ب ) مربيان و اولياء ورزيده و آگاه به پيروى از امام مجتبى عليه السلام در اين گونه موارد به ريشه ها و زمينه هاى عصيان و تمرد توجه مى كنند و با يافتن ريشه هاى لغزش ها و خشكاندن آن به اصلاح رفتار ناهنجار فرزندان و متربيان اقدام مى كنند، آنان همانند پزشك حاذقى هستند كه براى علاج قطعى بيمارى ها، به دنبال نابودى علت مرض و ميكرب آن مى گردد؛ نه اين كه به قرص ها و مسكن هاى موقتى اكتفا كند و موقتا به معالجه چند روزه و ناپايدار دل خوش نمايد.
حضرت امام حسن عليه السلام در اين حادثه با رفتار كاملا منطقى خويش و با ديد روانشناسانه ابعاد قضيه را بررسى نموده و به دنبال علت عصيان و نارضايتى آن شخص مى گردد، و به اين طريق مى خواهد به مربيان عالم بياموزد كه ريشه تمرد و عصيان و فريادهاى مخالف ، ممكن است گرسنگى ، تشنگى ، برهنگى و نداشتن پوشاك ، نيازمندى و فقر، خستگى ، نداشتن امنيت ، سردرگمى و از همه مهمتر، احساس از دست رفتن شخصيت و نابودى عزت و هويت افراد باشد.
حركات ناشايست كودكان و نونهالان نيز ريشه و علتى دارد به عنوان نمونه به مثال زير توجه كنيد:
هنگامى كه مهمان به خانه مى آيد، كودك از اوقات ديگر بيشتر شلوغ مى كند، حركات ناهنجار و ناشايست انجام مى دهد و بالاخره ضرر و زيانى هم به اسباب و لوازم منزل مى رساند. اگر كمى دقت شود، علت واقعى اين است كه كودك و نوجوان وقتى احساس مى كند. پدر و مادر در آن لحظات تمام افكارشان و اوقاتشان به مهمان و پذيرايى از او صرف شده و به شخصيت و غرور و عزت كودك هيچ توجهى مبذول نمى شود، براى همين او مى خواهد كمبود شخصيت خود را جبران كند و توجه ديگران را به خود جلب كند و به قول شاعر:
در دل دوست به هر حيله رهى بايد كرد
طاعت از دست نيايد، گنهى بايد كرد
اين حركات طفل كاملا طبيعى است و بايد پدر و مادر به آن متوجه بوده و جبران نمايند.

نوشتن دیدگاه