حديث 1    عن أبي عبدالله(ع) في حديث: أن رسول الله(ص) أمر بغسل سعد بن معاذ حين مات، ثم تبعه بلا حذاء و لارداء. فسئل عن ذلك فقال: إن الملائكة كانت بلا رداء و لا حذاء فتأسيت بها.[1]
امام صادق(ع) در حديثي فرمود: هنگامي كه سعد بن معاذ فوت كرد، رسول خدا(ص) دستور دادند كه او را غسل دهند. سپس آن حضرت پشت سر جنازه‌ي او بدون كفش و عبا حركت كردند. درباره‌ي اين موضوع از حضرت سؤال شد، فرمودند: ملائكه [را ديدم كه پشت سر جنازه] بدون كفش و عبا حركت مي‌كردند. من نيز به آنان تأسي كردم.
حديث 2    عن الصادق(ع) : من أتي قبرالحسين(ع) ماشياً‌ كتب الله له بكل خطوة ألف حسنة ومحي عنه ألف سيئة و رفع له ألف درجة. فإذا أتيت الفرات فاغتسل و علق نعليك و امش حافياً‌ و امش مشي العبد الذليل[2]...
امام صادق(ع) فرمود:
هر كسي كه پياده به زيارت قبر امام حسين(ع) بيايد، خداوند براي او به ازاي هر قدم هزار حسنه مي‌نويسد و هزار [گناه و] عمل بد از او پاك مي‌كند و هزار درجه براي او بالا برده مي‌شود. تو نيز هرگاه كه [براي زيارت او] به نزد نهر فرات آمدي،‌ غسل كن و كفشهاي خود را بياويز و پابرهنه راه برو و مانند راه رفتن بنده‌ي ذليل حركت كن...
حديث 3    قال السيد في اللهوف: ثم أخرجوا النساء و اشعلوا في الخيم ناراً فخرجن حواسر مسلبات حافيات باكيات يمشين سبايا في أسرالذلة[3]...
سيد در لهوف فرموده:
سپس بانوان را بيرون كردند و آتش در خيمه ها افروختند، بانوان هم از خيمه ها خارج شدند، در حالي كه قناع از سر افكنده و غارت زده و پابرهنه و گريان بودند و راه مي‌رفتند در حالي كه در بند ذلت اسير بودند.
به ياد پابرهنگان!
محفل عزاي سرور مظلومان حسين بن علي(ع) در هر كجاي عالم كه باشد گوشه‌اي از حرم حسين(ع) و ديدگاه نظر او و محل حضور مادر غمديده‌ي او و جد بزرگوار و پدر و برادر و فرزندان معصوم اوست.
خوشا به حال كساني كه در ايام خاصّ عزاداري با پاي برهنه در اين محضر حاضر شده و به اين حرم مشرّف مي‌شوند و به زبان حال مي‌گويند: اي حسين! اگر عصر عاشورا فرزندان و اهل حرمت پابرهنه از خيمه ها بيرون دويدند، اكنون عزادارانت به احترام آن قدمهاي نازنين كه از سنگ و خار بيابان آزرده شده بود، پابرهنه عزاداري مي‌كنند و عزاي تو را تا روز قيام منتقمت استمرار مي‌بخشند...
--------------------------------------------
[1] ـ وسائل الشيعـ］ 2/654 (ابواب الاحتضار، باب: استحباب وضع صاحب المصيبـ］ حذاءه و رداءه...، حديث 5).
[2] ـ كامل الزيارات باب 49 حديث 381.
[3] ـ معالي السبطين 2/83.
--------------------------------
سید علیرضا شاهرودی

نوشتن دیدگاه