هر چند شخصیت فرد با اندیشه و افكار و آراء و آثار او است نه با صورت و سیما و صفات ظاهرى او (1) ولى بعنوان اینكه نیمرخى از چهره‏ ملكوتى آن نوزاد اسلام را به طالبان و علاقه مندان او نشان دهیم بر روال سیره نویسان چهره نگر با اندك تغییر لفظى در زیر مى ‏آوریم تا همراه تصویر ارزش هاى ذهنى او یك تصویر تقریبا عینى هم، از آن بزرگوار داشته باشیم.
مورخین در این باره چنین ثبت كرده‏ اند كه: او داراى قامت معقول و اندام مناسب و زیبا بود صورتش گندم‏ گون و نورانى، رنگ مویش مشگى و انبوه، چهره ‏اش با صفا و ملكوتى، فاصله دندان هاى گشاد و كتف هایش باز و گسترده، بدنش لاغر و باریك و بطور كلى در هاله‏ اى ازابهت و جلال قرار داشت كه فروغ روحانیت و جلوه معنویت از سیماى بهشتى او نمودار و جلوه‏ گر بود.
تلاوت آیات قرآن او با آن زمزمه‏ هاى حزین و آواى دلبرا براى اهل نظر جهانى از لطف و صفا مى ‏آفرید كه هم لذت بخش بود و هم انسان ساز.همیشه زیرا لباس خود پارچه‏ اى از پشم خشن مى ‏پوشید ولى لباس روئین او گرانبها و فاخر بود.او همیشه توصیه می كرد كه لباس تمیز و زیبا بپوشید و قناعت در لباس را روا نمی شمرد و می فرمود: جد بزرگوارم على بن الحسین (علیهما السلام) همیشه لباس فاخر مى ‏پوشید كه گاهى قیمت آن از پانصد درهم بالاتر بود و عباى گرانبهائى داشت كه معمولا به پنجاه دینار ابتیاع می فرمود سپس در تعقیب توصیه خود این آیه را تلاوت فرمود:
قل من حرم زینة الله التى اخرج لعباده و الطیبات من الرزق.
بگو كى و كدام آئین لباس هاى زیبا و غذاهاى گوارا و مطبوع را بر مردم حرام نموده است (2).
_____________________________
1 ـ از سخنان معروف رضوان جایگاه مرحوم كاشف الغطاء مجاهد است جائى كه می فرماید:
الانسان آرائه و افكاره لا صورته و اعضائه «آئین ما ص 44 از انتشارات نسل جوان»
2 ـ المجالس السنیه ج ص 523 و دیگر منابع مربوط 

نوشتن دیدگاه