پس از تفتيشات بسيار فقط اثرى كه در بدن آن مقتول جوان ديدند كه معرّف او شد، حلقه انگشترى بود كه بر خاتمش نقش بود: العزة للّه احمد بن موسى.(1) با سابقه تاريخى و شهرت كامل جنگ هاشمى در آن مكان و شهادت احمد بن موسى، فهميدند آن جسد شريف جناب سيد امير احمد بن موسى الكاظم عليه السلام امامزاده واجب التعظيم شهيد است كه تقريبا بعد از چهارصد سال به اين طريق صحيح و سالم، ظاهر [شد] و اسباب هدايت بينندگان و باعث استبصار جمعى مخالفين گرديد.
حسب الامر اتابك و وزير اعظم، در همان محل كه جسد ظاهر گرديد، بقعه عالى برپا كردند و قبرى حفر نموده، با احترام بسيار در حضور علما و بزرگان جسد شريف را به خاك سپردند و بر احترام بقعه افزودند و پيوسته مورد احترام عموم بود تا در سال 658 قمرى كه اتابك وفات يافت و در سال 750 كه سلطنت شيراز و فارس با شاه اسحاق بن محمود شاه بود، مادر شاه، ملكه تاشى خاتون كه بانويى جليله خيره صالحه بوده، بقعه مباركه آن حضرت را تعميرى عالى نموده و گنبد بسيار زيبايى بر آن قبر برافراشت و قصبه «ميمند» را كه در هجده فرسخى شيراز است، وقف بر آن بقعه مباركه نمود كه الى الحال باقى و گلاب ميمند، معروف جهان است.
*************************
1- بزرگوارى براى خدا است، احمد بن موسى است.
پيدا شدن جسد شاه چراغ
- بازدید: 4499