هر كه به خداوند و قضا و قدر او ايمان نمىآورد البته كافر شده است. و هر كه گناهش را به گردن پروردگارش اندازد، مرتكب فجور شده است. همانا خداوند به اجبار اطاعت نمىشود و با تسلّط بر او به كسىنمىبخشد، زيرا او بر آنچه آنان در تصرف دارند، مالك مطلق است و برآنچه آنان را بر انجام آن توانا كرد، تواناست. پس اگر به طاعت عملكردند خداوند ميان آنان و كردارهايشان حايل نمىشود، ولى اگر بهطاعت نخواهند عمل كنند خداوند هم آنان را به اجبار به عمل وانمى داردو اگر خداوند مخلوقات را بر طاعت خويش مجبور مىكرد اجر و پاداشرا از آنان بر مىداشت و اگر خود آنان را بر انجام گناهان وامى داشت،بندگان را عذاب نمىكرد و اگر ايشان را به حال خود وامى نهاد اين علامتناتوانى او محسوب مىشد، امّا خداوند در مخلوقاتش خواست ومشيّتىدارد كه از ديد آنان نهانش ساخته است. پس اگر آنان به طاعات خداوندعمل كنند آن طاعتها بر ايشان منّت است و اگر به معصيّت رفتار كنند آنمعاصى، بر ضدّ آنان گواه است.
---------------------------------------------
نويسنده : آية الله سيد محمد تقى مدرسى
مترجم : محمد صادق شريعت
نه جبر و نه تفويض
- بازدید: 2591