مربى بايد دلبسته و عاشق امر تربيت باشد و هم و غم خويش را در مسير تربيت نونهالان خويش مصروف دارد اگر مهم ترين دغدغه هاى پدران و مادران كشاندن كودكان به مسير صحيح زندگى و تربيت باشد و در اين راه با جديت و اهتمام تمام استقامت داشته و پشتكار به خرج دهند، مسلم است كه ثمره شيرين زحمات خود را در آينده نه چندان دور خواهند چشيد و نتيجه تلاش آنان در وجود فرزندانى شايسته و كارآمد متبلور خواهد شد. فرزندانى كه مايه چشم روشنى و افتخار پدر و مادر خواهند بود و والدين با ديدن آنان احساس عزت و سربلندى كرده و از زندگى بيش از پيش لذت خواهند نمود.
اما در مقابل والدينى كه به پرورش و تربيهل بيت عت كودكان خود بى توجه هستند و كودك را يك موجود بى احساس و ابزارى بيش نمى دانند و اساسا علاقه اى به امر تربيت ندارند چه طور مى توانند در آينده صاحب نسلى سعادتمند و دلخواه باشند.
پدر و مادرى كه به خاطر علاقه به ثروت و يا شغل و مقام خويش ، از كار تربيت فرزندان خود غافل شده و در نگهدارى كودكش به موسسات و افراد ديگر رجوع مى كند، چگونه مى تواند شاهد فرزندانى با عاطفه ، با شهامت و با نشاط و مسئوليت پذير باشد. براى همين در صورت سهل انگارى و مسامحه در امر تربيت فرزندان ، به جز پشيمانى چيزى عايد والدين نخواهد شد. امام مجتبى عليه السلام مى فرمايد:
المعروف مالم يتقدمه مطل و لا يتبعه من (57)؛ نيكى آن است كه با كندى و مسامحه كارى آغاز نشود و دنبال آن منت هم نباشد.
امر تربيت كودكان كه بالاترين نيكى هاست ، مسلما بايد مورد تسامح و سهل انگارى قرار نگيرد. كار تربيت در زندگى پدران و مادرانى كه عاشق رشد فرزندان خويش هستند، زمان و مكان نمى شناسد، آنان بر اساس ‍ خواسته درونى خويش ، از هر روشى و فرصتى براى تحت تاثير قراردادن كودكان در امر تربيت بهره مى گيرند. والدين علاقه مند به تربيت فرزند، از وقت و ساير امكانات خويش براى تربيت دريغ نمى ورزند و هميشه در صحنه تربيت حاضرند. اما عده اى از والدين كه احساس مسئوليت نمى كنند و از امر تربيت غافلند، به خيال اين كه كودك ابزارى بى احساس در دست آن هاست ، وقت خود را در اشتغالات ديگر صرف مى كنند و در پرورش ‍ نسل خويش از وقت هاى زنده خود، هيچ سرمايه گذارى نمى كنند و بهترين و با نشاطترين ساعاتشان را در به دست آوردن زندگى هاى مجلل و جاذبه هاى لوكس و پرطمطراق آن صرف مى كنند و به دنبال تلاش براى رسيدن به قله هاى كاذب زندگى تجملاتى و تشريفاتى هستند. از چنين افرادى كه در تربيت فرزند دست به دامن موسسات ديگر و يا افراد فاميل مى شوند، چگونه مى توان داشتن فرزندانى صالح و شايسته سراغ داشت .

- پاورقی -

 57- بحارالانوار، ج 75، ص 113.

نوشتن دیدگاه