از مـجـموعه اخبار وتاريخ , استفاده مى شود كه اگر «محمد» چنين ادعايى هم داشته , منصرف شده است هنگامى كه براى تعيين امامت به حكميت «حجر الاسود»تن در مى دهد وموقع سخن گفتن حضرت سجاد(ع) حجر الاسود, مضطرب مى شوداو از ادعاى خود دست بر مى دارد وشايد هـم از ابـتدا چنين ادعائى نداشته وصرفابراى تثبت مقام امام سجاد(ع) اين كاررا انجام داده است وبه تعبير مرحوم آيت اللّه العظمى خوئى ـ نور اللّه مضجعه ـ در ذيل اين قضيه مى فرمايند:
«الرواية صحيحة السند, دالة على ايمانه وقوله بامامة علي بن الحسين (ع»).
«روايت از لحاظ سند, صحيح است ودلالت مى كند بر اينكه وى به امامت حضرت سجاد(ع) مؤمن بوده است ».
على الخصوص روايتى از اميرالمؤمنين (ع) رسيده كه : «ان المحامدة تابى ان يعصي اللّه عزوجل ».
محمد بن جعفر بن ابيطالب , محمد بن ابى بكر, محمد بن حنفية ومحمد ابن حذيفه , پرهيز دارند از اينكه خداوند متعال معصيت بشود».
وبه تعبير مرحوم علامه مامقانى , اين تعريف , فوق مرتبه عدالت است .
«ابـو خـالـد كـابـلى » مى گويد: ساليان متمادى كه در خدمت محمد بن حنفيه بودم ,ترديدى نداشتم كه او امام است , روزى اورا قسم دادم كه آيا وى امام مفترض الطاعه است ؟
گفت :
«الامام علي وعليك وعلى كل مسلم الامام علي بن الحسين (ع»).
«امروز, حجت خداوند بر من وتو وهر مسلمانى , امام زين العابدين (ع)است » «4» .
______________________________________
4- كافى , 1/348 تنقيح المقال , 3/115 معجم رجال الحديث , 16/48.
