فى النار؛ يعنى تو يا على و شيعيان تو و دوستان شيعيان تو در بهشت خواهيد بود و دشمنان و غلوكنندگان درباره تو در آتش جهنمند.
در اين موقع صداى مؤذن اعلان نماز عشا داد. آقايان برخاستند براى نماز. پس از فراغت از نماز و اشتغال به خوردن چاى، جناب آقاى سيد عبدالحى كه براى ادا نماز جماعت به مسجد رفته بودند، مراجعت نمودند. فرمودند: «چون منزل نزديك بود اين چند جلد كتاب را با خود آوردم و اين ها تفسير سيوطى و مودة ‏القربى و مسند امام احمد بن‏ حنبل و مناقب خوارزمى است (كه تا شب آخر جلسات اين كتاب‏ ها نزد داعى ماند). كتاب‏ ها را باز نموده، همان احاديث قرائت شد؛ به علاوه چند حديث ديگر مؤيد همين مطلب. آقايان رنگ به رنگ مى‏ شدند مخصوصا متوجه بودم كه در پيش اتباع خودشان خجالت مى ‏كشيدند.»
آن‏گاه در مودة ‏القربى حديث فوق را خواندند؛ به علاوه اين دو حديث هم پيش آمد، قرائت نمودند كه روايت مى ‏نمايد از رسول اكرم صلى‏ الله ‏عليه ‏و‏ آله كه فرمود: يا على ستقدم على اللّه‏ انت و شيعتك راضين مرضيين و يقدم عليه عدوك غضبانا مقمحين.(26)
داعى : اين بود مختصرى از دلايل محكمه مؤيد به كتاب‏ اللّه‏ مجيد و اخبار معتبره مندرجه در كتب اكابر علماى خودتان، گذشته از اخبارى كه در تمامى كتب و تفاسير علماى شيعه نقل گرديده كه اگر بخواهم تا صبح براى شما از حفظ و از روى همين كتاب‏ هايى كه در برابر شماست اثبات مرام نمايم، به حول و قوه پروردگارم قادرم، ولى گمان مى ‏كنم براى نمونه و رفع اشتباه به همين مقدار نقل روايات كافى باشد كه آقايان بعدها تفوه به مجملات بى‏ سر و ته معاندين ننماييد و با پيروى از مجعولات خوارج و نواصب و اموى‏ ها امر را بر عوام بى‏ خبر مشتبه نكنيد كه واضع لفظ «شيعه» عبداللّه‏ بن‏ سباء يهودى ملعون بوده.
آقايان محترم! ما شيعيان يهودى نيستيم، بلكه محمدى هستيم و واضع لفظ شيعه هم بر پيروان على عليه‏ السلام، عبداللّه‏ بن سباء ملعون نبوده، بلكه شخص رسول اكرم صلى‏ الله ‏عليه‏ و ‏آله بوده و عبداللّه‏ را هم مردى منافق و ملعون مى‏ دانيم و تبعيت از هيچ فرد و جمعى هم بدون دليل و برهان نمى ‏نماييم.
از زمان عثمان به بعد بنا به گفته شما لفظ «شيعه» را بر پيروان على عليه ‏السلام اطلاق ننمودند، بلكه در زمان خود پيغمبر صلى‏ الله ‏عليه ‏و‏ آله صحابه خاص آن حضرت را شيعه مى‏ خواندند چنان‏چه حافظ ابو حاتم رازى در كتاب الزينة (27) كه در تفسير الفاظ متداوله ميان ارباب علوم نوشته، مى ‏نويسد اولين نامى كه در اسلام در زمان رسول خدا صلى ‏الله‏ عليه ‏و ‏آله به وجود آمد، نام شيعه بوده است كه چهار تن از صحابه داراى اين لقب بودند: 1. ابوذر غفارى؛ 2. سلمان فارسى؛ 3. مقداد بن اسود كندى؛ 4. عمار بن ‏ياسر.
آقايان! فكر كنيد چگونه ممكن است زمان پيغمبر چهار نفر از صحابه خاص بلكه محبوب خدا و پيغمبر را شيعه بخوانند و پيغمبر بداند كه اين كلمه بدعت است و آنها را منع ننمايد. پس معلوم مى ‏شود كه آنها از خود پيغمبر شنيده بودند كه شيعيان على عليه ‏السلام اهل نجاتند؛ لذا افتخار به اين سمت مى ‏نمودند تا آن‏جايى كه برملا آنها را شيعه مى‏ خواندند.
*************************
1-وفيات‏ الاعيان، ج 1، ص 91.
