لابه لاي آه دلم، يه غصه فرياد مي كشه
اشكامو مخفي مي كنم اما چشام داد مي كشه
زخمي كه توي سينمه ، هيچ جوري مرهم نداره
به ياد يك حرم شبا، تا صبح دلم عزاداره
اين روزا روضه مي گيرم، به ياد روضه ي غمش
روم نميشه بگم شده، چه ها به صحن و حرمش
خنده هامون گريه دارن، فصل عزا و شاديه
دلم خراب حرمه، آقام امام هاديه
قامت گلدسته تو، اگه يه ذره خم شده
كي گفته بغض دشمنت ، ميون ماها كم شده
سينه زنت تا عمر داره، به داشتن تو مي نازه
پا بده با سرش مي آد، صحن .و سرات و مي سازه
يه روز مي آد كه اون حرم، تو گريه جا مي گيريم
توي طواف سينه زنات، شور يا زهرا ميگيريم
شما امامي و عزيز، اما شكسته حرمت
عرش خدا آتيش گرفت، تو شعله هاي غربتت
گوشه زندان مي چكه، بارون زچشماي شما
آقا چرا ورم داره، زير كف پاي شما
تشنگي اذيت مي كنه، عطش نشسته تو گلوت
ميگن جاي تازيانس، آقا به روي سر و روت
چند ساله بين  زنجيرا، نشسته در تاب و تبي
چند ساله كه عزادار روضه ي عمه زينبي
چند ساله كه صحن خونت، پرچم لاله مي زني
ناله ي غسل كفن، طقل سه ساله مي زني
همه مي دونن خون ما، وصل به رگهاي شماست
همه مي دونن شونمون، زخمي داغ كربلاست
هرجايي بريم آخرش، گريمون توي شور و شين
اينه كه مستي مي كنيم، فقط با ذكر يا حسين
روح الله عيوضي

نوشتن دیدگاه