او جوانى زيباروى بود كه ويژگى هاى اخلاقى امام حسن عليه السلام در وجودش پديدار بود. در روز عاشورا در صحنه مبارزه ، شجاعانه وارد شده و مشغول پيكار با دشمن گرديد. وى با اينكه جوان شانزده ساله اى بيش نبود، نظم سپاه دشمن را به هم ريخته و شمارى از آنان را كشت . ابوبكر بن حسن بعد از نبردى متهورانه در حالى كه چشمانش از عطش در گودى فرو رفته بود به سوى امام حسين عليه السلام بازگشت و گفت :
اى عمو! آيا آب دارى تا جگر خود را خنك نموده و قدرت تازه اى يافته و با دشمنان خدا و رسولش به مبارزه ادامه دهم ؟ امام حسين عليه السلام فرمود:
اى برادر زاده ام ، لختى صبر كن تا با جدت رسول خدا صلى الله عليه و آله ديدار نمايى و با آب بهشت تو را سيراب كند، تا ديگر تشنه نشوى . سپس به سوى دشمنان شتافت و پس از خواندن رجز بر آنان يورش برده و بعد از هلاك نمودن تعدادى از نيروهاى جبهه كفر، به محاصره دشمن درآمد و سپس او را به شهادت رساندند. يكى از اشعار اين فرزند شجاع امام مجتبى عليه السلام در ميدان كارزار چنين بود:
انى انا نجل الامام ابن على
اضربكم بالسيف حتى يفلل
نحن - و بيت الله - اولى بالنبى
اطعنكم بالرمح وسط القسطل
من فرزند امامى هستم كه پسر على مى باشد و تا كند شدن شمشير با شما مبارزه مى كنم ما - خاندان خدا - به پيامبر نزديكتر هستيم ، در ميان ميدان نبرد، با نيزه به شما ضربه خواهم زد (200).
يكى از بارزترين دلايل روحيه شجاعت و دلاورى و فداكارى در وجود حضرت مجتبى عليه السلام فرزندان آن حضرت هستند كه از سرچشمه ولايت و امامت سيراب گشته و به اوج فداكارى و از خودگذشتگى در راه اسلام و اهداف بلند آن رسيده بودند.
فرزندان امام حسن عليه السلام نمونه هايى بديع و زيبايى در مسير مبارزه و رويارويى از خود نشان دادند و ويژگى هاى اخلاقى ، انسانى و سجاياى والاى حضرت مجتبى عليه السلام را به نمايش گذاشتند.
والسلام
پايان .  

 -  پاورقی -

 200- فرزندان امام حسن (ع ) در كربلا، ص 26.

نوشتن دیدگاه