2-وافى بالوفيات، ج 7، ص 53.
3-مشكوة ‏المصابيح، ج 3، ص 805.
4-[او (حافظ ابونعيم اصفهانى احمد بن عبداللّه‏) از عالمان مورد اعتماد حديث بود كه به حديث آنها عمل مى‏ شود و به قول آنها رجوع مى ‏شود، او عالمى جليل‏ القدر بود كه 96 سال زندگى كرد.]
5-آنان كه ايمان آورده‏ اند و نيكوكار شدند، به حقيقت بهترين اهل عالمند. پاداش آنها نزد خدا باغ‏ هاى بهشت عدن است كه نهرها زير درختانش جارى است و در آن بهشت ابد جاودان متنعمند و خدا از آنها خشنود و آنها هم از خدا راضى و خشنودند.
6-«يا على مراد خير البريه در آيه شريفه، تويى و شيعيان تو. روز قيامت تو و شيعيان تو بياييد در حالتى كه خداوند از شما راضى [باشد] و شما هم از خداوند راضى و خشنود باشيد.»
7-مناقب، ص 265، ح 247.
8-شواهد التنزل فى قواعد التفصيل، ج 2، ص 459، ح 1125.
9-كفاية ‏الطالب، ص 246، باب 62.
10-تذكرة ‏الخواص، باب 2، ص 27.
11-«يا على! آيا نشنيده ‏اى آيه شريفه را «اما كسانى كه ايمان آوردند و اعمال صالح انجام دادند بهترين مخلوقات خدايند.» ايشانند شيعيان تو [هستند] و وعده‏ گاه من و شما كنار حوض كوثر خواهد بود، در وقتى كه جمع شوند خلايق براى حساب، شما را بخوانند و شما سفيدرويان باشيد و شما را آن روز غرّ محجّلين ندا كنند؛ يعنى پيشواى سفيدرويان.»
12-درالمنثور، ج 6، ص 643.
13-وفيات ‏الاعيان، ج 3، ص 309.
14-تذكره ‏الحفاظ، ج 2، ص 370.
15-تاريخ بغداد، ج 2، ص 370.
16-«قسم به كسى كه جان من در قبضه قدرت اوست، اين مرد ـ اشاره به على ـ و شيعه او روز قيامت رستگارانند.» آن‏گاه آيه مذكوره نازل گرديد تاريخ دمشق، ج 42، ص 371.
17-مى ‏آيى تو و شيعيان تو روز قيامت در حالى كه از خداوند راضى و خداوند از شما راضى باشد درالمنثور، ج 6، ص 643.
18-«[قسم]به آن خدايى كه جان من در دست اوست؛ اين على و شيعيان او رستگارانند روز قيامت مناقب خوارزمى، ص 111، ح 120.
19-صواعق ‏المحرقة، ص 161.
20-نهاية، ج 4، ص 106.
21-«يا على! تو و شيعيان تو خيرالبريه [بهترين مخلوقات] هستيد. مى ‏آييد روز قيامت تو و شيعيان تو در حالتى كه از خدا راضى [هستند] و خدا هم از شما راضى است و مى‏ آيند دشمنان تو خشم‏ناك [در حالتى كه] دست‏ هايشان به گردنشان بسته مى ‏باشد.» پس اميرالمؤمنين عليه‏ السلام عرض كرد: «كيست دشمن من؟» فرمود: «كسى كه بيزارى مى ‏جويد از تو و لعن مى ‏نمايد تو را.» صواعق ‏المحرقه، ص 161.
22-جواهرالعقدين، ج 2، ص 178.
23-«يعنى آن خيرالبريه تو و شيعيان تو هستيد؛ مى‏ آييد روز قيامت تو و آنها در حالتى كه از خداوند راضى هستيد و خدا هم از شما راضى است و مى ‏آيند دشمنان تو خشمناك [در حالتى كه] دست هاشان به گردنشان بسته مى‏ باشد» فصول ‏المهمه، ج 1، ص 575.
24-«يا على! تو و اصحاب و شيعيانت در بهشت مى ‏باشيد مودة ‏القربى، ص 28 و صواعق‏ المحرقه، ص 161.
25-مناقب خوارزمى، ص 317.
26-«يا على! زود است [به زودى] تو و شيعيانت بر خدا وارد مى ‏شويد، در صورتى كه از خدا راضى و خدا از شما راضى [هستيد] است و دشمنانت بر خدا خشم‏ناك وارد مى ‏شوند، در حالتى كه دستشان بر گردنشان بسته مى ‏باشد.
27-الزينة، ص 259.

نوشتن دیدگاه