عباس خوش‌عمل کاشانی در مثنوی‌ای که به مناسبت میلاد امام علی النّقی علیه السلام سروده، به مدح این امام همام پرداخته است.
دنیا شده غرق نور و شادی
کآمد به جهان امام هادی
روشن شده چشم اهل تقوا
از آمدن نقی به دنیا
او جلوه‌ی هور بامداد است
شایسته نشانه‌ی جواد است
از دامن مریم زمانه
محجوبه‌ی متقی «سمانه»
بنگر که طلوع کرده خورشید
روشنگر شاهراه توحید
شد شهر مدینه نورباران
از جلوه‌ی آفتاب تابان
در دهکده‌ای به نام «صریا»
امروز گلی شده شکوفا
کز رنگ و شمیم روی و مویش
جنّت شده است مدح گویش
هوراست نقی که در هدایت
تابیده فروغ بی نهایت
پیمانه‌ی عشق او به دستم
از جلوه‌ی خویش کرده مستم
دل در قدمش چو فرش کردم
بی‌دغدغه سیر عرش کردم
در عرش برین که راه بنداست
تکبیر فرشتگان بلند است
شایسته‌ی کسوت ولایت
افراشت به نام دوست رایت
چون ماه جواد چهره بر کرد
خورشید ز جلوه‌اش عبر کرد
در باغ بهشت بهجت افزا
شاداست دل علی و زهرا
ای هادی امت محمد
شایسته‌ی کسوت محمد
با آمدنت گل سپیده
از مشرق جان و دل دمیده
در کوی تو عشق بیقرار است
خورشید کمینه رهگذار است
با دیدن چهره‌ی جمیلت
ترحیبگر است جبرئیلت
هان ای دهمین امام شیعه
وی باعث انسجام شیعه
مصباح یقین و باورستی
ما را تو شفیع محشرستی
هر کو نه تو را امام خود کرد
تعجیل در انهدام خود کرد
ای آن که تو حجت الهی
ما را بنواز با نگاهی
نام تو کلید قفل بسته ست
آرام به هر دل شکسته ست
در حلقه‌ی عاشقان مدهوش
دریاب غلام حلقه در گوش
دریاب که بنده‌ای فگارم
بر لطف تو بس امیدوارم
در سایه‌ی نخل قامت دوست
دیدیم بسی کرامت دوست
ای چتر حمایت تو بر سر
ما راست چه آرزوی دیگر
جز آن که به روز ناگزیری
برخیزی و دست ما بگیری
ای مهر تو در جهان فراگیر
از «خوش عمل» این مدیحه بپذیر.
منبع: فارس
