روايت شده: فاطمه (سلام الله علیها)به اسماء بنت عُمَيْس[1] فرمود: من ناپسند مى‏دانم آنچه را كه با آن جنازه زنان را حمل مى‏كنند كه پارچه‏اى روى جنازه آنها مى‏اندازند و جسم آنها از زير پارچه پيدا است، و هر كس آن را ديد تشخيص مى‏دهد كه مرد است يا زن، من ضعيف شده‏ام و گوشت بدنم گداخته شده، آيا چيزى نمى‏سازى كه مرا بپوشاند.
اسماء گفت: آن زمان كه در حبشه بودم[2] مردم حبشه براى حمل جنازه چيزى را كه پوشاننده بدن بود ساخته بودند، اگر مى‏خواهى مثل آن را بسازم.
فاطمه (سلام الله علیها)فرمود: آن را بساز.
اسماء تختى طلبيد و آن را به رو انداخت، سپس چند چوب از شاخه خرما طلبيد و آن را بر پايه‏هاى آن تخت، استوار كرد و سپس پارچه‏اى روى آن كشيد (شبيه عِمارى درآمد) و به فاطمه (سلام الله علیها)عرض كرد: تابوتهاى مردم حبشه، اين گونه است.
فاطمه (سلام الله علیها)آن را پسنديد و به اسماء فرمود: خدا تو را از آتش دوزخ محفوظ بدارد، مانند اين تابوت براى من بسازید و مرا با آن بپوشان.
و نقل شده وقتى كه حضرت زهرا (سلام الله علیها)آن تابوت را ديد خنديد، با توجه به اينكه بعد از رحلت رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) هيچگاه تبسّم (لبخند) نكرده بود و فرمود: اين تابوت، چقدر زيبا و نيكو است كه مانع مشخص شدن زن و مرد مى‏شود![3]
------------------------------------------------------------
[1]- اسماء همسر جعفر طيّار بود، و حدود پانزده سال همراه جعفر در حبشه به سر برد و بعد از شهادت جعفر، همسر ابوبكر شد، محمد بن ابوبكر پسر او است .
[2]- كشف‏الغمّه، ج 2، ص 67، به نقل از ابن‏عبّاس.
[3]-  كشف‏الغمه، ج 2، ص 82، رنج ها و فریادهای فاطمه 3ص 227

نوشتن دیدگاه