در تاريخ بشر، صفا و صميميت هيچ خانواده و زن و شوهرى به صفا و صميميت على علیه السلام و فاطمه (سلام الله علیها)نمى‏رسد. و چنين نوشته‏اند كه آن حضرت با داشتن حضرت فاطمه (سلام الله علیها) به سراغ زن ديگرى، آن هم دختر ابوجهل‏ رفته، و از او خواستگارى نموده و بدين‏سان فاطمه‏ى زهرا و پدرش رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) را ناراحت كرده است.
جاى تعجّب بيشتر اين است كه تاريخ ضعيف و مجعول به صورت حديث نبوى در برخى كتابهاى معتبر اهل سنت همچون صحيح بخارى و صحيح مسلم[1] و غير آنها خودنمايى مى‏كند، و آقايان بدون تحقيق و تعمق در ريشه‏يابى اين مجعولات و بررسى اسناد آن، چنين تهمت بزرگى را به مقام والاى صاحب ولايت خليفه‏ى بلافاصل پيامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) ‏مى‏چسبانند.
تحقيق مسأله
اگر چه تجديد فراش و انتخاب بيش از يك همسر با شرائط خاصّى در شرع مقدّس اسلام جائز است و خداوند متعال در قرآن مجيد سوره‏ى نساء آيه‏ى سوم، به آن تصريح مى‏كند، ولى ازدواج مجدّد اميرالمؤمنين  علیه السلام با وجود زهرا (سلام الله علیها) اساساً جايز نبود و مولاى متقيان شرعاً نمى‏توانست به چنين امرى اقدام كند؛ چنانچه در حديثى حضرت امام      صادق  علیه السلام مى‏فرمايند:
« حرم اللَّه على على النساء مادامت فاطمه (سلام الله علیها) حيّه، لانها طاهره لاتحيض.»
خداوند متعال زنان را براى حضرت على  علیه السلام مادامى كه حضرت زهرا (سلام الله علیها) در قيد حيات بوده است حرام كرده بود، زيرا آن حضرت هرگز عادت ماهانه نداشته است.[2]
در اين زمينه روايات ديگرى نيز آمده[3] و چنين استفاده مى‏شود، كه حضرت زهرا(سلام الله علیها) در مسائل زوجيت، مشكلى نداشت و اميرالمؤمنين على  علیه السلام نيز علاوه بر اينكه عاملى براى تجديد فراش نمى‏ديد، موقعيت فاطمه (سلام الله علیها) را در پيشگاه خدا و رسول او مى‏دانست و از حكم خدا آگاه بود، با اين وضع چگونه دست به خواستگارى دختر ابوجهل زده و پيامبر خدا (صلی الله علیه و آله و سلم)‏ و فاطمه (سلام الله علیها) را رنجيده ‏خاطر نموده است؟!
و اما حديث مجعول از پيامبر الهى(صلی الله علیه و آله و سلم)، در واقع از طريق دو نفر ذكر شده: يكى ابوعلى الحسين بن على بن يزيد الكرابيسى البغدادى است، كه از دشمنان سرسخت اهل‏بيت به شمار مى‏آيد و قهراً حديث منقول از وى در ذم آنان قبول نيست. دوّمى « ابوهريره» ی كذّاب است، كه نان را به نرخ روز خورده و هزاران حديث جعل كرده كه اين حديث يكى از آنها مى‏باشد و اهل تحقيق و تعمّق نمى‏توانند به سخنان چنين افرادى اعتماد كنند.
ابن ابى‏الحديد كه از عالى‏ترين دانشمندان و محقّقين اهل سنت است مى‏نويسد: ابوهريره از جمله دروغگويان تاريخ و ناقلين احاديث جعلى و غير واقعى بود كه از جمله اين حديث مجعول را ساخت.
او (ابوهريره)‏ چون وارد شام شد، به طمع مال و مقام دنيا، حديثى را به زبان رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) نسبت داد، كه نتيجه‏ى آن، نفرين و جسارتى به على بن ابيطالب  علیه السلام مى‏شد و از اين طريق به فرماندارى مدينه منصوب گشت.
اين راوى كذّاب، چنان دروغى به پيامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) ‏نسبت داد، كه حتى خليفه‏ى دوم را نيز به خشم آورد، و عمر با تازيانه‏اش او را تعزير كرد.[4]
خوانندگان عزيز توجه دارند، كه براى لكه‏دار كردن مقام الهى و آسمانى ولايت، دست به چه توطئه‏ها مى‏زنند؟ و از چه عناصر نامطلوب و مزدور و دنياپرست استفاده مى‏كنند؟
----------------------------------------------------
[1]- متن حديث مجعول: « ان بنى‏هاشم بن المغيره استأذنونى ان ينكحوا ابنتهم على بن ابيطالب، فلا آذن لهم ثم لا آذن لهم، ثم لا آذن لهم، الا ان يحب ابن ابى‏طالب ان يطلق ابنتى و ينكح ابنتهم فانما ابنتى بضعه منى يريبنى ادامه از صفحه قبل === مارابها و يؤذينى ما آذاها و فى روايه اخرى: انه لست احرم حلالاً و لا احل حراماً و لکن والله لاتجتمع بنت رسول‏اللَّه و بنت عدو اللَّه مكانا واحداً ابداً. » صحيح مسلم، ج 16، ص 2 بشرح نووى چاپ دارالفكر بيروت- صحيح بخارى باب فضائل و...
[2]- عوالم، ج 11، ص 387، جلاءالعيون شبر، ج 1، ص 181، بحارالانوار، ج 43، ص 16.
[3]- فرائد السمطين، ج 2، ص 48، ش 379، عوالم، ج 11، ص 153، جلاءالعيون، ج 1، ص 131.
[4]- شرح ابن ابى‏الحديد، ج 4، ص 64 تا 69.

نوشتن دیدگاه