تقوا است. و بر اين مطلب ــ يعنى بر اينكه با تقوا يارى امام (عليه السلام) حاصل مى شود ــ شواهد بسيارى داريم، كه اجمالا بعضى از آنها را متذكّر مى شويم:
اوّل: فرمايش حضرت اميرالمؤمنين (عليه السلام) در « نهج البلاغه » در ضمن نامه اى كه به عثمان بن حنيف ــ عامل ايشان در بصره ــ نوشته اند:
(ألا و إنّ لكلّ مأموم إماماً يقتدي به، و يستضيئ بنور علمه، ألا و إنّ إمامكم قد اكتفى من دنياه بطمريه، و من طُعمه بقُرصيه، ألا و إنّكم لا تقدرون على ذلك، و لكن أعينوني بورع و اجتهاد و عفّة و سداد) (1).
يعنى: آگاه باشيد! همانا از براى هر كسى بايد امام و پيشوائى باشد كه در اعمال و احوال خود از او پيروى كند، و به روشنائى نور علم او هدايت بيابد.
آگاه باشيد! همانا امام و آقاى شما به تحقيق از دنياى خود و از زينتهاى آن به دو جامه كهنه و از طعام آن به دو قرص نان اكتفا و قناعت كرده.
آگاه باشيد! همانا شما توانائى بر اين نوع قناعت نداريد، و لكن مرا به اجتناب از آنچه حرام است وبه كوشش در فرائض و واجبات الهى و به كفّ نفس از حاجت و تملّق از اهل دنيا و به سعى در آنچه راه صحيح و درست است يارى كنيد.
دوّم: در كتاب « كافى » از حضرت امام محمّد باقر (عليه السلام) روايت نموده كه حضرت فرمود:
(أعينونا بالورع، فإنّه من لقى الله عزّوجلّ بالورع كان له عند الله عزّوجلّ فرجاً، إنّ الله عزّوجلّ يقول: (مَنْ يُطِعِ الله وَ رَسُولَهُ فَاُولئِكَ مَعَ الَّذينَ اَنْعَمَ الله عَلَيْهِم مِنْ النَّبيينَ وَ الصِّديقينَ و الشُّهَداءَ و الصّالحِينَ وَ حسنَ اُولئِكَ رَفيقاً) (2) فمنّا النبىّ و منّا الصّديق و الشهداء و الصالحون » (3) .
يعنى: ما را به اجتناب نمودن از محارم الهى يارى نمائيد، پس همانا هر كس خداوند عزّوجلّ را با حال ورع ملاقات نمايد، براى او نزد خداوند فرج كامل از شدائد است، بدرستيكه خداوند در كلام مجيد مى فرمايد: كسانيكه خدا و رسول او را اطاعت نمايند؛ پس اينان با كسانى كه در جوار قرب الهى و رحمتهاى خاصّه او در بهشت كه خداوند بر آنها انعام فرموده است از نبيّين و صديقين و شهداء و صلحاء ساكن خواهند بود.
سوّم: در كتاب « كافى » از حضرت صادق صلوات الله عليه روايت شده كه حضرت فرمود:
(إنّ شيعة عليّ خمص البطون، ذبل الشفاة، و أهل رأفة و علم و حلم، يعرفون بالرهبانية فأعينوا على ما أنتم عليه بالورع و الاجتهاد) (4).
يعنى: همانا شيعيان على صلوات الله عليه شكمهاى خالى و لبانى خشك دارند يعنى از جهت شدّت گرسنگى و زيادى روزه دارى ــ و آنان اهل رأفت و علم و بردبارى هستند، و آنان به شدّت اعراض از اهل دنيا و از احوال و اعمال آنها شناخته مى شوند، پس براى محافظت از آنچه بر آن هستيد از ولايت اولياء معصومين و ائمّه طاهرين (عليهم السلام) با اجتناب نمودن از محارم الهى و كوشش زياد در انجام واجبات كمك و يارى كنيد.
چهارم: آنچه در ضمن جمله اى از توقيع حضرت صاحب الأمرصلواة الله عليه رسيده، كه مى فرمايد:
(إنّا غير مهملين لمراعاتكم و لاناسين لذكركم، ولولا ذلك لنزل بكم البلاء و استطلمكم الأعداء، فاتّقوا الله جلّ جلاله و ظاهرونا على انتباثكم من فتنة قد أناقت عليكم) (5).
يعنى: ما اهمال در مراعات شما نكرده ايم و ياد شما را فراموش ننموده ايم، و اگر اين نبود؛ هر آينه به شما بلاى سخت نازل مى شد، و دشمنان شما را مستاصل مى كردند، پس بپرهيزيد از خداوند و تقوا پيشه كنيد، و ما را بر بيرون آوردن شما از فتنه ايكه بر شما مشرف شده است؛ يارى كنيد ».
و امّا حكمت اينكه چگونه با تقوا و ورع؛ يارى امام (عليه السلام) حاصل مى شود اين است كه: منظور از نصرت و يارى كسى؛ همراهى با او در رساندن نفعى به او يا دفع ضررى از او است، و هر كدام از اينها هم ممكن است نسبت به جان او يا به عرض و آبروى او يا نسبت به اهل و اولاد يا مال يا متعلّقين او باشد، و باز هركدام از اينها ممكن است در امور دنيوى يا اُخروى باشد.
---------------------------------------------
1-نهج البلاغه فيض: ص 966 ضمن نامه 45.
2-سوره نساء آيه 69
3-كافى: ج2 ص78 حديث12.
4-كافى: ج2 ص233 حديث10.
5-بحارالانوار ج53 ص175.
-----------------------------------------
آیت الله میرزا محمّد باقر فقیه ایمانی

نوشتن دیدگاه