در صفحه هشت گويد: «چون ابوبكر مونس و يار غار پيغمبر صلى ‏الله ‏عليه ‏و ‏آله بوده و در مرض موت به امر آن حضرت نماز را با امت خوانده، تمام امت بالاتفاق با ميل و رغبت تمام با او بيعت كردند.»
اولاً: توقف و مصاحبت چند روزه براى ابى‏ بكر، ممكن است افتخارى باشد (چه آن كه هر جاهلى در مصاحبت عالم افتخارى دارد) ولى چنين مسافرت و مصاحبت هرگز دليل بر ثبوت خلافت نخواهد بود. علاوه بر آن كه جواب آيه غار و استشهاد به آن را در (جلسه نهم) داده ‏ايم.
ثانياً: نيابت نماز ابى ‏بكر از رسول اكرم صلى‏ الله‏ عليه ‏و ‏آله به طور قطع ثابت نيست و بر فرض ثبوت، دليل بر حقانيت و حق تقدم بر خليفه منصوص ابوالفضائل نخواهد بود.
چه خوب است براى تقريب اذهان مثلى آوريم: اگر پادشاهى كه ولى‏ عهد ثابت دارد، هرگاه در بسيارى از كارها از قبيل افتتاح امكنه يا استقبال‏ ها يا شركت در جشن ‏ها و غيره، فردى از بستگان را به عنوان نماينده خود بفرستد، آيا پس از مرگ پادشاه آن نماينده مى ‏تواند با عده ‏اى، طرف‏دار دعوى نيابت سلطنت نموده و ولى‏ عهد ثابت را از كار بر كنار [كند] و خود را سلطان بخواند؟ به دليل آن كه روزى به نمايندگى پادشاه در فلان امر يا جشن و يا استقبال شركت نموده و يا در مسافرت چند روزه‏ اى با پادشاه بوده ‏ام؟ قطعاً جواب عندالعقلا منفى مى ‏باشد.
مثل ديگرى نزديك ‏تر به مطلب عرض كنم كه اگر فقيه و مجتهدى مريض گردد و فردى از اصحاب خود را به نيابت بفرستد و نماز جماعت را با مردم به جاى آورد،  آيا پس از وفات آن مجتهد و فقيه، آن نايب نماز جماعت، به استمساك نيابت نماز مى‏ تواند خود را جانشين آن فقيه مجتهد معرفى نموده؟ بگويد: مسلمين مجبورند تقليد از من نمايند و اگر تمرد نمايند از رقبه اسلام خارجند!!
اگر جماعتى مخالفت نمايند و بگويند چون ولى‏ عهد موجود است و اين مقامى است كه احاطه علمى بر ظاهر و باطن شرع و شريعت در آن لازم است ـ علاوه بر واجد بودن جميع صفات حميده و اخلاق پسنديده ـ فقط به محض چند ركعتى نماز نيابت خواندن يا چند روز در مسافرت رفيق راه مجتهد بودن ايجاد فقاهت نمى‏ نمايد [كه] آتش بر در خانه آنها ببرند [و] با فحش و بدی و اهانت آنها را بكشند و بياورند و مجبور نمايند كه تسليم گردند به جانشينى مجتهد و فقيه، و اگر قبول ننمايند، مشرك و كافر و رافضى خواهند بود!
آقايان! عاقلانه قضاوت نماييد. آيا جانشينى فقيه و مجتهد، علم و دانش و احاطه استدلالى بر احكام و قواعد دين نمى‏ خواهد؟ آيا به محض نيابت نماز جماعت، فقاهت براى يك مسأله‏ گو هر اندازه هم آدم خوبى باشد، ثابت مى‏ گردد كه مردم وظيفه‏ دار باشند تقليد از او بنمايند؟
هم‏چنين است موضوع نمازخواندن ابى ‏بكر با امت بر فرض ثبوت، دليل بر اثبات خلافت و امامت مسلمين نخواهد بود؛ چه آن كه ثبوت خلافت علاوه بر نصّ جلى، عصمت و اعلميت و افضليت من جميع ‏الجهات مى‏ خواهد.

نوشتن دیدگاه