الحمد للَّه رب العالمين، والسلام على النبيّين والصدّيقين، و صلوات اللَّه وبركاته على خاتم المرسلين محمّد و آله الهداة الميامين.
گاه پيش خود مى انديشم كه آيا همين شناخت جزئى به نامهاى ائمه وتاريخ ولادت و شهادت آنها براى ارتباط ما با اين بزرگواران كفايت مى كند؟وآيا فقط همين شناخت ما را پيرو آنان و آنها را امام ما مى گرداند؟ در اين صورت نشانه اقتداى به آنها چيست؟ اگر يكى از ما را در پيشگاه پروردگارحاضر كنند و خداوند از او بپرسند: پيشوا و يا پيشوايان تو كيانند؟ و او درپاسخ نام پيشوايانش را بر زبان آورد بدون آنكه ويژگيها و كردارها و تعاليم آنان را شناخته باشد، و ائمه عليهم السلام نه تنها اورا نشناسند كه حتى منكر شيعه بودنش شوند، آيا در اين صورت او عذرى پذيرفتنى در نزد خدا دارد؟ من در اين باره ترديد مى كنم و احتمال مى دهم كه بر دوستداران اهل بيت كه مدعى هوا خواهى خاندان پيغمبر و پيروى از راه و روش اين بزرگوارنند،واجب است كه آنان را به گونه اى مورد شناخت قرار دهند كه يمان آنها و ائمه ارتباط تام و كامل بر قرار كند والبته اين شناختى است كه از حد و مرز اسماوالقاب بسيار فُراتر مى رود و دست كم به شناخت شيوه كلى آنان در زندگى وقسمتى از آنچه كه آنان به اجراى آن دستور داده اند، مى انجامد.
اگر چنين احتمالى صواب باشد، بر يك فرد شيعه واجب است كه دربرنامه مطالعتى و پژهشى خود، شناخت تاريخ ائمه عليهم السلام را ولو بطور خلاصه،بگنجاند.
هر چند كه شناخت بيشتر سيما و زندگى اين رهبران و غور و تأمل در گفتار آنان، بر درجات انسان در پيشگاه پروردگار مى افزايد و بهاى كردارصالح او را افزونى مى بخشد.
آنچه در صفحات بعد به آن خواهيم پرداخت در واقع بضاعت مزجاتى است كه به پيشگاه ائمه عليهم السلام به تحفه مى بريم به اين اميد كه خداوند متعال به فضل و كرم خويش آن را از ما به نيكويى قبول كند.
محمّدتقى مدرّسى
نام: على
پدر و مادر: امام جواد و سمانه
شهرت: هادى، نقى
كنيه: ابو الحسن سوّم
زمان و محلّ تولّد: 15 ذيحجّه سال 213 هجرى در مدينه.
زمان و محلّ شهادت: سوّم رجب سال 254 در سنّ 41 سالگى در شهر "سامراء" بر اثر زهرى كه با دسيسه "معتزّ" )سيزدهمين خليفه عبّاسى( توسط معتمد عبّاسى، به آن حضرت خوراندند، به شهادت رسيد.
مرقد شريف: شهر سامره، واقع در عراق.
دوران زندگى: در سه بخش: 8 - 1 سال قبل از امامت )از سال 212 تا220ه.
ق( 2 - دوران امامت، در زمان خلفاى قبل از متوكّل 12 سال )از سال 220 تا 232 ه.
ق(.
3 - دوران امامت در سخت ترين شرائط، در زمان خلافت چهارده ساله ديكتاتورى متوكّل )دهمين خليفه عبّاسى( و سپس خلفاى بعدى.

نوشتن دیدگاه