دختر گرامى پيامبر اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) ‏پس از رحلت رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) و غصب فدك، در ميان گروهى از زنان مدينه به مسجد رسول‏اللَّه(صلی الله علیه و آله و سلم) آمده و در آنجا خطبه‏ى پرمحتوايى را ايراد كرد و مردم را متأثر ساخت و آن چنان عاطفه‏ى مردم را تحريك كرد كه تاريخ نظير آن را نديده است.[1]
در اين خطبه پس از حمد خدا و درود بر پيامبر؛ آنگاه كه به اصل مطلب مى‏پردازد، در چندين جا سخن از مولاى متقيان به ميان آورده و از شخصيت بى‏نظير او تعريف و توصيف كرده است.
اينك فرازهايى چند از جملات آن حضرت را در اين باره تقديم خوانندگان عزيز مى‏نماييم:
ايها الناس! اعلموا انى فاطمه و ابى‏محمد... فان تعزوه و تعرفوه تجدوه ابى دون نسائكم، و اخا ابن عمى دون رجالكم.
اى مردم! بدانيد كه من فاطمه دختر محمد(صلی الله علیه و آله و سلم)‏ هستم، اگر بخواهيد پدرم را خوب بشناسيد، خواهيد ديد كه رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) پدر من است، نه پدر زنان شما و برادر پسر عمويم على (علیه السلام)، نه برادر مردان شما...  
قابل توجه است كه فاطمه (سلام الله علیها)نه تنها على (علیه السلام) را برادر پيامبر خدا مى‏داند، بلكه به عكس رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) را برادر اميرالمؤمنين(علیه السلام) مى‏داند. (دقت فرماييد). سپس در جاى ديگر خطبه مى‏فرمايند:
قذف اخاه فى لهواتها، فلا ينكفى‏ء حتى يطأ صماخها باخمصه، و يخمد لهبها بسيفه، مكرودا فى ذات اللَّه، مجتهدا فى امراللَّه، قريباً من رسول‏اللَّه، سيداً فى اولياء اللَّه، مشمراً، ناصحاً، كادحاً...
پيامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) ‏برادرش على (علیه السلام) را به خطرناک ترین مراحل جنگ و مبارزه می فرستاد، و او نيز برنمى‏گشت، مگر اينكه با شجاعت خود دشمن را مغلوب كند و شر آتشين آنان را با شمشيرش خاموش سازد. على (علیه السلام) آنقدر در راه خدا تلاش كرد كه فرسوده شد و در  امر الهى كوشيد، مردى بود كه محرم رازهاى پيامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) ‏به حساب مى‏آمد، او سرور اولياءاللَّه، آماده جهاد و خدمت، دلسوز مردم، پرتلاش و فعال بود...
مطرح كردن اين صفات والا آن هم در محضر جمع آشفته و پرغوغاى غاصبين بسيار ارزشمند و براى منافقين كوبنده بود، تا جايى كه خليفه‏ى اول، در آغاز سخنانش- در جواب فاطمه(سلام الله علیها) - به برترى اميرالمؤمنين(علیه السلام) و اخوت او با رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) اعتراف مى‏كند.
و در خطبه‏اى كه فاطمه (سلام الله علیها)براى زنان مدينه ايراد كرد، صريحاً فرمود:
و ما الذى نقموا من ابى‏الحسن؟ نقموا منه واللَّه نكير سيفه، و قله مبالاته بحتفه، و شده و طأته، و نكال و قعته، و تنمره في ذات اللَّه واللَّه لو تكافوا عن زمام نبذه رسول‏اللَّه اليه لاعتلقه، و لساربهم سيراً سجحا، لايكلم خشاشه، و لا يتعتع راكبه و لاوردهم منهلا صافيا...
چه باعث شد از اميرالمؤمنين(علیه السلام) اعراض كنند؟ اعراض نكردند مگر به خاطر شمشير او كه سران مشركين را درو كرد و به اينكه او نسبت به مرگ بى‏اعتنا بود و در جنگ آن چنان
پيش مى‏رفت كه دشمنان را مى‏گرفت و مى‏كشت و براى رضاى خدا خشم مى‏گرفت....
سوگند به خدا اگر زمام خلافت را كه رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) در اختيار على (علیه السلام) قرار داده بود، از كف او خارج نمى‏ساختند، وى مردم را بدون مشكل پيش مى‏برد و قافله را سالم به مقصد مى‏رسانيد و هيچ درد و رنجى متوجه آنان نمى‏شد، ولى...  
فاطمه (سلام الله علیها)در اين فراز به طور صريح از ولايت به حق اميرالمؤمنين(علیه السلام) كه از جانب خدا، پيامبر اسلام در اختيار وى قرار داده، سخن به ميان آورده و مسير صحيح خلافت علوى را ترسيم نموده و سپس به ستمهاى وارده از سوى حكومت غاصبين پرداخته است...
----------------------------------------------------------
[1]- شرح ابن ابى‏الحديد، ج 16، ص 212.

نوشتن دیدگاه